Alle inzendingen over ziekte

van die dagen uit een grijs verleden die hem zo nu en dan nog onderhuids betasten bij vlagen strelen van die dagen die hem soms nog laten verwijlen in verloren jaren die zijn bestaan ooit met fierheid kleedden van die dagen die stiller en eenzamer worden, geen uitzicht meer baren gaandeweg zonder hem verglijden…

Uren hebben we gewandeld dochter en vader vader en dochter Haar hand in de mijne de mijne in de hare hand in hand, kameraatjes Wat hield je m’n hand teder vast je liet m’n hand niet meer los stevig en vastbesloten lopen Samen de VAART er in elkaar niet meer loslaten "de HEMEL op aarde" En Midon je 'hondenbroertje' trouwe eerlijke…

nu er kansen zijn verslagen en de pijn niet te verdragen met geen antwoord op de vragen is al wat over blijft het dragen…

medicijnen die toch niet helemaal werken eerst toch weer durven hopen diezelfde hoop wordt nu weer afgenomen bruusk en zonder waarschuwing de ziekte laat weer van zich horen ik weet het wel ik heb je wel gehoord het liefst houd ik mijn handen over mijn oren mijn handen voor mijn gezicht dan moet ik er niet naar kijken en toch houdt…

De morgen gelijk alle andere ochtend na ochtend elke dag opnieuw Gelijk, exact onomkeerbare strijd Alle hens aan dek, want in een oogwenk een snel ogenblik was de wereld weg Mijn leven nam een wending, onvoorzien pijn en verwarring schreef ik van mij af Misverstanden grote barrières Alle hens aan dek, want een snelle blik kan…

Ik zag haar liggen in dat hoge bed, omringd door apparaten, slangen, ruis. Zo opgesteld ‘t wijdse uitzicht over daken voor haar verloren. Door medicijnen haar volume voos, dicht de ogen, in haar stem een open buis, waardoor ze niet kon praten. Om de slangen niet te storen, aarzelde ik lang haar blote schouder aan te raken en…

Mijn handen houden de dingen niet meer alles valt voor mijn voeten neer wat ik ook probeer alles valt telkens weer ik was er niet op voorbereid de kracht die ik eens had wordt geschreven in de verleden tijd.…

in de onderzoekskamer van de dokter vond hij de waarheid voor zijn klachten, een maskerende valkuil, die hem decennialang sluipend heeft uitgehold, door een vergiftiging die zijn lichaam beroofde van zuurstof en volledig uitputte, de ultieme prijs voor een dodelijke verslaving. in de afgrond vond hij het antwoord, hij werd wakker! de schade…

waar de witgejasten door de gangen ijlen en koortsigen dat doen in zieke bedden waar het leven in de aderen drupt en ademhaling wordt verlicht door zuurstof uit de muur waar naaldfetisjisten bij nacht en ontij monsters willen van je bloed dat is geen plek waar je wil zijn maar als de nacht valt en de witte engelen zweven door…

Hij moest stil zijn en wachten in de duisternis. Hij moest erin berusten, dat zijn verstand tijdelijk in verwarring verkeerde, dat hij geen kracht meer vond die zijn handeling in beweging bracht. Hij lag in de hel en moest dit scotoom van zintuigen en verstand aanvaarden, niet met woede en angst, maar met acceptatie en dankbaarheid. In de…

Tegen het eind van Wat een nacht moet Zijn geweest - in de Barensweeën van de Schemering die de Ochtend moeizaam Geboren doet worden - Word ik op het kerkhof Van gebroken graven Begroet door een oude Man met een schitterende Zilveren baard die mij Het verhaal van zijn dood Vertelt - en terwijl de Eerste zilvermeeuw boven…

Bang voor het leven Bang voor de dood Bang voor het schouwspel Waarin pijnlijk langzaam Mijn leven stukje Bij beetje wordt Uitvergroot…

In de wereld van drugs willen alle partijen scoren, handelaren en gebruikers. Hun dromen zijn bedrog, hun valkuilen talrijk. In een gejaagdheid naar meer zullen zij in minder ontroeren. In duistere steegjes, in vervallen gebouwen, overvalt hun hebzucht in de eindeloosheid, overvalt hun de afmattende paranoia van dit verwrongen zielloze…

Alcoholist in hart En nieren ben je En ook je lever doet Al driftig mee Om jezelf tot de Grond toe af te breken Maar daar zit jij nu Nog helemaal niet mee - 't Is de wereld op zijn kop - Niet alleen je problemen Maar vooral je eigen zelf Lost de drank graag voor je op…

't Is de drank die je Platlegt dag aan dag, Je hersens ketent, Uitdroogt en in het Slot gooit - en jij Maar denken dat je door Haar bevrijd wordt Van je te zware last - En nu ook je ogen het begeven In 't aardedonker van de dag Kun je uitsluitend verder op de tast…

Hij komt binnen met zijn gevolg legt sober de problemen uit omstandig met deze patiënt nadrukkelijk wordt gewezen foto's in zijn hand de witte jassen kraken Bloed stroomt minimaal naar boven als gevolg van een kwetsuur de geboorte was wat prematuur Halsslagaders vervoeren weinig naar de hersenen, die verdrogen na verloop van…

Bang om er te zijn Bang voor de nieuwe dag En voor wat er komen gaat De zon schijnt, maar wel Met een groot zwart gat In het hart van haar stralen Zwart gat gevuld met Verantwoordelijkheid Die daag'lijks genomen Wordt en waar ik al die Tijd het liefst voor wegren…

Wil jij mijn geheugen zijn wanneer ik de donk’re nacht vergeet zongevulde dagen over ga slaan ritme en regelmaat niet meer weet Wil jij mijn dierbare herinnering zijn wanneer ik ga graven in vergeten verdriet m’n handen plotseling weer ga vouwen en huilend roep “ik weet het niet” Wil jij de zon en de maan zijn wanneer ik een regenboog aanwijs…

Ik ben moe ik doe mee aan een wedstrijd die ik nooit kan winnen ik ben moe terwijl ik nog moet beginnen is de rest al binnen ik ben moe ik ben een blok aan mijn eigen been ik zal slechts nog meedoen aan een strijd zonder nummer één.…

Verstand op nul Blik op oneindig Strakke schema's Die als serpenten Mij omhangen en mijn Ik verstikken in Meedogenloze omstrengeling - Als het leven zich moedeloos, Bloedeloos, overgeeft aan De dood die mij gretig Opwacht ontdek ik dat Ik aan het leven te kort kom…

Een pijn heeft zich in mij gezeteld een pijn zo onbeschrijfelijk diep kroop in mij terwijl ik sliep Een pijn heeft zich aan mij geketend hij heeft zijn plaats gevonden en slaat diepe wonden Een pijn heeft mijn huis gekraakt en zich meester van mij gemaakt.…

Was door de bodem Gezakt - voelde de Grond onder mijn voeten Niet meer en verdween In het ondergrondse duister Waar alleen de pieren nog Van alles kunnen zien, en in De diepte van het donkerste duister Zakte ik langzaam weg toen ik Merkte dat er ook hier geen leven Meer was - inmiddels was ook de Aarden tunnel met het grondwater…

Terug keek ik De afgelopen jaren Op alle donkere dagen Die mijn leven verzameld Had - opeenstapeling van Buitensluiting, van neerbuigend Bejegend zijn, gekleineerd Tot op het bot, dat Onder het kwetsbare lichaam Onzichtbaar aanwezig was, Van vele malen verlies met Bijbehorend verdriet van Er niet mogen zijn - Nu ben ik verder…

uitgeteld en uitgeraasd lig je zwetend in je bed even niet meer rennen niet meer vliegen geef je nu maar over aan de griep die jou in haar macht heeft en laat de tijd zijn helende krachten op je loslaten opdat je snel weer 't mannetje bent…

Het zou goed zijn Zei de psychiater Tegen de patiënt Dat u niet in uw Verdriet blijft hangen Maar eer deze woorden Waren doorgedrongen had De zieke kans gezien om Zich onopvallend te verhangen…

Onzichtbaar wordt de aanval ingezet slinks en zwaar in het geniep lijkt 't haast willekeurig niet voor de hand liggend bij wie 't zich openbaren zal en wie gespaard zal blijven trekt de sluipmoordenaar door de wereld der levenden totdat hij zal worden gesnapt bevochten wordt met alle kennis die er tot nu toe voor handen is hopend…

Het allerlaatste zonlicht van die dag scheen op het eenvoudig stenen kruis Wellicht dat God haar smart voorzag zich over haar ontfermde in zijn huis Regenwolken boven de schemering naderden dreigend haar steen gebied De laatste periode bleek één foltering en dus een concentratie van verdriet Grauwe lucht dreigend als die ziekte die haar…

Niets hield je tegen om mij te warmen in je armen ik ben toch ziek, zegt mijn verstand en ook de dokter, alleen mijn lijf, want de baas ben ik ik blijf. Zal het doemdenken mij verleiden neen, je keert me 180 graden weet me te verblijden. Zo dankbaar ben ik nu Ik ga je kussen ga mijn weg, eerst even rouwen t' was ook zo mooi en dat blijft…

Eenzaam met Parkinson Parkinson met pijn Pijn de hele dag Dag duurt lang Lang en levenslang Levenslang gekregen Gekregen gratis en voor niets Niets waard lijkt het vaak Vaak niet begrepen Begrepen door weinig Dit is enorm zwaar Zwaar zijn de dagen Dagen soms wil ik het niet meer Meer niet dan wel Wel de moeite waard nog Nog voor hoelang…

Mijn leven lang nooit anders Meegemaakt dan dat zichtbare en Onzichtbare figuren mij in In al mijn bewegingen hebben Geschaduwd - nooit alleen, Nooit met rust gelaten Maar deze keer ben ik Werkelijk alleen en is Er niemand voor, achter, Of naast mij - ik ben alleen En hoef alleen maar mijzelf Te verantwoorden zonder eeuwige Inmenging…