Alle inzendingen over wat kunnen wij pract

Ik kan de strijd niet volhouden Ga ik nog wel door je gedachten Kunnen wij nog wel van elkaar houden Kunnen wij ons gevoel nog wel verzachten Is er nog wel wat van ons over Of worden wij voor elkaar steeds dover Ik heb je nodig schat Is de gedachte die je verwacht Wat als ik ineens weer van je houd Wanneer is het weer vertrouwd Kom…

zijn wij dan nog wel jij en ik of zijn jij en ik dan alleen nog wij……

Soms zijn onze verschillende gedachten als een breiwerk te verweven Soms voor een lange tijd soms maar voor even Maar als dat dan gebeurt en er komen vonken vandaan Onze nachtmerries veranderen weer in dromen en warme gevoelens ontstaan Dan zal ik komen. Dan trek ik het aan.…

Verloren in jouw ogen verdronken in jouw stem Soms kan ik zelfs vergeten dat ik het zelf ben Gezonken in jouw armen gesmolten in jouw blik En dat alles omdat wij zoveel mooier zijn dat ik…

zo samen een van hart en ziel en zo intens zo kort nog maar zo'n ander mens zo 'n fijn gevoel zo bijzonder ik kan nooit meer zonder... zo gewaardeerd zo gerespecteerd zo attent en zo lief alles om me heen heeft glans alles heeft opnieuw een kans jij voor mij en ik voor jou een man en een vrouw ik zal er altijd zijn voor jou…

ik ben blij dat ik ben die ik ben dat jij bent die jij bent maar het fijnste is dat we 'wij' zijn…

Regen tikt verlaagt de bloeddruk Vier ogen gulzig en nieuwsgierig Je bent nooit ver van waar ik lig En snaait de dekens met een ruk Regen tikt met monotoon plezier Ik kan dit nauwelijks geloven Geluk vecht duister komt nu boven Wij hebben het best prettig hier…

Wij Of Ik?…

Verstrikt in de tentakels van onze liefde onszelf bevrijden kunnen we niet Verstrengeld onze vingers om onze harten grote vreugde, diep verdriet om wat is en wat was om wat komt en wat gaat om wat blijft om zoals het gaat naarmate de tijd verstrijkt…

het is weer zoals vroeger, zie je alles valt weer terug zolang deze twee personen bestaan die op een dag elkaars gezicht zagen en zich toen niet realiseerden dat zij, toen nog zo verschillend, eens zich zo erg zouden geven aan elkaar niet eens, maar zoveel keer zolang deze wereld voor ons bestaat zullen wij zo af en toe elkaars naam nog…

je was zo teer en ik was bang dat je zou breken je wilde niet meer niet nog 'n aantal weken je nam mijn hand en ik voelde de warmte die je mij hebt gegeven maar je kon niet meer niet nog langer in dit leven nu liggen je handen stil je ogen zijn gesloten en je stem echoot in mij we hebben de liefde gedeeld jij en ik blijven altijd wij…

tussen ons het sterke rag van een vermoeden trilweefsel dat verbindt verzwegen woorden spinnen de gedachtelijn - een draad als brug van jij van ik naar wij maar ook terug…

debatteren Hoezo, verplicht melden, de tijd zou het leren Dan het milieu C02 gat in ozon laag De linkse partijen wilden het maar al te graag Ook weer zoiets, het stond al jaren op de agenda Maar rechts dacht er liever nog even over na Waarom nu altijd met de nieuwe start Het alom bekende maar dan toch die pressie Jammer nu even geen tijd wij…

Je hand in mijn haar De ander houdt me stevig vast Leunend tegen elkaar Vormen wij samen een mooi contrast Jouw lippen zo zacht Raken ze die van mij Op zo'n romantische manier gebracht Verzoek je mij, naar een 'wij'…

Ik ben jij en jij bent ik Wij breken de toekomst open jij en ik. Wij.....…

mij allemaal niets meer uit Zonder wij Geen leven Geen ik Niets meer…

onze smarten wijd ik aan schurft van eikenbomen; wonden, ongeheeld aan pijnboomschors; ‘s nachts, weet ik, kreunen wouden onze vreugde zweeft met vrije vogels; zeeadelaars over het water een zwaluwenvlucht, onberekenbaar of mussenjongen op een vensterbank onze liefde is als wilde roos het stof der aarde, onweerregen als de gewassen,…

horizontale lijn *********** De dampen van de nacht schachten zich stoïcijns op jouw gelaat en letteren onze honger in een eeuwenoude daad de avond is nog niet te laat en toch is de straat ontoegeeflijk in zijn gift om mij te laten dromen of is het vals en laat ik de beelden tot mij komen ik was de boekanier en jij mijn schip wij…

Samen zijn wij één, dus alleen ben ik maar half van wat ik ooit ben geweest. Maar je leeft in mijn geest, gedachten en hart. Liefste, ik zal op je wachten, met smart. Een marteling die ik moet doorstaan om te gaan voor mijn lot. Mijn eindbestemming, dat ben jij. Jij. Ik. Wij.…

Als wij het niet meer kunnen Heer Als ons de dagen zo lang en zwaar vallen En onze krachten in zwakheid vervallen En wij ons eenzaam voelen, meer en meer. Als we oud worden en de gebreken komen En we niet meer alles kunnen doen En nergens meer aan kunnen voldoen Wanneer onze hulpeloosheid is toegenomen.…

wij hebben brieven geschreven met poëzie gevuld bloemen geplant en tegen ze gepraat de zon beroerd op het heetst van de dag pijn gevoeld en uiteindelijke neergestort wij hebben lief gehad…

als wij samenkomen in balans onze berg berijden de ravijnen afsnijden de passen vermijden in de dans recht in het hart van onze passie verkeren in de ontlading van het verlangen een nieuwe oeroude wereld creëren als wij ons intens gedeelde moment als we samengekomen zijn elkaar deinend in de ogen kijken in onze glimlach gevangen…

Ons dat is toch ‘ik en jij’ Ons dat zijn wij allebei Maar ’t is nu zonder jou, alleen nog mij Ga ik te ver, wat snap je niet Bij hard lachen en verdriet ’t zijn de tranen die je zelf niet ziet Waar was je dan, toen je dat zei Was je er met je hoofd niet bij Was je mijn teleurstelling allang voorbij Je bent jezelf, wat ik daarvan vind…

We zijn wie wij zijn en daar is geen ontkomen aan We zijn wie wij zijn in een geprojecteerd bestaan…

Je zinnen begonnen steevast met een koninklijk WIJ: Ballonnen die je opblies maakten je groter. Projectieschermpjes waarmee je rotzooide minimaliseerden verantwoordelijkheden.…

Wij samen. Zo gelukkig en zo verliefd. Wij zijn samen een. 2 harten 1 liefde. We zijn voor elkaar bestemd. Ik voor jou. Jij voor mij. Ik hou van jou. Alleen van jou.…

mijn witte dressoir draagt mijn zelfportret in bruine pij zonder aangezicht waar ter hoogte van de heup de rozenkrans hangt zonder poseren ben ik als heremiet neergezet het is een deel van mijzelf al in den beginne toebedeeld vroeg was ik reeds ontaard van huis naar huis wellicht door mystici fluisterend aan mij verklaard werd…

mijn bed en ik open me in al mijn zachtheid omdat ik weet dat je er morgen niet meer bent jij weet dat jouw overgave niet zal geven waar we beiden in stilte op hopen de brokstukken die uit jouw muur vallen blokkeren het pad naar mijn hart ik weet dat mijn liefde slechts bestaat bij de gratie van onvervuld verlangen zo houden wij…

hoezo ben je nog als de dood voor als hij komt, alsof de angst je klemvast houdt in zijn verkilde greep je weet, dat maakt mij machteloos en boos, alsof de dood niet bij het leven hoort de vrouw die zwanger is weet zeker dat zij eens moet baren het doodgaan past de mens we zijn ervoor geschapen…

Ik geloof, geloven doe ik in ons - wij samen Daar heb ik geen bewijzen voor, weet alleen hoe 't voelde toen we elkaar tegenkwamen Wij samen en verder niks, niemand, geen Ergens heel diep van binnen, daar voelt 't goed - is dat een basis, is dat een begin?…