Alle inzendingen over vrouwen

het meisje met vragende ogen dat iedere dag buiten speelt en stoepkrijt met vlijt regenbogen het meisje dat nimmer verveelt de liefste met plagende zinnen met dromen haar lippen bekleed die grenzeloos willen beminnen de liefste die nimmer vergeet de moeder met dragende armen in iedere hartslag haar kind het thuisvuur dat jou blijft…

die extra plooi is juist wel mooi wat zal ik die bevechten? hou op schei uit ieder pondje gaat langs de rechter in drie jaar mijn omgekeerde streefgewicht gezwicht voor de jojo what goes down must come up weigerende ritsen twee handen op een ronding meid wat ben je lekker vol als je billen en andere wangen ik streel je beschilder…

Een boodschappenbriefje achtergelaten, verloren je vouwt het uit, strijkt glad leest hardop woorden vervuld Aan de hand van het lijstje loop je de supermarkt rond geboeid in het handschrift van een onbekende vrouw…

Wonderschoon was de vreemde vrouw Hij kon zijn ogen haast niet geloven Haar ronde vormen haar perfecte lach Een paar borsten die er niet om logen Welbespraakt was de vreemde vrouw Ze toverde woorden tot mooie zinnen Sprakeloos luisterde hij naar haar stem De hese klanken dansten zijn oren binnen Onafhankelijk was de vreemde vrouw Zelfstandig…

Je lonkt naar de schicht in het glas Verloren in de gloed die er groeit Ik hoor je spinsels In het ijle gefluisterd Dat je zonder voorbeeld In het lood van de avond (Al een beetje vergeeld) Tot een amorfe schim verduistert…

aan de andere kant van de brug aan de overkant van de straat in het water van een kater mijn god waarom is zij zo mooi geen hart maar verscholen in een huid van glad vloeiend water in eeuwig hunkerend verlangen is zij vandaag en morgen nog steeds voortgestuwd door mijn handen…

Spottend loopt ze met lange laarsen -in leer met lak verzegeld- -elke man met zwak ontregeld- Langdurig haar schoonheid verbazen Elke stap zacht de hakjes klikkend -met een rokje strak gevouwen- -zwoel de lippen gepruilt gehouden- Verbazing werkt licht verstikkend Haar ogen die subtiel de lust smeken -een verbeelding zo uiterlijk mooi-…

Op één stelt keert zij zich Naar het verzonkene Haar evenwicht duurt Het zwaartepunt schuift traag Gedragen door broze scharnieren Zwenkend en zwaaiend naar nergens De long klapt dicht Wachtend op haar kronkeling Onder neonlicht Een sober, star gebaar…

we spelen met ons leven in het winkeltje van alledag geef mij wat angsten krijg jij vrezen we wisselen nog voor de nacht ik ben verliefd en zij is ook getrouwd jij wilt een mooie meid die meer van vrouwen houdt laat mij je maar versieren geef me je ogen kus me mond je lichaam is al wakker je hoekigheid wordt rond al verweer je je…

Haar ogen betoverend... Haar lijf magisch... Haar stem bezwerend... Haar karakter...ontgoochelend.…

Zij ligt hier opgerold Haar wervels kreunen Getuigen van de zucht De vloek die verstilt Het lijf dat buigen moet Uit een gestolde pose Een scha(n)delijke metamorfose Van hier naar haar Naar daar…

Je haren wapperen in de wind een lok bedekt je oog je loopt als een gazelle, fier en torent hemelhoog... Ik geef mezelf de sporen nu en ga je achterna in't wuivend riet verdwijn je nu waar schuil je, primadonna... Daar lig je,hijgend als een hert dat der jacht net is ontkomen ik stoor je niet, dat is te wreed en zal niet aan je…

(Wijze: Phoebe Qui Mesme Jour Etc.) Als ik in mijn gedacht’ Der scheps’len aard doorschouw, ‘k En vind geen meerder macht Als ’t vermogen van de vrouw, Die met haar gezicht ’s Mans moed* verlicht Van haar* last, van haar leid* Van haar smart, van haar smaad, Van haar kwaal, van haar kwaad, Van haar hoon, van haar haat, Die zich ter vlucht…

hoe vaak ga je niet gedachteloos voorbij aan mensen en dingen blind voor alles om je heen zoals die vrouwen, zij aan zij uit een ander land en werelddeel zo ingetogen in een kring gezeten de kruiken gevuld, zo zichtbaar gehuld in warme kleuren, steeds op dezelfde plek alsof ik ze voor het eerst hoor fluisteren, hun pure schoonheid…

er is een nieuw sterk geslacht de vrouw, ooit over nagedacht zij overwint de man op elk terrein zo niet, dan maar intimidatievenijn als zij maar denkt hij denkt 'zus of zo' dan is het met hem finaal gedaan een klacht wegens sexuele intimidatie doet hem spoedig voor de rechter staan als man mag je straks niet meer fluiten zoals de vogeltjes…

Ik voel me als vuil wasgoed In een wasmachine draaien Niemand die mij bevrijd Mij uit de trommel kan graaien Ik blijf maar in beweging Maar kom geen stap vooruit Kijk angstig om me heen Vanachter een ronde ruit Het duizelt me aan alle kanten Ik verdrink haast in het sop Het schuim staat aan mijn lippen Mijn haar plakt aan mijn kop…

weet, begrijp hoe rijp je lichaam ook mag lijken je geest is er nog niet aan toe word bewust van lust, dat mannen naar je kijken onthou waarom, herinner hoe…

fragiel gedicht op vergeeld papier bejaard oud ouder dan jij werd lieve Alice…

Een sterke vrouw zag ik met mooie krullen Die ooit op zijn moeder leek Ogen donkerblauw en week En hem zag ik oeverloos lullen Een intellectuele kleuter Die ooit een verlaten baby wist te zijn En zij droeg de gevolgen en de last Van zijn gedragingen en een kind van hem En hem zag ik schaamteloos verhullen Zijn innerlijke schade van zijn…

ik ontmoette zacht je lach, de deur was al ontsloten ik kon zo naar boven wetend dat je me verwacht in je ogen zag ik voorjaar de sneeuw en vorst voorbij kou hielden we buiten in de zon achter de ruiten voelde de lente zo nabij we kusten keer op keer en juist die rust buitten we uit door luisteren zonder woorden hoorden stilte in…

Ik had eens een chocolademan Hij is was zo heerlijk en zacht Ik smolt haast al van de passie Als ik aan een klein hapje dacht Zoete dromen werden bewaarheid Ik hield het niet meer op den duur Het was zalig om hem te proeven Zijn smaak was zo romig en puur Mijn allerlekkerste chocolademan Verdween hap voor hap in mijn mond Zachtjes is…

Het was voor haar de daad tegen vergetelheid met haar onuitwisbaar strelen van huid en al haar lippen die je binnen mocht, en bij het verlaten trok zij de gordijnen dicht tegen het opzien van de dag.…

Zonder liefde waren de plaatsen niet van elkaar te onderscheiden grijs en grauw en zonder jou kon geen stad mij meer verblijden Zonder liefde verdiende het leven niet zodanig te worden beschreven dor en droog en zonder jou vervlogen de dagen van mijn leven Zonder liefde waren mijn gedichten niet gezapig als hetgeen nu voor je ligt het…

Fysiek trekt me niet toch lach ik lief die aanraking van toen maakte me gek. Je snapt nu wel dat ik liever eet pijn kent geen grenzen maar jij hebt ze wel.…

ik steel het rood van zachte lippen breek de kleuren in je blik je haar verwaait nu was voor je komen zo keurig opgeschikt je geeft wat nooit genomen is het was er wel je voelde het gemis we rapen scherven uit ons leven in een vol liefde samenzijn de pijn is terug verwezen we lijmen niet en winteren maar door daar is de nu…

ik teken slechts met één gebaar jij was het voor mij dit afgelopen jaar ik kende je woorden voelde zonder zicht je lachte me toe in je eerste gedicht ik ontdekte je ogen in het grijsgroen van toen er sprankelde lente door iedere zoen we zomerden zee ruisten de branding droomden elkaar na iedere stranding we herfstten in rijpen…

ben ik de storm die takken brak het prille groen dat jij me gaf totaal verwoestte of wortelde je niet diep genoeg was de tegenwind waar jij om vroeg te veel voor je ontluiken kon je mijn kracht nog niet gebruiken zo schuchter in de knop we bloeiden een te vroege lente gingen aan elkaar kapot ik fluister langs de open plek het…

je gaf een bloem waarvan de kleur weer warmte had ik rook de geur van toen en keek je aan maar zag geen liefde in je ogen staan je woorden klonken heel neutraal in het verhaal dat je vertelde met nieuwe vrienden was niets aan de hand alleen onze relatie was een oude band die knelde je bent nu vrij waarom geef je die bloem aan…

Een bankje in de zon. Ik zie de heide en ben net klaar met mijn natuurgedicht. Een schaars geklede schoonheid komt in zicht. Met gratie gaat ze zitten aan m'n zijde. Ze zwijgt. Ik hunker naar contact met haar en twijfel, doch besluit het maar te wagen om luid het nieuwe versje voor te dragen en dan te wachten op d'r commentaar. Ik start…

Jouw voorhoofd is een gewelf Overwoekerd met mos Doordrenkt van moessonregen Als in een majatempel Elke steen en kier berekend Zodat eens per jaar een straal Trefzeker in de kern binnendringt Jouw neusvleugels van was Zijn fraai uitgesneden Uitgestald achter beduimeld glas In een muffe zaal Waar ik gluur naar hun trilling Jouw vingers…