Alle inzendingen over familie

handen met bruine spikkels gevouwen in een gebloemde schoot de pop ligt op tafel het leven achter gesloten ogen aan de binnenkant de wereld achter dichte deuren aan de buitenkant…

Haar hoofd, van ouderdom te vol om er weer kind te kunnen zijn, verviel tot labyrint. Alle dimensies werden in haar wit, getallen cijferden zich weg uit reeksen en elke volzin weigerde te zijn. Haar ogen, eindelijk in staar gebleven, zochten nog lang naar een gestorven vader achter een ontbrekend raam. Toen werd zij interlinie tussen…

Mijn zoon zit vol vreugde als papa er weer is, Dan glundert hij van top tot teen Overdag voelt hij toch een gemis, En voelt zich een beetje alleen, Papa, Papa, hij zegt het wel honderd keer, Nee, schat vanavond pas, Vanavond zie je papa weer....... Hij hoort hem al voor ik hem zie, En daar komt papa binnen, Hij gaat bij papa op de knie…

mij begevend op een zoektocht naar de schatten van het leven vaar ik over ruwe zeeën die mij naar het einddoel van mijn vragen moeten brengen geholpen door vlagen van wind die mij roekeloos heen en weer blazen vanuit het oosten naar het westen maar toch komt mijn bestemming langzaam maar zeker in zicht al starend over het glanzende…

Soms vraag ik me wel eens af hoe mijn leven geweest zou zijn als jij nu nog zou leven, als jij nu hier zou zijn. Was ik dan ook verder gegaan met jouw bouwkunde-studie? Of had ik iets anders gedaan in de zorg of in de chemie? Was je getrouwd of weer gescheiden waar was je dan gaan wonen? Had je kinderen gekregen waren het dochters of…

Hij kijkt me aan met pretogen achter het glas van een fotolijst… Zijn naam in mijn hart gepolijst omdat hij weet dat ik nu nét zo ben als toen hij jong was. Door diepe dalen en over bergen ging hij; vaak onder zorgen gebukt maar net als hem is het mij eindelijk ook gelukt. Hij bleef van het leven houden en was met zijn 90 jaar de oude…

Lopen wordt steeds meer schuifelen, de rug is niet meer zo recht, maar als ik naar hem kijk dan is hij het toch echt. Mijn bloedeigen vader die nog helder is van geest, pratend over zijn leven en hoe goed dat is geweest. Niet negatief over het verleden want dat hebben we al gehad en niet te ver vooruit kijken, tja, daar zeg je zo wat.…

hij voelt zich groot omdat hij groter is en toch, nu pas weet ik wat ik mis nooit, nooit heeft hij iets verteld nooit wat hem knelt wat in zijn hart zit wat hem bezighoudt vond mij te klein om dat te weten hij was de grote broer maar alleen omdat ik zijn problemen niet kende een grote broer met problemen is geen grote broer…

Nieuwsgierig kijk je me aan Ik moet lachen om je blik Mijn geluid geeft jou argwaan Maar je bent geen bangerik Ik pak je op Je drukt jouw lijfje tevreden tegen me aan Helemaal ontspannen als een lappenpop Blijven we heel intiem zo even staan Ik zet je neer Je kijkt me aan ontwakend uit je roes Jij verzacht al mijn hartzeer Ik hou van…

Mijn vader gaat zitten en donker worden en zijn handen legt hij open in zijn schoot. Hij durft me niet echt aan te kijken, doet alsof hij slaapt, ik heb van hem gehouden, kocht hem snoepgoed, warme sokken en een dasspeld, later kon hij daar met ongeloof naar staren nu geef ik hem gelijk, wat valt er meer te geven, maar 'k zou nog één…

alvast voor mijn verjaardag want ze kunnen niet komen geen messenset deze keer of overbodige pannen ik mag het zelf bedenken die vrijheid heb ik nu na vaders oude stempel en moeders koude onmacht ze hadden het graag allemaal anders gezien onontkoombaar hun dochter al bleef ik hardnekkig onzichtbaar…

Ik val in mijn stilte Zink terug in diep gepeins Overdenk al mijn gedachten Beleef gevoelens tot het kleinst. Ik hoor niet meer de stemmen Van hen, voor mij druk pratend Ik reis alleen, graaf dieper De bodem achterlatend. Dan een vraag, aan mij gericht Ik antwoord snel en stug Wanneer men zegt: "Vertel dan meer!" Keer ik hen al de rug…

Hangend uit mijn kleine slaapkamer raam boven opoe’s bank, de tuin en de regenput snuivend de geur van appel en braam windstille zomer, warm en beschut De zakkende rode zon half in de ogen Opa, nog wat schoffelend in de tuin hoog vliegen zwaluwen met grote bogen Jagend boven velden, gekleurd lichtbruin Zacht zingen van Opoe, buiten op…

Haar oude lichaam overgegeven aan de tijd ogen vol van herkenning lichten op alsof ze wordt bevrijd uit een innerlijke strijd Ik plant me naast haar neer en we luisteren naar elkaar als de ander vertelt luisteren heeft ze altijd al gedaan maar woorden gaan voor haar nu te snel Zij is voor mij de goedheid zelve liefde draagt ze bij…

ik zelf, ik kaf het koren oogst de granen van het land maar mijn broer die speelt met woorden hij bezit een dichtershand ik, ik hak in mei de bomen voor straks een wintervuur maar mijn broer zit stil te dromen en zo zit hij al een uur ik veeg en schep de stallen en ik poets de hele dag maar mijn broer praat over poëzie of wat dat dan…

grieperig, rillend, koortsig lig ik op de bank, ongewild geketend aan huis, terwijl ik ongeduldig wacht op verbetering doch wetend dat ik niet alleen ben voor de eerste keer Voorheen moest ik het alleen overwinnen ik heb nu een stiefdochter die haar zinnen op mijn verzorging zet; ondanks mijn verweer ze smeert een boterham voor haar en mij…

Moeder in het raam een letterkrant op haar gezicht en op haar borst gespeld: Mijn Naam ontspiegeld én in spiegelschrift Hoe weet ik of zij naast mij zit of in de trein die langs me gaat…

Als ze schamper lachen dan zien ze eigen waanzin als dingen die van jou zijn ze wijzen naar zichzelf verbergen hun gezicht achter stijf geworden grijnzen je bent niet kwetsbaar mensen zien de buitenkant de tranen twinkelen anders dan ze denken ze zien nattigheid niet de bron je hart is afgesloten veilig in je borst diep in je warme…

I Je verlangen naar zijn trage wurggreep botst met zwakke zuchten naar de vrijheid slaafse trekken weten van geen eindstreep zochten macht in jou op vroege leeftijd jij begon en jij zult moeten stoppen niemand anders kan jouw wil verlossen maar je kunt voor hulp op deuren kloppen om zijn pijn je lichaam uit te rossen II Vruchten moeten…

Mijn nicht Waarover dit gedicht Mijn nicht Houdt de gordijnen dicht Ze sluit zich op Ze sluit zich buiten En kijkt vol afschuw Naar haar kuiten Ook naar haar borsten Want zelfs daar Groeien dikke bossen Donker haar Mijn nicht Heeft nevenverschijnselen…

Mijn vader hield van likken Van likken van zijn bord Waar op het oog zo’n bord nog aardig schoon van wordt Na het eten van zijn piepers groente en ook nog vlees Zag ma de bui al hangen En riep: ‘Niet doen hoor, Kees!’ Maar mijn vader was aan ‘t likken totaal verslaafd geraakt Hij had er op den duur zelfs een nummer van gemaakt In het…

Toevallig zag ik gisteren op de bodem van een vijver het bleke gezicht van mijn grootvader liggen. Hoe het kwam weet ik nog niet. Vissen zwommen er keurig omheen. Het was of hij zijn bril maar weer had op gezet: dwars door zijn gesloten oogleden keek hij naar de wolken. en naar mij. Al was hij toch al bijna 5 jaar dood, hij was nog niets…

In de hal van mijn moeder stond een grote, bruine, aardenwerken pot met mutsen erin Schuin onder de kapstok in een kleine inham tegen een muurtje prikkend in je kinderzin van achter de streep, de scheur in de groene tegel mikte ik op de spleet van muur en pot en als de stuiter ertussen bleef weerklonk de overwinningskreet Ik was altijd…

Lief klein meisje welkom in je nieuwe huis alles staat hier voor je klaar welkom bij je nieuwe thuis papa en mama komen je halen en blijven een paar weken in jouw land om jou te leren kennen en de gewoontes van je vaderland dan gaat de reis beginnen naar je nieuwe huis en thuis familie, vrienden en bekenden de bakker, de slager incluis…

Lange tijd niet meer gezien, mijn broer. Waar was jij al die tijd? Het was zeker al een jaar of twee, toch was ik jou niet kwijt. En nu ik jou na al die jaren toch weer even tegenkom. Weet ik niet wat ik moet zeggen. 'K weet het, het klinkt misschien wat stom. Maar iemand die je amper kent die mis je niet. Da's wat ik ervoer. Toen ik…

Voor de zinnen van een stichter stamhoofd van gedachten-gangen `t kloppend einderloos verlangen dat lijnen vloeiend telkens dichter -ligt aan kleuren en aan toon- van taal en teken door elk ader zoals het talent van een vader -op een zoon-…

Ze zijn tot naam geabstraheerd waaraan wat data zijn gehangen geen gezicht hun rustplaats is de aarde ergens overal als stof in wind en slik in regen omgezet tot hout en weer vergaan in weer en wind zo kom ik ze vaak naamloos tegen…

Een feestje is niet compleet zonder genode gasten daarom vraag ik je concreet om toe te tasten Er is een stoel voor je vrij de deur staat voor je open in mijn boek ben jij een onmisbare bladzij... Je hoeft de deur niet plat te lopen…

Ik leg mijn vinger op zijn dik Behaarde bovenlip en schrik Hoezeer we lijken op elkaar Alsof ik in een spiegel staar Ik monster ogen, voorhoofd, haar Vertrouwd en toch een beetje raar Zijn in zichzelf gekeerde blik Die man, mijn opa, dat ben ik…

mijn vader leeft nu op de kop af honderd jaar waarvan de laatste zevenentwintig in herinnering hij fietst met de zwartleren moffen aan het stuur naar de kartonfabriek hollander-mulder in schiften zelden ziek op het voetbalveld een erkend supporter met schuifelende voeten die nauwelijks bedwingbaar meedoen de sneeuwbal raakt zijn oog fronsend…