het ellendig spook verdrijven
kiespijn wacht niet.
afzien baat niet.
buikligging misschien
en achterom kijken?
buitengewone knuffels
bestaan wijselijk;
ze zijn in de huid geschreven
door die ene wijze uil
die zijn blik
op mijn schouders tikt
en in zijn hoop mij
in een potje yoghurt legt
waarin ik kan drenken,
mijn mond bijt minder;
verdoezeld dat stekende.
ik drijf als in kamelennmelk
tot in je zongebruinde armen
in vrije dagen in ons hoofd,
kuier er rond zonder drempels,
beklim piramiden met de traplift,
hemels voorbij die pijngrens.
Zie ook: http://www.katelijnvijncke.tk
Schrijver: Katelijn Vijncke, 16 februari 2010
Geplaatst in de categorie: moraal