Alle inzendingen over algemeen

Geluk. De wereld, Iedereen is altijd onderweg. Dag in dag uit. Van a naar b. Links naar rechts. naar een andere bestemming In het leven. Uiteindelijk is iedereen onderweg naar de zelfde bestemming. Alleen de plek is anders waar de bestemming is. De bestemming van geluk. Wat is geluk? Geluk is ongrijpbaar. Geluk is een verslavende…

langzaam verandert tijd in lichaam in huis zonder steen bloemloos gebrandneteld tot eikenhout langzaam verandert een gesprek in roddels bij de koffieautomaat blijkt perkament papier te zijn en een testament zonder wil voorlopig is voortijdig maar eigenlijk nooit wel opnieuw steenloos, alleen gedachte eenparig en op een plek zonder plaats…

Mijn leven is maar een wandeling, een rusteloze reisverhandeling. Ik surf op wilde emo-baren van liefheid maar mijn jeugdliefde echoot in reinheid. Ik wandel en zoek immer naar haar om, eens alleen en dan eenzaam, hyperdom speuren naar een nieuw begin. Mijn leven blijft een wandeling.…

alles kun je worden werd ons voorgehouden als je het echt wil onzin – en het benauwde geen profvoetballer geen politieagent geen zanger gitarist in een of andere band nee gewoon zo iemand die niemand kent geworden tot wie je echt bent door omstandigheden door de bagage meegekregen uit een ver verleden dit alles tezamen doet beseffen…

Denk met vleugels dat geeft vrijheid, zei een wijs mens tegen mij.. Los van ketens overstijgend, diep van binnen vogelvrij…

ze eten ze slapen ze schijten ze zeiken ook de zuurpruimen uit de vruchtenbuurt ook halfoude of oudere mannen en vrouwen die moeilijk of raar lopen kijken niet echt blij de gemiddelde huizenprijs is 500 en 50 duizend euro de kinderen zijn wel blij en het zijn er veel de moeders goedgekleed en soms stijlvol de vruchtenbuurt…

Donkere wolken verschijnen. Kleuren verdwijnen. Dikke druppels spatten uiteen. Waar ga ik heen..? Ik verlies zicht. De deken van regen zo dicht. Even verroer ik mij niet. Wacht ik tot jij mij ziet. De regen, de wolken, het duister. Ik luister… Je vingers haken zich in die van mij. Je bent dichtbij. Maar toch, zo ver weg. Dat ik niks…

Vergeving is niet de wens dat de andere mens bewust is van wat die heeft gedaan. Het is de gelofte naar jezelf, om het in jouw eigen bestaan anders te doen, zonder excuses…

Nu u toch hier bent... Niets in deze turbulente surrealistische tijd lijkt op wat vertrouwd of zelfs routine is geweest ...covid quade genius quarantaine en klimaat rampen headlines krantenkoppen influrappers talking heads dag in dag uit ons gekmakend als verwende kinderen onze aandacht eisend en voortdurend onze schermen…

aan de afgrond van ons gelijk ziet een ieder een ander uitzicht terwijl de weg naar beneden hetzelfde is want er is maar 1 weg en dat is de enige en zolang we daar niet achter zijn gekomen blijft de tweede ons achtervolgen…

Ik moet wel schrijven zoals jij leest een ontleding van wat ik ingewikkeld voel wat ik samengebald zie: een oude man op een fiets die naar huis verlangt en kijk - jij ziet hem oud en op een fiets en dan pas dat hij naar huis, ja en verlangt.…

Het is weer herfst de goudgele weg waarin we terugvallen naar de aarde naar de geur van de grond naar het uitdovende licht wachtend met een hart vol bloesem, een zaad gelijk een lentedag Terug naar de heuvels waar het groen is en bloemen…

die vroege ochtend werd zilvergrijs als geheugen de ladderwagen had te dicht bij het vuur gestaan geschroeid door de hitte, flashover, kansloos de centralist van de Eindhovense brandweer zou te laat alarm hebben geslagen hij benam zich later van het leven een dag na zijn vervroegd pensioen wat rijmt op twaalf en wat op dood wie verstikte…

als een steen zo liggend stil zo aanbrekend als ochtend ooit verweven met naam, gezicht en een eiland achter verre maan reeds dicht in afnemend ogenschijn tot maaltijd, vesper, verweerde koffiekan laat, een sluitend sluierlicht met vertraagde adem gaan…

braille luchtballon terrarium gerenommeerd geranium uranium vitaminen dolle mina’s pandemieën piramiden polemieken waterpokken woningnood hongersnood vluchtelingen kampen kamperen natuur ontberingen rampen trampoline springen stampen dansen tijd vergeten leren lezen belezen belazeren zeer been trappen lopen struikelen struikgewas…

als een steen zo liggend stil zo aanbrekend als ochtend ooit verweven met naam, gezicht en een eiland achter verre maan reeds dicht in afnemend ogenschijn tot maaltijd, vesper, verweerde koffiekan laat, een sluitend sluierlicht met vertraagde adem gaan…

als een rustige schaar heeft het licht gras geknipt. laat in de middag verlaten de jongens zich vol overgave op hun fiets, waar ze bij het trapveld praten. alles is verklaarbaar. het meisje dat haar hond uitlaat, de met tekens bekalkte muur vol sacrale rust. het speelrek is een fantasie, waar je tegengesteld aan de aarde kunt hangen.…

het bestaande, nog niet verstreken thuisuniversum de sterrenhemel met veilige dorpshaven het aanslepen van boodschappentassen hernieuwde scheelheid van staren naar de muur tropische vissen uit paarse meren ogen achter glazen oogkassen, verloren pinpassen het dragen van niet-wetenschap, volledig bij kennis steen, te zacht voor handen…

Ik lig in je armen Om je hart te verwarmen En denk in het vooruitzicht Aan een droom in het licht We lopen hand in hand Op een warm zomerstrand En over een hert in het bos Die loopt daar helemaal los Ook over zwemmen onder een waterval En de zon zo rood en rond als een bal Mijn haren zo los in de wind Jij kijkend naar mij en vindt…

ook al veranderen ze nooit van vorm toch dragen ze leven in zich een geest in en uit de fles melk voor een kind een gierkelder met voor op het land indirect leven al jaren een norm gedachten verbeeld in steen marmer of hout dood omsluit leven hoe kil ook en koud iedere dooie vorm heeft zoveel te bieden aan inhoud…

Een biertje teveel op, gelijk pijn in de kop. Een roodlicht negeren, je portemonnee omkeren. Vakantie in eigen land, staat de Veluwe in brand. Een beslissend doelpunt op de tv, moest je net op dat moment naar de wc. Koop je een bos bloemen voor je vrouw, van pure verrassing valt ze flauw. Een mooi glas oude wijn, blijkt het azijn te zijn.…

Een zoute zeebries komt in een zucht mij tegemoet. Als ik op de kade wandel. De warme lucht trilt stil en voldaan. Zomer aan de kust. Voordat ik weer op de vlucht moet slaan. Keer ik nog een keer terug. Zwijgend over wat ik zie. Berucht zijn mijn gedachten. Aan de kust. Ik weet het niet. Als mensen onbewust naar mij staren.…

Een been buiten bed andere been erbij ochtendplas met ogen dicht en even blijven zitten dan trekken aan de sprei en in t geheugen spitten tandenpoetsen douchen drogen en, deodoreren voeten benen oksels lijnen,vouwen,plooien met smeerseltjes besmeren schoenen halen aandoen strikken terug weer naar de plee zitten in verwachting en…

In de zomer van de laatste rozen zonk jij weg in de tijd loste op in sterrenstof voorgoed als een onaf hoofdstuk in een nog onvoltooid boek.…

zoveel mensen, zoveel meningen en we zijn met 7 punt 7 miljard dat geeft veel oorlog, gemopper en smart en miljarden waardes, wensen en wegingen wie anderen veroordeelt, onteert of verlaagt is de mens die het eigen spiegelbeeld niet verdraagt…

is dit een tweeluik van oogcontact een ogenblik dat wacht op het juiste moment meningen waarin wij ons niet herkennen rimpelingen die geen vijver beroeren is dit een gerecht van oneerlijk voedsel louter esthetisch als visueel effect zullen we ons ontdekken met het blote oog…

de lucht is vandaag gevuld met aankomst en verblijf bevroren in hemel en veranderlijk met wolkenvorm vertrekken is geen object geen onderwerp in een kooi geen zinsnede op het strand geen visgrond en zilverplevier misschien een draadloos paaltje in ongemaaid weideveld een onzichtbare kust, een hek of onmiskenbaar iets dat beklijft…

Succesverhalen zijn geen succesverhalen omdat elk verhaal tegendelen kent. Een eerlijk faalverhaal is een waar succesverhaal.…

De stad waar ik geboren ben is gebouwd op houten palen het is een stad met mooie grachten en duizend vergeten verhalen Stad van Dappere markten en duiven rode lichten over wal en canals stad waar je geen stuiver voor geeft en dan weer opbloeit en leeft Als ik slenter langs de singels staren statige huizen mij aan mijn oren horen meer talen…

het leven draait niet alleen maar om knikkers hoe mooi en fijn het ook is dat ze er toch zijn maar als je niet goed uitkijkt en je hebt er veel teveel dan helpen diezelfde knikkers waar je zo graag mee speelt je ook zo maar aan je eind *…