Het beloofde land

De zon
langzaam
door nevel omsluierd
zich verdichtend
tot een donk’re mist
jij wist de weg
naar een land, waar
met warme zonnestralen
mist verdwijnen kon
je reikte me je hand
hoopvol
liep ik naar je toe
talrijke, tastende handen
plots verschijnend
uit de duisternis
je nam hen mee
naar je beloofde land
misschien
leken zij minder sterk
zag je mijn wanhoop niet
je zou terugkomen
maar zag je nimmer weer
snedige kou
doordringt nu ook mijn hart
zich vermengend met
de kilte van weleer

arts behandeling wachten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 4 stemmen 1.115