inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 21.105):

De dag schuift langzaam voort

De dag schuift langzaam voort
zo tussen licht en donker
met herinneringen geprangd tussen
de zorgen en de vreugden,
de herkenning en het heimwee.

Langzaam komt het duister
maar mijn hart
is nog niet tot rust gekomen,
de vrede nog niet gevonden,
het verlangen niet gestild.

De dag schuift langzaam voort
en de muziek roept beelden op
van lang geleden, van kind-zijn
en dromen, van geborgenheid
tot over de grenzen van de tijd.

Schrijver: Adeleyd, 11 juni 2008


Geplaatst in de categorie: emoties

3.7 met 16 stemmen aantal keer bekeken 860

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Adeleyd, 17 jaar geleden
Bedankt, Hilly! Ik ken je (nog) niet, maar het doet altijd deugd.
bert van der linden, 17 jaar geleden
heel mooi en mijmerend verwoord
vol diepte
Hilly, 17 jaar geleden
Geweldig dit gedicht
Guido De Pelsmaeker, 17 jaar geleden
Ik denk dat je de tijd goed overstak, maar toch blijft er een knagend heimwee in je toon. Prachtige combinatie.
Hanny, 17 jaar geleden
De lome uren tussen licht en donker heel mooi uitgebeeld in jouw mijmeringen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)