Netgedichten

netgedicht (nr. 21.486):

Ouder worden

Zoals een kleine druppel de berg verlaat
langzaam maar onomkeerbaar
na trage snel vervlogen dagen onzichtbaar
vaderlijk Rijn en Donau gadeslaat

zo trekt de kiem van grijs verdriet gestaag
diepe groeven door de wangen
en blijft jeugdigheid in de lange reis omlaag
slechts in zijn glinstering bewaard.
Vergeefs tranendal om aandoenlijk verlangen
dat de mondhoeken verzwaart.

Maar naar verluidt verwater jij nog niet
en ziet alles er nog ‘best goed’ uit.