Alle inzendingen over filosofie

Zijn onze kleinkinderen wezens van het licht onverplicht erfenissen van onze voorvaderen, ze hebben zoveel kleuren en geuren van vroeger klinken vaak als liederen uit hun oude handpalmen. Zelfs het muzikale ritmegevoel is herkenbaar. Jong bestaan ze uit talrijke bijzondere vormen. Hun ogen dwalen vaak langs vreemde dingen herkenbaar als ik…

we slijten alleen en met elkaar reizen we door het stromende leven perpetuum mobile als in een muziekstuk trekken we langs liefde en dood een dodelijke reis die verwondt ontroert tot op het bot we zien slechts een glimp…

Idealen Gratis af te halen Van een oud vrouwtje geweest Heel begaan Altijd binnen gestaan Neem ze mee Idealen van tv Niet van echt te onderscheiden Ontzettend wijs En heb je al idealen? Doen we halve prijs!…

Al groeit de dood in elk mensenleven mee net als het eens geboren leven, vandaag geen verjaardag in het dorpscafé je vandaag thuis gedenken is wel het streven. Wat is het ooit stralend begonnen schat nu hier juist vandaag de stilte leven keert, thans voelen dagen even als een koudwaterbad omdat een andere tijd van leven aanmeert. Dood gaf…

Het sluipt en stoft in de verste uithoeken van onze nationale kijkdoos, het matte populisme gloeit door het gekleurde ethisch dak, is het de band van vrijheid die zo kwelt? alle dieren sluipen er onder door, maar kinderen moeten nog even wachten vrije geesten reizen ongeschonden, over de heilige zones van ons territoriale gedachtegoed…

Halve maan, een helft uitgezet en weggestuurd om kil onzichtbaar haar rondjes te moeten draaien in het diepzwart, godvergeten niets. Vanaf de horizon door een late zon helder aangegluurd, weten wolkenflarden jouw bleek aangezicht te aaien. Verhaal me van je trieste idealen, onthul mij tenminste iets van schepping en bruisende dynamiek. Schijn…

Al zijn we sneller dan de wind in het avondrood en komen we morgen dichterbij de sterren, gedreven tegen de stroming in van licht wat joeg het mens-zijn aan tot zijn dood, het maakt niet hoeveel we rouwen, met zoveel data en vernuft als laagje verveeld vernis, niet alles camoufleert de verschraalde tijd, die ons de les laat lezen uit de geschreven…

Emoties kloppen in het mechaniek van de aangemeten tijd en visioen van zelfrecht het reinste bronwater te tappen uit elkaars gedronken bloed, waaruit het labyrint van waarheid ondrinkbaar en onzichtbaar wordt, zijn we misschien al uitschreven uit archieven van de taal en alle zin - of onzin, een liederlijkheid waardoor ons de…

zien we wel werkelijk wat de werkelijkheid is opgediend voor onze ogen? wordt alles mooier geserveerd ter verdoezeling van het te veel aan droefenis? en worden we voorgelogen is het leven een Sinterklaasfeest waarvan we later misschien beseffen het waren lieve leugens ter verzachting van wat ons is gegeven maar besef op het moment van…

Geleerde artsen verdommen zelden. Artsen verwijzen naar elkaar. Dommerikken verwijzen nooit. Domme mensen, die beseffen dat ze dom zijn, leren en worden intelligent. Dommerikken beseffen niet, dat ze domweg dom blijven. Ze zijn onderwijsresistent. Verdomme.…

ik dacht dat het een sprookje was alles in vrede en harmonie de dieren en de mensen pas later besefte ik pas dat ik het in een boekje las maar zo gaandeweg in het leven kwam ik ze toch weer tegen een prins, de boze heks koning leeuw en slim konijn ik denk dat het een sprookje is met vreemdsoortige figuren en bizarre avonturen alleen…

De aarde, een deinend woud van twijfel, rijgt zich aaneen in een collectieve zwijgen, waarin de natuurlijke werkelijk verkleurt, een veranderende synthese als leven bewijs dat het weefsel slechts is een handvol zwervende gedachten waarin we ons verbeurt verklaren, trots in eigen belang in elk beklag, onder de grondbeginselen te schuilen…

Is leven wachten? Op onze stille dood? Op het einde waarvan? Op wat altijd is en was? Luister naar het suizen in uw oren. Hoor het suizen van de bladeren door wind die door bomen blaast. Het de stilte die u hoort. Zo leeft de eeuwige stilte, die trillingen nodig heeft, om stil te kunnen zijn. Stilte die in onze oren, klinkt. Zo heeft…

In een opkomende realiteit ontstaat een onbedwingbare mist, een aerogene vitrage, elke autonome druppel herbergt een regenbui, zijn richting berijdt, verbindt zich naar alle kanten in sommige gevallen traag en lui daarin raken we de richting kwijt en uit zich in emoties vol razernij verwond en ruimtelijk vermomd in een ongeremd gevoel,…

Zonder baard nog, leesbril op zong een liedje over de eeuwigheid in de bibliotheek, de Witte Engel om indruk te maken op een vrouw De tijd haalde zijn schouders op het gebouw trilde even als riet bij windstil weer en op glad water waar een schrijverke wat schreef…

Heel stil is soms een kort moment tegelijkertijd eeuwig en omdat je het herkent ook direct weer vergeet te bewaren noemt men het slechts navelstaren…

Ik Wil Echt Puur Contact Wat is dat Wat is echt Wanneer is het echt Natuurlijk Wat is dat natuurlijk Ik wil er gewoon zijn Wat is dat Er gewoon zijn We zijn er toch gewoon Of niet... Zijn we er niet?…

Altijd zorgen Zorgen maken Altijd zorgen Zorgen maken Ik kan het niet meer Ik wil het niet meer Ik ben zo moe Ik nu Ik moet nu Voor mezelf zorgen…

Er mogen zijn met alle zorgen maar ook met muziek en vrienden, met ogen die vertellen van vreugde en van herinneringen aan 't kind dat we ooit waren en toen nog onbewust van wat zou volgen. Kan de stilte ons niet meer boeien of wat stoort ons in een vogel? De harp zingt terwijl we slapen en doet een roos ontkiemen maar ze heeft ook dorens…

Dat een mens niet ervaren kan wat het is om dood te zijn, kent gevolgen. Oorzaken van verdriet. Dat een mens wel ervaren kan wat het is om te leven, kent oorzaken. Gevolgen van liefde en geluk. Wie kent?…

Dat de beeldcultuur door het volk warm wordt omarmd is zeer zorgwekkend...…

mijn hart is groot zo groot, er zitten allemaal kamers in met gordijnen voor de ramen en boekenkasten vol, bestsellers bovenin mijn hart heeft vele gangetjes er staan deuren open enkele zijn op slot in geen enkele ruimte is daarvan een sleutel te vinden er hangt een bordje aan: “ verbod” er knalt onverwachts een deur dicht ik…

Zeg nooit, nooit want je weet maar nooit of nooit, ooit kan worden want dat weet je niet dat ligt in het verschiet in de je, de toekomst verborgen…

Wij dansen om de oude zerken, van gekarteld marmer, waaruit bloed en staal moest stromen en spitte vloeibaar goud uit de moederschoot der weelde. gefolterd en humaan gespleten, deelde hebzucht de grond in tweeën, Pyrrus gewin zonder lauwerkrans, veegt de oostenwind het diepste zwijgen weg, resten gerijpte druiven in een eindeloze droom…

Hallo jij Ik ben blij Via jou Zag ik mij Nu ben je weer weg Ik zag nog maar Een glimp Van mij Nu kijk ik uit Naar een jij Voor beter zicht Op mij…

Gun me, gun me maar even na te denken over je vraag natuurlijk ga ik antwoorden maar nog niet meteen, nog niet ik wil er even over nadenken gun me, gun me maar even en antwoord niet op de door jezelf gestelde vraag voor mij ik ben jij niet, jij ben ik niet mag ik er even over nadenken gun me, gun me maar even bespaar me je spreektemperament…

Hij is de ijsvogel aan de rand van het moeras die over drassige landen loert en het wolkendek in het aardoppervlak ziet weerspiegelen Bomen kleuren groen omdat het levende blauw van God door de gele zon wordt verwarmd Transparante oceanen kleuren blauw omdat Hij in het water woont Water dat het begin van alle levensvormen in zich herbergt…

Bereisd van horizon tot horizon als ik daar achter komen kan, ben ik verdwaald in de kwetsbaarheid van een eierschaal, verlangend uitgekomen in de realiteit van alle zoetste dromen, de directe en de kortste weg tussen beider polen, bleek een dwalend spoor tussen beide oren, in elke stap of verloren print werd ik zwaarder uitgelicht…

Het leven is mij om het even Want maar even zal ik leven Wat ben ik meer dan wat ik deed? En wat als alles, iedereen vergeet? Gaan waar het niet kan zal ik gaan Daar is mijn doel – daar zal ik bestaan Vrijheid is er pas aan het eind Waar niks meer te verliezen is Daar aan het eind zal ik gelukkig zijn Want spijt is voor hen die nog…

mens als goddelijke gedachte denkt zelfstandig te zijn tot hij wakker schrikkend zicht bewust wordt van de onmogelijkheid van zijn bestaan zich bewust wordt van de mogelijkheid van zijn niet-bestaan zich bewust wordt van het wonderlijk onherroepelijk eindig-zijn zichtbaar in het licht van het oneindige dodelijk getroffen midden in het…