Gezin
Hij lag vredig
Zijn herinneringen dreven
in een ogenblik hem te boven
Hij dacht aan vroeger
aan zijn wilde dagen
en arbeidersjaren
Hij dwaalde verder
in zijn gedachtes rond
denkend aan zijn geliefden
die zijn handen vasthouden
In hun ogen tranen
die hem smeekten hen
niet te verlaten
Hij sloot zijn ogen
maar zijn handen liet hij
niet los
en met een tevreden glimlach
blies hij zijn laatste adem uit
zelfs de dood kan
niet zo erg zijn
als iemand je hand vasthoudt
Geplaatst in de categorie: familie