Alle inzendingen over tijd

ginds gaat een fietser mank op wielen zonder schoen hoe krijg je een oude Teflonpan schoon zonder schuren een zondag gevuld met onbewandelbaar weer dan gaat weggooien van rommel moeilijk door dode handen kijk, een bouwvakker die leegte met voegwerk vult treinen met vertraging als voorschot op eindeloze ruimte sterren die je nooit…

ik besta ter plekke in de vouw van het moment in waar te nemen waarheid afzonderlijk, voortdurend misschien verplaats ik te weinig, onderling al denkend en tussentijds staande gehouden zonder vaste woon- of verblijfplaats…

Onze druppels vallen één voor één, zoals het tikken van een oude klok. De allerlaatste druppel wacht. Wij mensen houden onze adem in. Klokkenmakers kijken angstig toe. De nieuwe klok loopt veel te snel. Onze oude klok staat vaak stil.…

let op Silverbeck de pronte uit Kluisbeke die wars van lust en gebrek de aarde proeft en nietsontziend opbouw,koppeling en onderdanigheid verwoest Kende je Silverbeck die eens het boek las over dingen die voor de dood uit maar blijven groeien en zij daar een van was de woekering, het ongeremde dat plots verstomde En nu, voorbij geen…

chaos geordend kruimels weggewoven de stofjes verstoven hangend in de lucht de neergedaalde tijd laat restjes op de tafel van lijfsbehoud... het verval geeft de nasmaak van gisteren beklemmend weer…

Even is er 'n vleug van Middeleeuwen Zie je de monniken op rij die monotoon hun liederen zingen Hun -spreekwoordelijk- zwijgen in alle talen Hun handschrift -lichtschuw-opgeborgen in aloude analen Niet gehecht zijn aan aardse dingen hun sobere pij... Aan elke mode, gril doen wij mee schoeisel en kledij noch blootvoets…

als je mij op de man af zou vragen wat mij het meest bevreest beken ik zonder dralen de snelheid van het leven de jaren die worden voortgedreven met de speed van de bolide van Max Verstappen de bandenwissel als een onontkoombare pas op de plaats die je eigenlijk wordt verweten zo jaagt tijd van leven je gehaast vooruit naar een finish…

Snel verandert ons dagelijkse leven. Nieuwe media bepalen de sociale tijd. Hijgend rennen moderne mensen mee. Wij dragen urenlang water naar de zee. Langzaam tikt onze innerlijke klok, volgens een verborgen programma. Dat programma geeft ons extra tijd. Tijd om uitgerust van start te gaan. Tijd om ons leven zelf te sturen. Tijd om aandachtig…

hoe vaak de dag zich hechtte aan de nacht om samen in verstikkend zwart te wachten op wat werd verwacht en andersom de nacht op sleeptouw door de dag voorbij 't middaguur zijn krachten wist te putten uit een restant van licht waardoor de mens bij tijden wat verlicht zich schikken kon in levensvatbaarheid een jarenlange strijd van…

hij tikt nog wel maar lopen doet ‘ie niet meer sinds vanmorgen blijft ’t steevast kwart voor acht hij krijgt ‘m niet meer omhoog de secondewijzer al tikt hij nog wel loopt hij niet meer…

en als we dan het huis verlaten tegen het avondtij meen ik tussen de golven een gezicht te zien zonder naschrift, peilloos als kleurenblinde as deze droom houdt adem wakker, verweesd, beducht maar soms beklijft 's ochtends een druppel tot ijs zolang het duurt, tot mos op een stenen zuil een ontscheepte maaltijd, een stempel…

Een mega vrouw koop je nooit Met geen geld ter wereld Halfnaakte - dames - zo botox geïndoctrineerd Armoe troef Ware Valentijners ik tel ze net niet op één hand Less is more Taalkundig onderlegden Enkelingen die nog weet hebben van de unieke klassieker Ik doe wat binnen mijn vermogen ligt maar ..... wat een angst ...…

bij een bezoek gedreven door een hang naar toen getroffen door de somberte der straten merk ik de wind als het amechtig ademen van een stad die ik niet meer lief kan hebben hier at ik eenvoud dronk ik het jonge leven gulzig als een pup aan de tepel van zijn moeder nu de wereld zoveel ouder is en mijn blik rust op het voorbije…

Dat ik het schrijnen voel.. het gemis dat snijdt, de twijfel die vandaag vertraagt.. Nu ze elders zorgzaam is... ben ik stuurloos en recalcitrant ken ik maat noch gebod en neig ik, niet voor het eerst, naar gore misantropie. Wat is ze gul, ze schenkt me tijd en ruimte. Tijd is een oceaan, ruimte een vehikel voor de man die begeren…

Wat is leven wat is tijd Tijd is niets meer dat de tijd dat ik er ben Met een begin met een einde Niets... was voor mij Niets... zal na mij zijn…

Wat blauw en wat wolken die blank staan stil boven de duinenlijn, de bogen van duinhelm die rank gaan rijzen uit wiegend gedein. In 't voetpad de zandige sporen van 't karrenwiel, breed en zo diep; ver over de velden de toren een wachter en toch of hij sliep. In greppels het geelbruine water al wazig van 't kiemende groen....…

de liefde rite de passage gemaakt voor de valkunstenaar van de bovenste plank getooid met vleugels van glas zweeft ze in breekbare smeltende tijd om hemel en aarde te bewegen geluidloos wekt ze transparante zielen voor de overtocht een trage reis die hen dalend vanaf Eros naar het eiland van het broze einde brengt…

je een koning wanen zomaar een dag door de straten wandelen met de ogen van het kind dat je was en plotseling ook weer bent alles omarmend en bewonderend in volkomen onschuld alleen te zijn in de wereld om je heen de schatten oprapend van de straten je laten spiegelen in het water van de gracht omlijst door reflecterende neonletters…

we moesten opletten hielden camera's en iPhones klaar het duurt maar even voor je 't weet is het moment daar een prachtig uitzicht gouden bergen, eeuwig leven wisten wij veel we waren pas halverwege nu is het te laat alles verdwenen uit het zicht de herinnering vervlogen soms zwart, meestal overbelicht…

Vorst.... heeft nog iets voor ons in petto Korst van sneeuw weer open gekrabd? Of misschien.... meer dan een nacht ijs met ijzige wind als een lint door een kil Hollands landschap de lange afstand-schaatsers tot gerief? Zal zijn regeerperiode kort of lang van duur zijn?…

Leer stil zijn en leer niets doen en leer wachten: 't geheim der sterken school altijd daarin, dat zij zich instelden op lange drachte' en intoomden d' ongestuime dadenzin. Niet 't wachten der praatgragen zij het onze, die, sprekend aldoor over wat zal zijn, intussen inslurpen als grage sponzen, met lijf en ziel de hete levenswijn…

Waar ben ik gebleven liet ik me vangen door de tijd waar ben ik gebleven in eigen overlevensstrijd Dwars door de gevaren ben ik langs afgronden gegaan Wars van navelstaren heb ik alles doorstaan Een orkaan van de gedachten die zich verdringen in de luwte van mijn geest dachten verwachtend aan hoe het gisteren was geweest…

Het gezang van een gele kanarie klinkt als een eerste lentezegen op een zondag eind januari met vieze, druilerige regen. De lente is nog ver te zoeken geen lichtje dat me buiten roept dan maar snuisteren in de boeken met een kop koffie en een koek. De luiken doe ik vroeger dicht de verwarming mag iets hoger gaan het aanmaken van het kunstlicht…

Vrijdag op het weekend aan. Een week voorbij; zo snel aan ons voorbijgegaan. Aan het eind van de week kan men gaan balansen. Hoe sloeg je je er door. Heb je wel voldoende geprofiteerd van al je kansen. Een levensklok tikt alle weken door. Onvermijdelijk schrijft die ons de regels voor. Het leven van de mens is de wens te blijven leven…

De wereld is zoveel anders als sneeuw haar bedekt De wereld is traag en stil na het sneeuwen De wereld stelt zich de vraag: waarom zo snel? Waarom..... deze dagelijkse overkill aan doen, werken ons kapot minder...het laten? Van...... eeuwen sneeuwen niets opgestoken? niets geleerd? We leggen ons te snel neer bij het…

De Nacht is komend met een heir van dromen; Zij volgen mee met wijd-geopende ogen; Ver van het Westen af kwam zij getogen, In 't vreemd blauw kleed met brede zwarte zomen. Daar de verzoenlijke Avond lag in vrome Gepeinzen neer, op hare arm gebogen, In licht opaal en klaar goud onvertogen, En zag nadenklijk naar 't verloren Rome... Laag…

het is tijd het is tijd kom schiet toch op voordat de tijd verglijdt laten we dansen laten we proosten op een nieuw vruchtbaar jaar het is tijd het is tijd doe het voordat ’t te laat is anders rest je ‘n een leven lang vol spijt…

Het lot heeft een eigen stem. Het kan met geluk jouw kant oprollen met hoge ogen. Het benadrukt dan met klem; hoeveel van die ogen jou in de toekomst graag gaan mogen. Er zijn zes vlakken van een onomkeerbaarheid. Een mogelijke optie in de toekomende tijd. Ze tonen het beeld van die vrouw op de kaart. Die met jou huilt of juist de lucht…

We zijn het pad gegaan het gladde pad de aarzeling in onze stappen We verwachten van mist het nat zon scheen schielijk vanachter strepen wolken Waren we niet goed ter been? ijzel deed zich plots gelden ...onverwacht uit onverdachte hoek het boek van winter -blijkbaar- nog niet uitgelezen.…

Het zal wel duren denken we vaak. De zonvloed stroomt soms langs de boorders van ons leven. Het is de uitstelling die dan maakt, dat wat na ons komt ons bij een confrontatie geen rust zal kunnen geven. Uitgesteld leed zoals dat heet van rationele alledaagse zaken. Die in essentie geen uitstel blijken te zijn, omdat zij in perceptie…