Alle inzendingen over liefde

Over het bospad kom jij aldoor naar mijn huis voor de ontmoeting.…

het is niet de eerste viool die sterren aan de hemel doet dansen winter in lente verandert door de warmte van haar toon jij bestrijkt vergeten snaren tot melodieën uit ongekend talent met een liefde die ieder mens vanaf zijn geboorte al heeft gewenst…

Laten we het ondenkbare doen. Jij en ik. Ik beloof het, voor wanneer je komt. Dan ga ik het ondenkbare met je doen. Tot die tijd, doe ik het denkbare. Maar wacht niet te lang. Jij wil toch ook het ondenkbare doen?…

Hartstochtelijke liefde, voor altijd samen, nooit weggeweest. Alles doorleefd, zeven jaren, nog altijd verliefd. Innig houden van, elkaar aanvullen, de heuvels op en af. Dichterbij gekomen, steeds een verdere stap, nooit meer uit elkaar.…

heb je boeket als bloemen in de vaas gezet de groendecoratie maar eens achterwege gelaten uniek in vorm geschikt op grote en kleur in een magisch moment vond ik jouw hart in de geur zag de lach in je ogen de rankheid van lijf jij bent mijn boeket nooit hebben we samen de bloemen zo buiten gezet…

Nog voel ik soms uw borst tegen mij aan, Uw knieën aan mijn knieën, schoot aan schoot; Een vlinder die zijn vleugels samensloot, Kan met zichzelf niet nauwer samengaan. En als wij na de eenheid der voltooiing De leden lieten zinken uit elkaar, Dan was er niets van scheiding in 't gebaar, Dan was 't als van een vlinder de ontplooiing.…

Nu zorgen zand en de kust voor overpeinzing en tweestrijd zieners tussen liefde en gevoelens wanneer men sloft in mulheid op het meest onjuiste moment als voetstappen uit elkaar gaan armen niet weten van omhelzen zand in ogen waait zout van aanstormende tranen vermengen zich met de woeste zee die geen toegang geeft tot wegebben verdwijnt…

Iedereen zou ik een engeltje willen sturen, aan jou, omdat je klaarstaat, aan hem omdat ie me vreugde schenkt, aan haar, omdat ze zo alleen is, aan die man daar, die optornt tegen de wind. Aan iedereen zou ik een engel willen sturen, aan het kind wat zo lief zit te spelen, aan de oude man, die zijn hond een aai geeft,…

Vandaag gebeurt het, over het bospad gaan zij aldoor naar hun lief.…

we hebben ze genomen de voetangels en klemmen van het dagelijks bestaan voorzichtig zijn we verder gegaan naar de wereld van onze geest de onneembare torens kerkers en catacomben waar eonenlang niemand is geweest voelden schuld en berouw in een ijskoude tocht langs generaties hoop en gebeden maar overweldigend was de tunnel…

Ik heb iedere nacht gebeden, de tranen zijn opgezogen door mijn kussen, mijn bestaan is zo onzeker als het wirwarleven van een rode mier in een hoop ellende. Ik ken de wegen van de armoede maar al te goed, ook al doe ik het als populaire schrijver niet slecht en zijn er vele fans, die me graag eens willen knuffelen. Ik weet dat het elk moment…

Nu reageer ik op duizenden geliefden en dus ook op jou. Even verlaat ik dictators, democrators, word animator. De stervelingen zijn tevens levelingen, zelfs lievelingen. Ik wil je geluk, dit eigenste momentje, zoals ook voor mij. En zo in toekomst, dus in alle momenten door lief te hebben.…

zag je arm opgestoken in de menigte een hand die wenkte of zwaaide ik kwam er niet uit wilde bij jou zijn drong langs de mensen trapte op tenen vloekte de schaduw voorbij want jij een open plek in de eerbied van stilte jij was gegaan zag nog je arm vingers en hand alleen ik kende je naam…

tranen aan de binnenkant mijn ziel gekerfd mijn hart getatoeëerd ik leef alleen voor jou een witte streep die het asfalt verteert de gek zijn goud pyriet is nep,niets voor ons één handicap wij gaan voor het echte goud nooit voor brons in een tijd van onzekerheid tover ik toch een vage glimlach op mijn mond de klok is mijn…

hij kijkt hoe adem stroef voortbeweegt over pijpen in ijzeren handgrepen oude lege stoelen stoft en nog steeds de tafel dekt voor twee hem naar beneden roept met koude koffie in haar hand dat hij triest wenst dat zij niet alleen de tijd vergeet maar ook hun uren samen…

Als de bloemen verwelken zonder reden denk dan aan mij. Denk dan aan mijn ogen, die glanzen van geluk als ze jou zien. Als je hart huilt, en je weet niet waarom denk dan aan mij. Denk aan mijn lippen die van geen ophouden weten als ze jou kussen. Als je eenzaam bent, en je kan er niets aan doen denk dan aan…

Wanneer we samen met andere partijen werken, komt het goed. Alle partijen hebben iets goeds in de zin, laten we samen. Wat is het goede, dat jij ons hebt te melden, laten we samen. Niet de dictator, noch de democrator, maar de animator. Laten we samen de wereld verbeteren op hoop van samen.…

heb je de schoonheid van glas laten zien breekbaar fragiel blinkend en transparant als je ziel geleerd kleur en pigmenten te mengen in compositie warmte en hart tot leven te brengen mag ik je houwen uit het eeuwenoude graniet zal dit stuk rots jouw trotse leven ooit willen prijsgeven…

Natuurlijk moet ik rustig aan doen, want ik ben zo licht ontvlambaar, onstuimig en gepassioneerd! Nu de liefde zich aandient, ben ik als een vulkaan ontwaakt, als een wild paard op hol geslagen, zie ik mijn Spaanse natuur weer opbloeien, waardoor ik overigens ook mijn literatuur bedrijf, maar goed, ik zal wat meer valeriaan slikken en me hullen…

mijn liefde is een bloem constant evoluerend die bloeit voor u zult u mij water geven? ziet u mij op de vensterbank van de minuscule witte kamer staan waar zij u hebben aangebracht ? - mijn bladeren in de wind zwaaien voor u en fluisteren: ik houd van u...…

Wilde golven beukten op de rotsblokken maakten ons met de zeeschuim nat Een flesgroene baai omarmde haar Slavische heupen Onophoudelijke mistral kamde eeuwig in de war zittende haren Zilte wind bracht het klokgelui en lokkende sirenenzang…

jij bespeelt mij als een gitaar legt jouw warme hand om mijn ranke hals plukt mijn snaren waardoor je ritmisch ten gehore brengt hoe jij mij liefhebt…

Niet ongelukkig Hooguit ontevreden Gelukkig zijn dat ligt me niet Dat is een struikelblok gebleven De ware reden Waarom ik mijn huis zo vaak verliet Niet ongelukkig Doch verre van tevreden Zwervend op een middenweg Vol open eindes En onvervulde dromen Mijn eigen wrede vorm van pech Altijd verder gekeken Altijd weer dat dwalen Altijd peper…

Ik zie ze allen hunkeren naar genezing, vechten om liefde. Ze willen allen het hoogste geluk bereiken en heerlijke rust. De demonstranten en dictators proberen vrede te vinden. Ze zijn een beetje ziek, van liefde en verlangen naar het hoogste geluk. Ik zou ze allen willen genezen en ook mezelf natuurlijk. Tja, hoop doet leven…

wuift jouw breedgerande hoed naar mij als een knipoog die vele tellen kent ik zie gespreide vingers een zomers vlaagje bedwingen die ons beiden ook zwoel verwent je gelaagde rokken dansen om en om in het rond een windegroet is daar aan gewend het verraadt even de ronding van je mond * daar is hij plots je liefde in…

Geef me tijd, sprak de koning tot zijn dochter Ik heb geen tijd, zei de prinses Geef me geld, sprak de koningin tot haar man Ik heb geld maar dat geldt niet voor jou, zei de koning Geef me macht, sprak de prins tot zijn vader Dat ligt buiten mijn macht, zei de koning Geef me liefde, sprak jij tot mij Die heb ik je gegeven, zei ik Geef…

Twee lippen stuiten sluitend op elkaar, de adem stokt, één continuüm, snakkend naar iets van hem en iets van haar. Zelfs wanneer wrok hun op wrange wijze deze herinnering ontneemt, wordt dat moment niet minder waar, deze kus, een ode, aan iets wat een ieder zoekt.…

groen staat voor haat en nijd rood de kleur van woede is en blauw staat voor de kilte van ijs geel voor gal en afgunst paars betekent egoïsme en verval bruin is de kleur van onverschilligheid de kleuren in mijn leven zeggen echter dat… groen voor mij de kleur van je ogen is en… rood zijn jouw lippen zinnelijk en wulps blauw zijn je aaien…

Hoe moeilijk kan het zijn om de verzen van je hart te lezen en te verdwalen in de tuin der lusten Er was slechts één zomer zonder zwaluw waarin ik blauwbekte van de kou Je kwam onkruid wieden, zei je, maar een dag werd een jaar, een leven lang van omploegen en opnieuw zaad verwaaien Tussen sterrenstof en nog te ontdekken zonnestelsels…

De waanzin rondom, ik moet er niet aan denken, want dan word ik gek. De waanzin in mij, ik moet er niet van uitgaan, want dan ben ik gek. De weg van wijsheid gaat uit van eigen wijsheid en die van alles. De wijzen wanen zich wijs ondanks ellende, dat is niet zo gek. Och, die verwaanden, ik wil, dat ze genezen, daar hoop ik maar…