Alle inzendingen over natuur

De wind vraagt het leven en de ogen zwijgen als de regen niet meer verandert in het onheil dat elke droom vernietigt die niet in nieuwe woorden wil veranderen…

Zachtjes deinend op het water Ontsluit zij traag haar schoonheid Gelijk met de eerste zonnestralen Haar hele pracht en openheid Bewaart zij voor de dag iets later Dan in al haar kwetsbare schoonheid Laat ze haar hele pracht ontluiken Haar hart vol stuifmeelstampers Voor snoepers die haar ongezien ruiken Gulzig smullend van haar heerlijkheid…

Mijn tuin bepoederd met glinsterend wit kristal in één nacht veranderd door 'n fijne sneeuwval in een betoverend mooi wintersprookje. De treurwilg in wintertooi tot het kleinste stronkje het gammele tuinhekje met een wit kanten randje. Het vogelhuisje een waar paradijsje voor vinkjes winterkoninkjes en sijsjes. Ik laat mijn tuin nu…

Een dikke dauwdruppel op een nog gesloten roos. Vangt de eerste zonnestraal en breekt de kleuren zo mooi als een regenboog. En broos de roos voordat zij zich ontplooit en gaat fleuren en geuren. Een mooiere zons-opgang kan niet gebeuren. Het is alsof de wereld heel even stil blijft staan.....…

Nog hoorbaar, heel heel ver, is de avondtrein, - Blauw naast groen korenveld een boer aan 't werk. Hei. Boven bos de toren van een kerk. Rust, overal; 't diepst op de spoorweglijn. 'T is of de vijf telegraafdraden zijn Een notenbalk; de sleutel - ginds, die berk; De noten zwaluwen, zwart op 't rode zwerk; De vlaggetjes hun staarten, lang…

Laat ik nu leggen lichte dingen op haren lijf en gauw verganke- lijke, laat het zijn rozeranken en bloemen andere en trosseringen en wiekevlokken van grote bleke vlinders en blanke dauw geregen aan herfstrag, alles wat van de vege lente nog is, die gauw verstreken; en iets van zonlicht, nu ik het kuis en koel…

(gyrinus natans) O krinklende winklende waterding met 't zwarte kabotseken aan, wat zien ik toch geren uw kopke flink al schrijven op 't waterke gaan! Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel, al zie 'k u noch arrem noch been; gij wendt en gij weet uwe weg zo wel, al zie 'k u geen oge, geen één. Wat waart, of wat zijt…

Op mijn pasgeverfd raamkozijn kleeft een vlinder vast doodsangst rukt haar poot voor poot uit het tere lichaam los Na de poten kleeft het lichaam zelf hopelozer wordt het nog de vleugels sidderen terzij totdat 'k haar dood uit meelij Hoe meer je vlinder rukt zich stuk bij 't zoeken naar het groot geluk hoe'n enkele vindt de deernis…

Een kleurenspel van de natuur. Een onzekere hemel. Zon en regen, werelds stuur. Vloeiend zichtbaar voor het oog. Als een schouwspel. Onbereikbaar hoog. Kleuren die vervagen. Enkele minuten. Lachend door de hemel gedragen.…

waarom het filter verscherpt van ven met zachte oevers of een rivier in waas? net over de bocht in de dijk die kerktoren de groene prikkeldraadwei koeien, eeuwig gedomesticeerde koeien maar ook Przwalski paarden en Heck-runderen bij steppeachtig aangevreten struiken hooiberg zag ik graag en de dorsers schuiven, het rieten dak gedekt…

De vogels fluiten Ik zit buiten in de vrolijke zon En aai heel zacht en heel voorzichtig De aarde; met mijn voeten het gazon…

hoe beskryf jy reën, as tien seisoene droë sand in jou kiewe waai het God vergeet van wesens wat kinders voed hoe beskryf jy groen, as dorre landskap jare lank geen vrugte baar het God vergeet van mense wat gebede na die hemel stuur die stam loop leeg so ook die wye natuur ek kan die onrus voel, as my mense sing en koor van vlaktes sonder…

Met het zonnetje op mijn bol ga ik de natuur in Mensen zien mij niet aan voor vol maar dit is pas het begin Er staat een frisse wind maar dat mag de pret niet drukken Ik voel me weer kind en overbrug zo hele stukken Gisteren heb ik ze gekocht schoenen met wieltjes eronder Iets waar ik al een tijdje naar zocht en me nog steeds over verwonder…

Ik stond aan het strand, en schreef mijn naam in het natte zand. Toen kwamen de wind en de regen, om mijn letters uit te vegen Maar hier blijft mijn naam voor altijd staan!…

Het zet licht om in zijn voedsel en scheidt af mijn lucht Mijn afscheiding is voor hem mest lucht Het groeit voor mij mijn voedsel en herbergt leven Het bevrucht zonder sexueel genot zonder gevoel Geen haat geen liefde Geen minachting geen verlangen Zijn enige doel groeien bloeien Geen wraak geen stress geen hoop…

tranen uit de hemel ze vallen in de sloot ik sta onder een bladerengevel een oplossing die de natuur mij bood in de verte zie ik zeven kleuren in schril contrast met de grijze lucht is het om ons op te beuren wanneer een ieder weer eens om al die regen zucht…

Bomen en bladeren, Hangen triest omlaag De dagen zijn koud, Een overgebleven grasspriet, Wuift mij gedag op de wind Zo zachtjes en voorzichtig, Dat ik het bijna ongelooflijk vind Na de nacht daagt een nieuwe morgen En plots lijken de bomen, En de bladeren zonder zorgen Houdt hier de natuur soms iets verborgen?…

Geef me een tuin, waarin poliepentrossen hun zaden zwellen, en woekeren over benige pergola's. Bemest met levensleed wordt driemaaldaags het onkruit uitgebuit. Het is niet bloeien maar bloeden zei mijn moeder, maar nu bloeit ze en bloedt niet meer. Met mijn hark hark ik de blaren bij elkaar die op elke beknelde gedachte groeien en…

De zee een kostbaar bezit, de maan schijnt rimpelend door de golven begroeten mij schelpen in mijn zakken het liefst neem ik de zee de zee van iedereen - is nu juist het probleem.…