Alle inzendingen over landschap

Gegrien beregent Ingeslepen sporen, daar boven: Modderige wolken…. Grauwerig glijdende schaduwen, Over geconstrueerde cementen fundamenten, In prille stilte. Temidden deze benevelde velden, Vol gevallen kilte: Glinsteren gewassen kiezels. Ze roepen toe als edelstenen....…

zilveren breedte onder veeltintig grijze atmosfeer wind brengt huivering in de verte daalt de hemel in schuine strepen neer versluiert de sombere toren land en lucht spiegelen in de trage stroom die drast en sombert het land verwatert en regen ruisend meevoert naar de grijze einder…

enorme bergen als slapende reuzen in zwarte woestenij van as en lava verwrongen gesteente uitgespuwd door vurige monden vertellen verhalen uit een onrustig verleden grimmige wolken hangen boven een dessolaat landschap felle stukken groen omringd door een muur van ijs rijdend tussen beeldhouwwerken van moeder natuur bekruipt mij…

Het strand van de kinderjaren. Ik hield mijn hart aan de borst van de zee. De korrels metselde ik tot dromen en kastelen aaneen, mijn glimlach de mortel. Maar de golven leefden zo snel. --------------------------------- uit: 'Dun land', 1994.…

bus honderd acht en twintig naar Delluft reed uit De Lier langs Het Woudt een man stond op zei zo maar zo zout is het eeuwenlang nog nooit gegeten zet stil die bus mijn vóór-vóór-moeder beviel daar in 1622 van mijn vóór-vóór-vader de mond van de chauffeur viel om zeven over half drie open de bus stond stil de man wees op de boerderij…

In het lange en vooral rechte, kalme kanaal, rimpelt het water rustig voor de scherpe boeg uit, soepel snijdt honderd meter zwart/wit geverfd staal het water in de lengte doormidden, zonder geluid. De golfjes knabbelen aan de houtbeschoeide dijken in een loze poging het lage bouw- en weideland aan beide zijden van het hoge waterlint te bereiken…

Staarde in de leegte van veel land dat grijs getuigde van onwijsheid steeds meer een stad waar één een ander hindert in de beweging van de dag er is nog horizon onder een dalende zon soms zichtbaar in de wind met heel veel stof om die hoek in te staren maar ik zal wijzer zijn…

Zeeuwse velden! Kijk eens - zucht zij - zalig eindeloze ruimte zover ogen zien een late boer rijt z'n akker open elke portie wacht op bevruchting een enkele boom belooft rust en 's zomers boterhammen in de schaduw een sloot - de zekerheid van water - wie kan hier anders dan dankbaar zijn zelfs de toerist vergeet even zijn pijn…

Verdreven warmte door kille kieren Waar klam en vocht deed zegevieren Kraken in nachtelijke symfonie Molens Draaien stenen verkrampte nieren Verhulde pijn ontbering reeds gewoon Noeste arbeid beloond met karig loon Beeldend het landschap tot op heden Door miljoenen bezocht en betreden Zo het ware en altijd het heeft behoord Draaien zij…

Had vannacht een huis op een terp, eromheen een voorbeeldige tuin. In de tuin lag reusachtig een steen van twee doorsnee bij één. Doopvontig was hij, een slordige ster met een mond. Ik liep door de tuin met een boog om de steen en keek ervan weg. Toen stond hij op, vernielde perk en gazon terwijl hij achter me aan de terp op klom. Ga weg…

Ik heb vast iets met platteland en vage torens in het verschiet van zondagmorgen. Fryslân wiid en fier, dizige boskjes en tsjerkjes en Pake dy seit dat is Wommels en der leit Lutkewierum - Friese zondag nabij verleden kerktorens nu en dan en Pake om ze namen te geven die het kind meteen vergeet maar die de oudere wil herbeleven in…

De weg verdwijnt in lage wolken. Over schapenruggen glijdt de zon richting een glimlach om mijn mond.…

het achtergrondkoor van grutto’s en bonte pieten vult continu de weidse ruimte van weilanden akkers verrassend kromme wegen kieviten soleren nabij bedreigd bedreigend op hun beurt indringers in mensengedaante of zwart veren- pak tureluurs schieten door het beeld huiszwaluwen zwenken kwetterend voorbij onnavolgbaar acrobatisch insecten…

Langzaam glijdt de rivier door de kom van het dal en kronkelt zich weg in haar dromen, om tot slot bij het zilte en zompige wad oeverloos in de ruimte te stromen.…

Koolzaad teken ik tegen de weerschijn van de aarde als eenzaam geel in ’t zand ontkiemde in een grijze toplaag die eeuwenlang geconserveerd lag in het metersdiepe donker gekanteld en gekeerd draagt deze rusteloze grond de zonzij van een natte lente een solitaire plant als brandstof van een vreugdevol moment…

Ratelpopulieren in mei Nevel in de takken Het regent naalden over het grauw meer Laat avondrood daalt met een geeuw Een vloedlijn, een zoutspoor Aangespoelde algen Een keten van gestolde stenen Gemalen schelpen Ze tekenen het slik Tot de golf breekt Een tong van schuim die alles wissen wil…

gelegaliseerde vernielzucht botgevierd op een historisch landschap waar harde werkers en nijvere middenstanders ooit beeldbepalend waren met karig inkomen wonen primaire levens- behoefte was soberheid gestaag opvallende verbeteringen schiep nu worden vierkante kilometers bevlekt met hogere prijsklasse aan te ondiep gekunsteld water autochtoon…

Vlieland kende gure tijden Die van wind, water en vuur Die van drenckeldood, natuur Die van pure armoe lijden Die van schuimbekkende baren Die een kwetsbaar dorp verslonden Likkebaardend naar de blonde Duinen loerden, een strak staren Als een roofdier naar zijn prooi Naaldbos, helmgras en fazanten Meeuwen, ganzen, vis en vee Maken Vlie…

Ze malen tranen uit mijn ogen als ik het vlakke land bekijk worden wolken luchten bedorven als ik wandel op de dijk honderden witte zenuwlijders wieken door mijn vergezicht ook met zonneschijn en regen in het donker en het licht nergens heeft een oog nog rust straks ook niet meer op de duinen en aan hollands smalle kust.…

De Heleboel verstrooit dromend in stromende regen op de bodem van het gat dat vanaf 12 mei 2005 koninklijk verwaterd meer bekend staat als Blauwe Stad het blubberzand zo heerlijk nat verdonkeremaant historische grond van voederbiet en tarwe gerst zelfs rogge groeide hier en aardappels voor fijne patat gelaarsd trekkebeent het voetvolk…

Ik heb de eenvoud van het leven lief het wuivend riet langs de waterkant slierten ochtendnevel over het land een nieuwe dageraad breekt aan 's avonds als de zon ter kimme neigt de schemering met zijn zachtheid de scherpe kantjes verhuld voelt het leven aan als bevrijd de nacht is als een schilderij gekleed in zwart fluweel laat ik de…

O, opnieuw daar te zijn waar ik ooit in de nevelen, in de nevel van het jonge jongensjarenland. O op dat strand, aan dat randland tussen de onzichtbaar aanrollende golven en het onzichtbare land, daar ieveranst tussen Breskens en Cadzand. En dan dat monotone. Dat zo monotone zich bovenwinds herhalende van die misthoorn in de nevelen, in…

zij zoeken zeldzaam lila langs eeuwen schelpenstrand het blauw gevuld met meeuwen zo wit als zilverzand een V-formatie vliegers verjaagt de winterkou met zuiderzonnewarmte vanuit een hemels blauw het bruisen van de golven die breken op de kust het ruisen van de harten die ademen naar rust waar komen al die spetters die glinsteren…

Crimea jou schoonheid ongekend De illustere kleuren ogen verwend Niet aflatende schakeringen opeen Ervaart de vreemdeling ongemeen Gevleid neder langs zwarte zee Met oudheden van eeuwen weleer Gespreid vertoond in gepaste trots Ontmoette ik jou in bergen en rots Geen schrift kan jou beschrijven Gevoelde ervaring wat hier past Wacht met…

Sprankelend lacht het heldere water rimpels het is een nieuwe dag na de geboorte van gisteren de roetaard drukt haar snavel in het riet en verpakt lente in zachte streken, bekt de stengels af en verstopt ze met zicht op vloeiende stroming asfalt fluistert zacht doch danig verhit, zwarte wielen opzij, morgen, morgen, morgen…

Huisjes op de dijk met wilde tuinen, waar ik wel eens doorheen wil struinen verfrissende wind door mijn haren naar heldere vertes staren Daar sta ik, blik op oneindig Ik wacht op dat moment dat ik vangen wil Ik zie geen verschil Verder is het stil Geen auto’s, geen treinen, geen fabrieken Geen massa, geen wind, slechts molenwieken hier…

nooit heb ik later die geur nog geroken de warmte gevoeld m'n dorst zo gelest als van de dennen het door de zon verhitte zand en de koele gepasteuriseerde melk de langhalsfles ingegraven onder de schaduw van de duindoorn…

nederland in nederland nu eens niet door God geschapen noch beleden als ultiem geloof zo weinig hier is zelf gekomen des te meer gemaakt gepland de bodem daalt de zee zal stijgen en stortvloed zet de polder blank geen schepper die dit lot belet elk nedermens draagt mee iets van verleden maar in nieuwland blijft historie…

De polder verschuilt zich onder een dikke laag sneeuw het ondiepe meer dat vroege vlokken spiegelde is niet meer zichtbaar in de ijzigste kou van maart breekt het ijs we spreken af na de sneeuw als de klei weer water draagt vol rimpelingen in de wind…

In willekeurige patronen vallen flarden van gedachten samen alwaar moleculen samensmeltend hun verbond bekronen. Grondtonen kleuren het leven, stemmen de mens mild zodat zij eensgezindheid een gezicht hebben gegeven. Gedreven op schrift gesteld, een gevoel gevangen gevat in klinkend woord vanuit het hart verteld. Een blikveld op verwantschap…