Alle inzendingen over haiku

O zo klein en mooi puur uit onverwachte hoek dauwdruppels glanzen.…

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, voegt een vers toe aan uw levenslied…

Zelfs ginds... steeds nabij... Al jouw letters schaven blij... Wat scheelt er met mij ?…

welk een klamme rust de herrie van gedachten ongewild gestild…

Auto's razen luid, worden overheerst door smaak uit de bakkerij.…

Gordijn in somber als avondmist van de herfst hangt over mijn hart.…

weer valt de avond plichtsgetrouw raap ik hem op ik kan niet zonder…

Liefde is als een fiets ik houd de ketting goed gesmeerd want elk tandwieltje telt. Bij vlagen en zinnen mis ik de tijd die voorbij is het is stiller dan ooit. Na verloop van tijd op het verkeerde been gezet wist ik maar wat zij dacht. Als je bij mij weggaat verander ik in een vogel hoe bijzonder is dat?…

Het gaat vaak anders dan je eerst voor ogen had. Het lot speelt een rol.…

Vertrouw heus op ons Bijeen uit verleden plons Hand in hand... de spons!…

dwarsligger belet het onschuldige geitje toegang tot herberg…

pijn ingevreten wonden opengereten lekken stille haat…

noen in de kliniek - het koffiekarretje smeekt om een spuit olie…

Prachtige kleuren in ruimte, rust en stilte steeds weer ander zicht.…

De luchten verblauwen ik verlang naar koele meren lippen kussen kleuren. Droevig is het najaar je voelt het aan je oogwater tranen zullen vallen. Onzichtbare sporen genoeg stof om in te bijten adders onder het gras. Bomen worden gekapt plastic in de buik van de zee mondvol kiezelstenen.…

ganzen op de vlucht het einde komt snel in zicht een schot in de lucht…

In het bosmeertje siddert zacht _ donker mosgroen: pijnbomenspiegel.…

Beelden gaan voorbij. Worden als sporen gewist. Dan een schone lei.…

De grens overgaan, Rennen en lopen zo aan, Werkwoorden voldaan.…

De hoge hemel weerspiegelt zich diep in het heldere water. De wind waait golfjes, kleine rijen rimpeltjes aan het oppervlak. Ik peddel wat rond, vrij en onbekommerd, kom helemaal tot rust.…

afvalscheiding - zijn dop bij het plastic hijzelf bij het glas…

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, accepteer dat van uzelf ook niet.…

De zucht ritselt niet, toch wentelen bladeren. Herfst luidt geen klokken.…

Liefde maakt niet blind het maakt vergevingsgezind ben er zuinig op…

Blad dwarrelt omlaag groen is veranderd in bruin eens dwarrel ik mee…

Stilte wil niet praten geen zin in dovenmansoren monden vallen open. De jasmijn staat in bloei de rivier begint te zingen van oever naar oever. De trein volgeladen met in zichzelf gekeerde mensen geen spoor blijft achter. De tijd likt zijn wonden op de vleugels van het getij hopend op een wonder.…

Men leert elke dag van wat die ziet en hoort ook als het hem stoort.…

zij zwaait haar kind uit op de weg die het moet gaan straks zal zij hier staan…

Hoog in de hemel een onbekend paradijs deuren staan open. Lees meer: https://bit.ly/3kVEEoa…

Ogen schitterend Lach zo stralend als de zon Ik wil je niet kwijt…