Alle inzendingen over moraal

ik zit met willie op een koude betonnen vloer gapend naar vier dikke muren zonder vensters of deuren de muren hebben verdacht veel weg van dreigende sekslustige heren de enige voorwerpen aanwezig zijn grote hopen apenkeutels bananenschillen en een verschoten boomtak (van deze is een versleten autoband afhankelijk) - het is kerstmis…

Als mensen niet over elkaar kunnen klagen zullen ze alle eender zijn Alle dagen!…

Blaas me om een zuchtje wind een diepe zucht Blaas me om En gun me mijn eigen vlucht Blaas me vooruit in de goede richting over te hoge drempels Blaas me vooruit Een stukje verder warempel Blaas wat harder en laat het tochten en laat het gieren Blaas wat harder Neem mijn teugels en laat ze vieren Blaas me op over…

Geven, ‘t lag niet in zijn aard, bleef inhalig heel zijn leven, in vergaren heel bedreven, een echte gierigaard. Vriendschap bleef hem ook bespaard, geen talent om liefde te geven, geven, ‘t lag niet in zijn aard, bleef inhalig heel zijn leven. Op ’t einde voelde hij zich bezwaard, de dood deed hem beven, hij kon ‘t leven niet geven,…

Er zijn nogal wat misverstanden. Er zijn daarnaast meningen alom maar ik ben daar niet in thuis. Haar met voorbedachte rade naar de verdoemenis helpen bijvoorbeeld. Zo is het niet. 't Is eerder dat ik haar liefheb haar gedartel ontroert en me als een kind zo blij maakt. Bij het onvermijdelijke eind zie ik hoe zachte weemoed…

Als liefde in een andere kamer woont een tweede kamer zonder water en brood alleen maar door een schim bewoond zal honger heimwee aanwenden en dorst het geweten zenden naar andere wereld niet ver van hier als liefde niet spontaan meer is is er met de mens iets mis.…

" Besluitloosheid " is een Tijddief... - aan niets houdt hij VAST " Uitstel " is zijn voornaamste medeplichtige... - vreugdeloos en zonder LACH…

Men zei mij dat U duister was een dienaar van de duivel was maar God - wie waren zij toen ik hun weerzin naderhand zag als een opgebrande zon die neer zou vallen in uw zand Waste hun leugens van mij af paste mijn ogen weer op stand gezichten waren zoveel anders dan voorheen - nu hand in hand ik hen zag gaan - de lachebekjes zonnestralen…

Er was eens een heks in het Noorden Die een zwarte toverspreuk hoorde Ze zond heel gezwind Veel licht met de wind Dat alle duisternis doorboorde…

Men zegt dat jij daar achter die tralies echt een goed leven lijdt, dat jouw vriendjes buiten best wel met jou willen ruilen. Men zegt dat jij echt menselijk behandeld wordt, met veel eten en drinken in je kooi. Maar waarom zit je dan onder de builen? Men zegt dat jij geen pijn voelt, dat jouw lot mijn leed verzacht. Jij kunt het…

ik dacht eens aan een moment ergens in de tijd ik dacht eens aan een moment ergens in dit lijf ik dacht eens ergens in een nacht de praatjes de nacht een datum o rode wacht wachters dachten eens zij lacht ik dacht na laat de nacht laat de kracht zijn werk doen ik dacht eens aan een zoen ik dacht dat eens…

Oude stemmen bouwen monumenten in post scriptum; dopen oeroude hoofden in vloeibaar goud. Zij overzien de gespleten tong in de waas van de eeuwigheid, en de waan van eigen heiligheid. Helden worden vastgehouden in de spanningsboog van eergisteren tot overmorgen. Hoge noten, drie maal gebleekt in schijn- heiligheid, schrijven namen in gouden…

Waar zal ik anders wonen waar eten groeit, waar bijen zichzelf belonen met verleidingen waarin ze hun zorgeloosheid tonen, waarmee hun eigenschap is onderkend, zonder de angel uit de ziel te halen en als het mes in het vlees blijft steken, zal ik leren omgaan met alle gebreken, dan pas heb ik alle recht van spreken.…

Als vertrouwen beschaamd wordt Is wantrouwen geboren Als wantrouwen de overhand heeft Is vertrouwen geen lang leven beschoren…

als alles in je leven om dat ene draait raak je verstrikt in eigen netten…

de zeemeermin zong angstig haar allermooiste lied terwijl zij wegzwom voor de haai die zei: maar ga toch door ik vind het prachtig zo’n allerlaatste levenslied…

Het vel over een dorre stronk naast Vlees door razernij verscheurd en Een necrotiserend karkas waar Narcissen om brullen van het lachen Maar één zal hij eens zijn Één met de geurende lucht Één met de warme aarde Één met het zoete nat Totdat hij glundert als een narcis En alles voor niets blijkt te zijn geweest…

alles is al gezegd wat kan ik tegen jou nog zeggen doe wat je hart je ingeeft wees jezelf wat echt en authentiek is blijft bestaan dringt zichzelf niet op de voorgrond tot zinloos gepraat ik weet het, élk woord wat je deur voorbij komt deelt weer een woord van de bladzijde leef je eigen leven ontdek, proef en geniet want de tredmolen…

Ik kom nu rond voor mijn geaardheid uit Maak er een speerpunt van in mijn beroep Ik sla de kinkels met hun heilig boek Het recht lijkt veel op iemands hoge fluit Een wonder loopt al vlotjes uit de hand Mijn moeder dacht mij homo tand na tand…

Verontwaardiging sliep daar waar eens verzadiging zich schaarde in een veld versteende bomen zat gevoerd - meer dan voldaan Zonder te weten hoe de geur het huis van kastelozen scheurde en de nasmaak van de honger naakt de machtelozen kleurde hoe vernederd de vernederden hun droom zagen vergaan tezamen met de rechtelozen die hun lege handen…

Als niets iets is, is iets dan niets?…

Verwacht van een ander niet, wat jezelf nooit doen zou, want al staat vragen vrij, het is altijd hem of mij.…

Hij heeft het mooie boek al zeker 100 keer gelezen, zich vereenzelvigd met de hoofdpersoon. Zich dermate ingeleefd dat ie van voren niet meer weet wat van achteren de waarheid is.…

Verre horizon, Zonder boog, zonder gewelf. Doch helaas één vraag; Daarop is het antwoord vaag “Wie is dat? Ben ik dat zelf?”…

De deur stond open, dus intrappen was overbodig. Zette een pas die, als was ‘t, een eerste stapje van ‘n kind, wankel en overal aan vasthoudend, maar eenmaal de zet over de drempel gedaan, wist men dat de eerste pas de meest waardevolle was. En zo lopen zij nog steeds.…

Blazen schrijversteksten hun laatste adem uit, verraad de kleur van inkt, waarin het neon de twijfel spuit, breekt alleen het ego in het zicht van elke morgen, vloeit het licht door polsgewricht, verstijfd in een literair gericht van achter ieder poëtisch aangezicht, in het zicht van dichterlijke associaties of het snel gekozen plagiaat…

De waarheid klinkt raar uit de mond van een leugenaar…

Van leut tot oude krantenknipsels stapelden zich woorden als briketten vol met achterklap gelegen voor de haard Wie spitste hier zijn oren niet een vonk te horen smeulen wie zag er hier het branden niet van bijenwas in maan ? Ik maakte voort - de tijd die vloog vannacht zou hier een haan nog kraaien en ik hoorde van de snede bij het aangebroken…

Hij wil het opgeven, wat weet ie nog niet, want opgeven is niet zijn ding Zal hij opgeven, in de vorm van geef het op, of zal hij opgeven in de vorm van stop. Maar als hij opgeeft in de vorm van braken, zal er nooit meer iets zo lekker smaken Dus is opgeven zeker en vast een optie, maar echt stoppen is dat vast en zeker niet. Dus wil…

indringend klonk de voordeurbel aan het achterhuis werd gemorreld in de entree stonden drie man een uniform twee in driedelig u zult terstond moeten betalen uw schuld blijkt gruwel opgehoopt bij mij valt zeker niets te halen ben ooit als dubbeltje gedoopt wacht maanden…