Netgedichten

netgedicht (nr. 9.797):

Wanneer tot ziens vaarwel wordt

Daar zit ze, starend uit het raam
knikt naar de zuster, hoort mijn naam
en in de draai van dat moment
stijgt de hoop dat ze me herkent.

"Dag lieverd, daar ben ik weer",
helaas blijven ook deze keer
haar ogen onaangedaan afgewend:
reeds 't afscheid, tijdstip onbekend.

Onmogelijk haar aandacht te vangen
haar blik blijft onbewogen hangen
op 'n onzichtbare plek op de wand.

"Tot ziens", zeg ik en streel haar hand,
besef dat na elk bezoekuur
't meer klinkt als `vaarwel' op den duur.