Alle inzendingen over emoties

Achter de schaduw van de dag fluister ik Uw naam, bang dat iemand het hoort of ziet. Ik zie mij als een toeschouwer die kijkt naar het leven, mijn eigen leven. Er is een stil verlangen in mij die met U wil praten, maar achter mijn ogen kriebelen de tranen en mijn mond beeft vreemd, voelt kurkdroog aan. Ik weet dat nu de woorden weg…

waar geplooide handen in wanhoop al samendrukkend ogen naar het verleden prevelt een verbeten mond het laatste woord bleken haar dekens het kussen te laken behoorde haar hart tot die van de schijndode en stierf zij eer haar dood was gekomen…

Een pareltje licht in een donkere kamer, een stralend gezicht en een vriendelijk woord, een droom in de ochtend en rode gloed het zijn van die dingen die alles weer goed en verheven maken, de ruzies doen staken en vrede ontwaken.…

niets is zo mooi als iets verwoorden iets verwoorden met gevoel gevoelens een plekje geven want dat is het uiteindelijke doel maar dan moeten woorden wel willen stromen teveel woorden zitten er in mijn hoofd teveel wat naar buiten wil komen teveel wat niet is gedoofd teveel wat niet in woorden is te vatten maalt er allemaal door mij…

Laten we de kamer voor wat ze is: het verlangen om te wonen. Laten we de gordijnen dicht alsof we nog niet weten hoe het zal aflopen. Jij slaapt en alles is wakker. Je lichaam is stil en herinnert. Je adem is een barst in de lucht. Een lege droom adert in je slaap. Ik ril van je verte en fluister. Mijn woorden zoeken het vermogen je toe…

Welkom in mijn domein van schijn en hartepijn waar wijn en chagrijn een rooksein van mijn welzijn zijn…

Soms zijn er zoute tranen tintelend over mijn wangen Triest gevoel vanuit het niets zomaar door verdriet bevangen Soms krimpt mijn hart ineen gevangen in een leegte zo kil Dan verlang ik alleen naar jou dat is alles wat ik dan nog wil Soms voel ik me zo eenzaam gaan emoties met mij op de loop Van mijn kruin tot aan mijn tenen verlies…

Hoe leven vermalen wordt door het wentelende wiel dat zoekend en zuchtend zoals ook liefde zich herhaalt en ik herhaal schreeuw jouw naam over de eindeloze verzameling aan grafstenen tot wij, elkander kruisen in de eeuwig weelderige stad waar stilte is gestorven waar leven leeft, werkt en sterft dag en nacht ons leidt, in…

de nacht een onschuldig anachronisme. Jurken van grijs, de lichte rouw, in mijn bed krioelt het van overgrootmoeders die haastige woorden nog happen, de zwanenhalzen in elkaar verstrengeld. Dit ochtendlicht een mes met benen heft, snijdt knopen van de rouw. Mijn hoofdkussen mompelt wat brokken Bach, mechanisch, maatstrepen van crêpepapier.…

Pijn Waarom doet het pijn? Waarom doet het zeer? Dat vraag ik mezelf steeds weer. Pijn Waarom voel ik je toch? Waarom moet het zo zijn? En voel ik mezelf zo klein. Kon ik het leven maar dirigeren. Kon ik het maar leiden. Kon ik maar zeggen, ja of nee. Kon ik alles wat pijn deed maar mijden. Kon ik maar altijd gelukkig zijn en tevree…

lijden lag languit te weken tussen dons van zacht vermoeden geen gevoel gaf meer genoegen dan te zwelgen zonder reden ogen zwommen achter glazen geniepig glurend door het vocht dat opgewekt meer tranen trok dan voorspelling kon beramen onderhuidse spelden prikten punten in onschuldig weefsel als een woekerend verzinsel waarin waarheden…

Angst...Wat doe je me soms aan Jij bent soms zo groot, dat kan ik niet aan Ik wil jou niet om me heen Laat me met rust en laat me alleen Angst...waarom kom je steeds bij mij? Jij maakt me met je komst echt niet blij Ik wil jou echt niet in mijn leven Want jij hebt niets moois te geven Angst...ik wil zonder jou naar morgen Zonder pijn en…

'k Heb ooit gedacht dat het weer goed kwam maar ik heb me schromelijk vergist het zou van twee kanten moeten komen toch heeft het lot heel anders beslist Ik weet nu weer dat sprookjes niet bestaan en eeuwig durende liefde kort kan zijn toch is er eens dat liefdesvuur geweest maar het te weten doet toch een beetje pijn Het was net als met…

luiken zuinig blind de ketel neuriet een lied mens erger je niet…

geniet op mijn banken vergader op mij ja voetbal betoog verlies in de massa mekaar uit het oog - maar geef dat ik niet met mijzelf overschiet kietel mijn flanken met de rankste der skaters versier mij met kruiden & kramen voor uw gulzigste eters - maar geef dat ik niet hier alleen wortel schiet sta op mij in de rij om ter meest om…

Noem het liefde wanneer ik niet meer weet wie ik ben zeg me dan toch wie ik moet zijn en zo zal ik alleen meer worden dan de enkeling die met open armen je wensen heeft vervuld speel me en bespeeld zal ik gehoorzamen keer me niet je rug nooit noch die van je hand toe wanneer mijn smeekbede slechts op blote knieën onder mijn…

Komt tijd komt raad, soms komt de raad te laat. Tijd terug zetten dat is wat ik wil, of misschien een poosje stil. Nadenken eindeloos, niet even maar een hele poos. Door tijd leef ik te snel, voelen mis ik wel. Stilstaan bij alle dag, soms zonder een lach. Ook dat moet je voelen, ik snap nu wat ze bedoelen. Kop in het zand werkt…

stap in ik voer je mee vergeet even de rest vraag niet hoe je komt er wel verward verwonderd misschien wel verdwaald in een bos of op zee kijk om je heen het is zoals je wilt je maakt het zelf ziet het zelf durf te dromen durf alles anders te zien op jou manier en laat je mee voeren door je fantasie…

de blaadjes zijn gevallen en iedereen gaat door ik kan het niet bevatten dat ik niet zie niet spreek niet hoor ergens zit er een deurtje waarachter ik verstop wat ik niet meer wil voelen mijn tranen waren op ik denk zo goed te weten wat nu ik voelen moet maar mijn emotie is onpeilbaar en dat doet me niet veel goed Blijkbaar…

Wanneer de berusting begint te komen Leef ik niet langer meer in dromen De werkelijkheid dringt tot me door Nu ik mijn gevoelens niet meer smoor Het geeft me vrijheid en geeft me kracht Dat had ik zelf niet eens verwacht De rust valt als een verendek op me neer Het vertrouwen groeit langzaam weer Ik ben er nog niet dat weet ik heel goed…

~~~ meer dan een nachtelijk regenbuitje was het niet een verfrissend heldere vervaging van het stof dat al dwarrelend tot breinstorm was aangewakkerd een herkristallisatie van verlaten omwegen in- en overzichtelijk in dauw gedrenkt vol wonderlijk snel opgeloste vertrouwde visies de verlossende kijk van het incontinente oog tekent met…

Ik wil het beste, Maar alles is kapot, Mensen die me uittesten. ’t Leven is verrot Als je in mijn ogen kon kijken, Dan wist je hoe ik de wereld zag, Het goede is niet meer te bereiken. Ben ik soms te laf? Niemand die het ziet, Nooit eens echt blij Door mijn vele pijn & verdriet, De dood komt dichterbij. Ik ben nog maar een klein meisje…

Als de liefde over is, voorbij en je niets meer hebt te geven dan is er maar één oplossing om zonder elkaar verder te leven Als er echt geen hoop meer is ga dan als vrienden uit elkaar ook al zal het eerst verdriet doen maar dan is het afgelopen, klaar Lief en leed is tien jaar gedeeld maar het vuur begon langzaam te doven totdat het laatste…

Geluk is de stilte die in jouw hoofd langzaam verkwijnt, als het licht in een doodgeboren keukenmijt. Het later dat verzwelgt in de tijd van vroeger tot er alleen maar heden overblijft. Geluk is de wolf die zich na de jacht nedervlijt, zich niet bewust van tijd. God heeft gelijk, tijd is wat de mens hem nog het meest verwijt.…

Ik ben bang voor wat er nog moet komen. Ik ben bang Voor wat ik vannacht zal dromen. Ik ben bang Voor al het kwaad. Ik ben bang, Dat de angst mij nooit verlaat. Ik ben bang Om er voor te gaan. Ik ben bang, Dat de angst mij zal verslaan. Ik ben bang Voor alle pijn. Ik ben bang Om bang te zijn.…

Doffe ogen bevroren tranen een mond die zwijgt haar hart dat huilt de wind die zachtjes een masker streelt over bleke wangen en haren lokt waar krullen futloos hangen voeten lopen over zwarte rozenblaadjes laten een spoor achter waarin in scherven van gebroken liefde werd gestapt ze ziet zijn schaduw node gaan niet bij machte hem…

wachten en zwijgen, gedachten vliegen steeds verder telepathisch komen die klinkende woorden door. Ze kloppen weer niet maar komen steeds nog ongevraagd naar binnen, zwijgend in hun eigen taal en spreken dan in een wachten en zwijgen hun vreemd maar liefelijk verhaal. Niemand wil horen die deur blijft gesloten, negeert het roepen…

Teleurstelling verpakt Met een strik van ongeloof Wat er in zit Wil ik niet weten Mijn gemoed zal verzwaren Met de inhoud ervan Een vergiftigd geschenk Gekregen zonder vragen Met aandrang en pijn Door mijn hart gestoken Zonder nadenken Is het geluk verbroken.…

Het blauw is bijna inktzwart wanneer hij na iets meer dan een halve eeuw vaderloos schrijft over zee en land met een woelige krul legt aard waardevol neer naast een prent tijdloos waar ontstaan verdwijnt opgeborgen in een kast ontbreekt het laatste stukje vergeeld zoeken twee handen moedig verbonden door zijn de vergeten grens…

ik leg je woorden in de mond die ik graag hoor nu beeld me in dat ze van jou zijn aan je lippen zal ik hangen om ze te spellen onomwonden zal je zeggen hoe je zonder mij niet kunt mijn charmes de humor zelfs de druppeltjes azijn en laat me weer geloven in een toekomst maar het achterste van je tong kan ik niet zien…