Netgedichten

netgedicht (nr. 3.803):

Nachtgedicht

‘Mag het licht uit ? ‘, vraagt ze zacht
‘ga slapen, het is al over middernacht’.

‘De winter sneeuwt gebroken wit
in jouw beslagen ogen. Blikken vervagen.
Het matglazen beeld neemt nu bezit
van het scherpe zicht. Vlokken vragen’.

‘Dichten is dromen’,
laat ik haar nog even weten.
Ze knikt en schikt haar kussen,
ze schokt en ondertussen
is ze mij
en heel mijn woordenbrij
al eeuwenlang vergeten.