Gitana*

Als slaaf al komend uit mijn moederschoot
vervloek ik met Moorse buren verwant
het werken op mijn onteigende land,
de afkomst die mij ongegrond verstoot.

Met de zon op haar allerhoogste stand
is er de dorst, verzuurde wijn, wat brood.
Soms lijkt het leven erger dan de dood,
maar schuif je toch je zorgen aan de kant.

Dan klinkt plots getokkel van een gitaar,
een vrouwenstem, een roffelende hand,
rukt muziek je weg van de verdrijving,

is er alleen nog aandacht voor elkaar
en leidt de verdichting van de bloedband
tot gevoel van opperste verrukking.

Biografie van deze schrijver

Gitana muziek verrukking

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 24 stemmen 3.140