146 resultaten.
Als de dagen lengen
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 275 langzaam trekt het zwart
zo lang bevlekt geweest
met uitgedroogd vocht
weg uit de verdichte nacht;
woud van een wederkerend
en wezenloos gedrocht
traag slinkt in eigen taal
het vlies dat de dood bedekt
terwijl vanuit de herinnering
schuchter over het licht
van morgen wordt verteld
de geest is wederom
met leegte opgerekt
in…
Sint Maarten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 323 ’t is donker buiten en koud
lampionnen schijnen als spoken
de wind wil ze uitblazen
denk ik, diep in m’n jas gedoken
in de verte zie ik het vuur al
ik ruik de rook tot hier
straks speculaas en chocomel
en de grote mensen bier
ik sta in een cirkel van licht
voor warm en achter koud
het vuur danst als een geest
terwijl de tijd zich verdicht…
Zonsopgang groet
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 1.374 Ondanks het grijs, de zon komt op
weer bewezen wat gisteren hypothese
daarover praat ik niet en verzin
het grote zwijgen, dat valt
Jij gemarmerd Jugendstil betovert
op de bank waarop ik lig het licht
dat aarzelt aan jouw buitenkant
parelmoert en opnieuw verdicht
Jij kraakt, geeuwt de toekomst uit
weet mij kijken met ziel en lijf…
Liefdessonate
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 436 ik verlang echt dat ik jouw
beeld zie door de lange nacht
gracieus beschreven door mijn pen
waarin niets ontbreekt
jouw ziel in ware schoonheid
in weidsheid van schittering
waarin ik gulzig tast in feest van ogen
zonder opsmuk verdicht ik mijn woorden
afgevast in de vreugde der liefde
ruim zijn mijn inkomsten
die ik graag wil storten in je…
Hun nevelig verhaal
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 185 waar mist sliert
flarden geluidloos
hun nevelig verhaal
verkondigen druipen
woorden langs het raam
somberheid verdicht
het minimale zicht
waarin licht verstrooid
wordt en alleen bewegen
nog signalen geeft
alsof leven
zich afspeelt in
een ongeziene vorm
van bestaan dat zijn
zin verloren heeft
strak trekt angst
klemmen op de borst…
O, dat ik ooit nog eens
gedicht
4.0 met 3 stemmen 2.263 Maar nee, wat bij mij ingaat moet bezinken,
verdicht zich tot een sprakeloos substraat
dat roerig wordt en uit wil breken
en soms vermomd de mond verlaat.
0, klonk het nog eens ongehinderd.…
Opgeheven hand?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 109 De diepste kern
van steenvruchten
vergroeid met tijdsbeelden
als harde pit te kraken,
ongenietbaar, verdicht
tot hij de ogen sluit
wordt hij uitgespuwd,
op het geopende land
om z’n overwoekering vrij te maken
ontstaan winterharde pijnbomen,
de ziel stijgen boven de kruinen uit,
iconen sluipen het gedroomde binnen,
van de lente,…
jij bent de regenvrouw
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 486 ze valt
voor mij of
ik door haar
we vallen met elkaar
zij in mijn haar
haar sluiers
waaieren en wassen
weerspiegelen zich
in grote plassen
verdichten zich in kou
haar schoonheid
als een witte deken
of kristaldoorzichtig
zwaargewichten dragend
op bevroren beken
jij bent de regenvrouw
die met mij wandelt
langs de regenbogen
je…
de sterfelijkheid houdt aan
gedicht
3.0 met 24 stemmen 11.972 houdt aan, deze morgen
ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond
vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt
zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me
spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde
voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf
lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker
de nachten zijn war en onzeker, verdichten…
Koninklijke Academie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 328 Een binnenplaats,
een boom, waarrond zich
de ruimte verdicht
en opent.…
Om jouw lover van sterrennevels
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 298 Draag me weg
naar het wonderlijk licht
in verzachtende toverogen
Weg van kermende hartenpijn
in nieuwe jaarringen
Gelijk zeven sloten
de tijd verdichten
in kruisende hemelbogen
Waan me ver
over de rivier van het sonore
en geef het gezicht
aan mijn lief
die de schoonste droom
verwaait in mijn verlangende schoot
als de zwellende…
Blikvanger
netgedicht
5.0 met 22 stemmen 45 ik kon de
ontladingen niet zien
wel voelde ik de
spanningsverschillen
toen jij binnen kwam
je verdichtte op
een warme manier
de lucht die om
ons hing met
jouw gezelligheid
waar lachjes eerst
formeel en zuinig waren
klonk nu de hartslag
er door heen van een
geanimeerd samenzijn
nooit was jij
het echte middelpunt
als blikvanger…
Als een koning sterft
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 970 Waar de maan soms meer dan maan was
maar een ster - die hij deed lichten
als een koning die haar danste
door een ademloze nacht
daar huilt zij nu de sterrenzee
waarin hij viel om te verdichten
er met duizenden - die anders waren
anders dan hij dacht
Zij was de maan - meer dan de maan nog
keek omhoog met hem en zwichtte
voor zijn zachte voetenlicht…
Ideaal
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 508 Ik kleur de emoties in hun gezicht
uit mijn ziel met losse hand
ik geef mij over en verdicht
zonder beredenerend verstand
Ik voel 'zo' de mens op het linnen aan
hun glans straalt vervuld intens
dus laat ik mijn kwast de contouren af gaan
van ook dit prachtige mens
Zo schilder ik iedere dag van mijn leven
niet vlak maar met perspectief heel…
verwarm de pijn
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 302 verlicht de pijn met zachte handen
die langzaam gedachten verlichten
dat eenzaam gevoel verdichten
want soms doet kou de huid verbranden
wel duizend ogen gingen voorbij
slechts terloops een glimp verliezend
twee ogen, ze bleven onvindbaar
misschien wel verloren voorgoed
verwarm mijn pijn met zachte handen
die strelend gedachten verlichten…
Genesis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 341 Ik droom dat ik ouder ben als het heelal
wacht in zwangere niets op wat komen zal;
ruimte expandeert met baringsgolven die
als warmte door mijn lijf stromen; ruimte
condenseert tot materie, door zwaartekracht
verdicht tot hemellichamen; uit sterrenstof
van een stervende ster stolt de aarde in een
materie regen; primitief groen leven zet
broeikasgas…
Ode aan de cursus filosofisch schrijven
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 97 Voortgekomen uit het toeval soms,
van linksom draaiende aminozuren
toen bliksem knetterde door de waas
van zich verdichtende dampen
in de verstervende echo van de grote knal
en al onze impulsen, emoties en gedachten
dus evenzovele spuugbellen van het brein?…
Zeg eens Ada
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 143 beginnen zag
En dat het in het langszijgaan was als
Een adem van lieftalligheid die
Haar nadien hulde bracht
Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag
Bij barre nacht mij niet verlaat
Haar die mij in haar smalle handen draagt
Die mij - kwam ik te vallen - schraagt
Ach sprak die A maar naar mijn ware ik
Maar ja wat bij mij ingaat wil bezinken
Verdicht…
Magisch mystieke figuren
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 35 wij hebben samen
de sprookjes
doorgenomen
ze teruggezet
naar dromen
om er meer
creativiteit in
te laten komen
in het lezen
en weer beleven
wordt de wereld
ruimer in zijn
mogelijkheden
toch verdichtten
relaties tot
een knus geheel
waarin warmte
en vertrouwen
een fundament was
waar je ongezien
op kon bouwen
zonder ingrijpende…
Geboortegrond
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 514 Het roodpannen dak onder de eik
glimt nog immer in het late lentelicht
de klinkerstraat heeft zich verdicht
tot stil asfalt zonder een spoortje slijk
Naar de dodenakker trekt nog altijd
een trieste stoet. Geen statig blok van
ratelende mannenhakken.…
Het beloofde land
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.115 De zon
langzaam
door nevel omsluierd
zich verdichtend
tot een donk’re mist
jij wist de weg
naar een land, waar
met warme zonnestralen
mist verdwijnen kon
je reikte me je hand
hoopvol
liep ik naar je toe
talrijke, tastende handen
plots verschijnend
uit de duisternis
je nam hen mee
naar je beloofde land
misschien
leken zij minder sterk…
ultraviolet lokt in letterbak.
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 255 steen voor beeld
alles is ooit
uitgesproken voorzegd
tot oren steeds gesloten
onvrij gemaakte hoofden
ongezegd opgeslagen
ordeloos in breinen
zoekend naar verwoording
in dichters gisting
van Dale stort goed
bergen woorden schuren wrijven
in vermaledijde brij
waar oh hoe waar
te bezweren het ongerichte
ten einde het ultieme
te verdichten…
Signalement van het lijf
gedicht
2.0 met 24 stemmen 10.974 Zet
verdichtingen uiteen. Zucht
pneumatisch. Verdeelt hydraulisch
lust. Trekt zich lauter mechanisch
af. Niettemin zindelijk.
Lekt zelden. Braakt amper.
Doorgaans ongevaarlijk.
Tenzij men het voortijdig wekt..
------------------------------------
uit: 'Vergeten licht', 2000.…
Een handvol licht
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 2.027 nacht voorbij
in linten aan mijn zwakke ogen
die het stamelende donker
zochten in een vergezicht
waar ik zocht - soms naar iets meer
al wist ik dat ik zou verdrogen
in dit schemerende zand
waar ik mijn blik op had gericht
Zacht ging hier de nacht voorbij
net als de uren die vervlogen
en ik opende mijn hand
die - met een steen - jij had verdicht…
Gitana*
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 3.140 Dan klinkt plots getokkel van een gitaar,
een vrouwenstem, een roffelende hand,
rukt muziek je weg van de verdrijving,
is er alleen nog aandacht voor elkaar
en leidt de verdichting van de bloedband
tot gevoel van opperste verrukking.…
de dood als nerf
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 139 nagelriem
de gesp, de gesp was te scherp en wellicht
te begaafd om mij te personaliseren
in een besef dat geen geweten kent
terugkomend op de dood, de nacht is geen
huiler maar oogt zeer voldaan nu het blad
in haar nerf het sterven heeft herkend, ik hoor
een galop, de herfst davert door mijn kop
het aangezicht dichter, het aanspreekpunt
verdicht…
Hoofdwerk
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 224 ik ben het ogenblik
een reiziger, de passant
die zich telkens waagt
op een eindeloze tocht
een stoet van woorden
straks
meng ik me bevlogen
met open ogen in het gedruis
tussen vreemde voetstappen
met een vastberaden tred
ik ben het zelf
die het hoofd bezet
dromen wil verdichten
een eenheid wil bundelen
van lentelichten
als een…
De Gletsjer smelt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 306 De vlokken vallen laag na laag
Een tapijt van kristallen
Aan de bodem tot ijs verdicht
Het schuift over een ruw bed
Steen verpulvert in zijn stroom
Zand, leem en keien
-Die krassen in zijn flanken-
Stapelt hij voor zich uit
Smeltwater mengt zich door kruimels rots
Hij rolt zijn tong van melk uit
(Traag…Eén meter per dag is genoeg)
Zo…
Mysterieus moment
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 165 Ik fluister het frêle ochtendlicht
dat op je slapend lichaam neerdaalt
Met vrije geest
laveer je tussen dromen door
Binnenin voelt alles als vloeibaar
of kneedbaar
Als een witte duif zweef je
langs de verdichte lucht
van het ondenkbare
Intussen dek ik je toe
door liefde aan lijf te binden
uit een andere wereld
Ik neig naar jou…
Bij het krieken van het ochtendlicht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 36 De eerste zonnestralen ontsluiten wat de nacht
heeft verdicht. Een haan kraait het ochtendreveil.
Een hele droomwereld gaat aan mij voorbij.
Ik weet de natuur houdt stand bij wet en macht.
Een andere uitkomst kan van haar niet worden verwacht…