Netgedichten

netgedicht (nr. 9.731):

gedachteloos

haar tenen raken amper het water
van de kronkelige groenige loop
alsof zij de stroom niet wil storen
het heden niet wil kwetsen voor later

de lange haren vallen over
haar blanke schouderlijn
in enkele resterende vlechten
en waar glooiende heupen
verborgen in het jonge gras
haar aan de aarde doen hechten

zo gaat zij verstild op
in de zachte zwoele sfeer
van zomers genot
ik zou haar willen raken;
even meedrijven op haar
gedachteloos vlot