Alle inzendingen over lichaam

Zoals een kleine druppel de berg verlaat langzaam maar onomkeerbaar na trage snel vervlogen dagen onzichtbaar vaderlijk Rijn en Donau gadeslaat zo trekt de kiem van grijs verdriet gestaag diepe groeven door de wangen en blijft jeugdigheid in de lange reis omlaag slechts in zijn glinstering bewaard. Vergeefs tranendal om aandoenlijk verlangen…

Hoe de nacht mij ook bemint en loze uren de tijd bedrinken met de regen aan het zolderraam stamel ik pijnlijke kreten die gesmoord door het kussen zich als zwaluwen nestelen in de zin des levens de tijd beraadt zich als het licht zich eindelijk om mij bekommert en ik vermoeid weer aan een nieuwe dag begin…

Voor anderen vanzelfsprekend Niet meer dan normaal Voor jou slechts een hoop aan het Einde van dit verhaal In de bloei van je leven Klinkt als een cliché Zoveel kansen zoveel ideeën Alleen je lichaam werkt niet mee Beperkt in je doen en laten Toch geef jij niet toe Het zoeken naar een balans Naar het wanneer en hoe Niet zielig…

Je vrijheid is je ontnomen je kunt niet meer wegkomen je zit gevangen in je eigen lijf hij is gecrasht je harde schijf je hersens zijn het spoor bijster het is niet te helen met een pleister ze geven een verkeerd signaal ze zitten op een ander kanaal lichamelijk ben je er door uitgeteld alles moet worden bijgesteld zowel motorisch als fysiek…

Iedereen heeft normaal stijl, glad haar. Maar, ik weer, heb krullen al wel 13 jaar. Dat valt echt niet mee. Het is echt zo'n dikke bos. Ik kan wel met dit haar gillen: ik heb het zelfs op m'n billen, in m'n oren en neus, in mijn navel en aan m'n wimpers, aan m'n tenen en ook op m'n benen. Ik lijk wel Tarzan, die is nog niet zo erg.…

Kijk hij heeft een kunstgebit en dus een stralende lach maar een ding is zeker poets je echte tanden zolang als je ze hebben mag, want kunst is namaak dus niet echt. Verzorg je gebit een beetje slecht, of je tandarts gelooft ’t wel dan zijn die kunsttanden er ineens supersnel oké je kunt weer lachen en breeduit ook nog, maar er gaat niks…

ineens brak het beeld in duizenden stukken omzoomd met oranje ging avondzon onder het klopte niet maar het klopte wel te hard, te snel nee, het klopte niet het ging pas weer dagen onder een nieuwe maan toen ik ontwaakte met kippenvel…

natuurlijk lach ik mee met alle grappen en weet ik er ook een paar te tappen en stoer vertel ik ook een kwinkslag of een mop en ja ik eet af en toe wat lekkers en wil niet ongezellig doen en voor dikkers is gezelligheid gelijk aan eten een vooroordeel ten top want niemand ziet mijn stille tranen als ik in de spiegel kijk als ik probeer…

Hormonen uit het niets maken een wilde start Maken een potje van je gevoel Innerlijke geest raakt compleet verward Een berg gevoelens vormen een enorme warboel Je voelt je merkwaardig en schaamt je voor emoties Enorme pieken in je gevoelstoestand Verloren richtingsgevoel, verlies van de normaalste noties Maar wij helpen je wel, rijken graag…

~~~ achter elke rimpel schuilt een verhaal en wie gooit er nu boeken weg ~~~…

In de hand een grove streep stelt dat macht vervloeit hoe krampachtig in haar greep de hand het touw voelt schrijnen waar het de handpalm schroeit Het touw onthult vult zacht onderliggend weefsel met zeer bijtende pijnen waar eigenwaarde is ontveld en wordt geplaagd door vlijmend kwijnen En als de huid zich heeft hersteld merkt een…

met wiegende uitstekende heupen tracht de mannequin sierlijk geprogrammeerd over de gestoffeerde landingsbaan te lopen terwijl de voyeurs, zoals ik, zich vergapen aan de anorectische libelle voorzien van in vel verpakte ronde knopen vanuit een smile gepleisterd op twee konen ziet zij mij glazig aan zij draagt een modieuze…

clausule dood is dood mag ik dat zelf bepalen ik ben dood en zo is Poot verstrooid…

Ach, lachwekkend, lillend lijf Potsierlijk uitgedost gaat het zijn gang verplaatst zich eigener beweging een autonome massa In dat corset van vet en vlees gaven de spieren allang krimp de wervels knarsen op elkaar ontdaan van kraakbeen staat het daar en tart de evolutie Ach, lachwekkend lillend lijf Ooit noodde het een arm een…

Wanneer ik bedenk wat mijn handen al hebben verzet, wat ze voor arbeid hebben gehad wanneer ik terug ga in de tijd, dat er baby’s op de wereld werden gezet, door die handen werden verzorgd. Als ik bedenk wat er in die tijd aan boodschappen werden gesjouwd, door diezelfde handen, dan maakt ’t me een beetje benauwd, want er gingen wat kilo’s hangend…

Botox, lypofill Implantaten in je bil Gelifte borsten Kuiten als opgepompte worsten Gelifte ogen Opgetrokken wenkbrauwbogen Weggezogen vet Neuzen recht gezet allemaal voor de sier Maar... de tand des tijds laat alles toch weer zakken my dear!…

Het heeft lang geduurd Maar het is er weer van gekomen De pijn Heeft mijn leven weer onderbroken Het blijft even weg Maar zodra het terug is Lijken die dagen Een eeuwige gebeurtenis De pijn zelf Duurt op zich niet zo lang Maar dat het de volgende maand weer komt Maakt me zo bang…

Licht in het water Glinsterend Diepe duisternis Zwarte wolk Meren vervagen Mistig Storm op zee Spattend water Lange duinen Waaiend zand Kapotte steiger Drijvende plank Kleuren op de bodem Koraaleiland Zwart wit ver weg Gezonken schip Sprekende vis Zielsverband Spiegels op de kade Waarheid…

met de treurige tweedracht in eigen boezem moet ik eten maar wil niet worden gegeten moet ik drinken maar ontkomen aan de droezem de longen lekker warm door rook aangevreten is de couveuze dus mijn optimale omgeving en een tijdreiskabine mijn ultieme toekomst moet me ondertussen meer in meditatie begeven godsgeduldig wachten op mijn eigen…

Schatje, wat heb jij een kracht Je moest stoppen met je tabletten Hebt ze vijf jaar lang moeten slikken Nu moet je lichaam zichzelf compleet resetten De eerste dag na het stoppen zat je als een junk op de hoek van de bank Je spieren verkrampt, je hartslag honderdzestig Je benen loodzwaar, je rug stijf als een plank Petje af voor jou Schatje…

zie mijn pink aangevoerd door de kleine nagel als schild terwijl mijn geringste teen, in deze, ter rechter zijde, ook wel de minste vinger aan mijn voet, kneuterig is te noemen en door verwijdering van een eksteroog genadeloos gevild…

De ritme van de dans houdt me in balans.. ...ik laat me meeslepen in een romantisch lied.. niemand die mijn gedachten ziet.. Samen houden we elkaar vast.. Mijn handen die achter in je haren kroelen... langs je oren..en ik fluister je naam.. en zo glijden mijn handen achter je rug... je drukt me tegen mij aan.. ik voel je lichaam waar ik zo…

Knagende honger, de pijn van een lege maag, erger dan oorlog!…

elke morgen voor de spiegel daarvan word ik een beetje kriegel ik ben plat en dat is dat en ik blijf zo plat…

Afgekickt afgelikt als een ouwe boterham die geen bres meer slaan kan probeert hij te wortelen helemaal opnieuw Maar de grond lijkt verdwenen Mesten misschien als een gieter blijft hij vloeien Zouden aan hem ooit nog rozen bloeien?…

Het met extensions ingevlochten haar verhult wat niet meer weelderig is een levenswerk in volledige revisie bij een of ander plaatwerkbedrijf genaamd `de koplampenspecialist` een poedercoating,wat spuitwerk maar het kuiltje in haar buik is echt wie kijkt onder de motorkap…

Voor de derde keer in dit leven heb ik nieuwe tandjes gekregen. Het begon met een melkgebit, wat er meestal niet lang inzit. Daarna worden de tandjes echt, maar onverzorgd worden ze snel slecht. Dus verdwenen ze na korte tijd, wat deze schrijver wel heel erg spijt. Dan moet het onvermijdelijke gebeuren naar de tandarts…

Jouw ogen Zijn als de zee Ik kan er in verdrinken Ze voeren me mee Door jouw ogen Doorzichtig als de pest Zie ik niet alleen je lichaam Maar ook nog de rest Door jouw ogen Eerlijk als maar kan Zie ik de waarheid Van deze man Jouw ogen Laten stiekem zien Dat je innerlijk Nog mooier is misschien…

Ze besloot het vet aan de weegschaal te geven Er kwam een nieuwe spiegel in haar leven Elke morgen trilde ze in een trainingsband Met knäckebröd in de ene en een tomaat in de andere hand Zwetend stond ze hoogstpersoonlijk perplex van haar fel verzwakte “hoe-heet-de-index” Ontberend claimde ze calcium uit kiwi’s Gewapend met bislook en…

Ik verdwaalde in mijn angst Zocht een nooduitgang voor mijn beperking Ik probeerde weg te komen Maar viel in een zwarter gat Dolend door mijn labyrint Zocht ik naar de juiste gang Worstelend om boven te komen Zat ik steeds vaster in mijn eigen net Toen goede uitkomst leek verdwenen Vocht ik er niet meer tegen Vielen alle knopen uit elkaar…