Alle inzendingen over Mindere

Ze zien steeds minder.…

deze dagelijkse overkill aan doen, werken ons kapot minder...het laten? Van...... eeuwen sneeuwen niets opgestoken? niets geleerd? We leggen ons te snel neer bij het lot.…

Een iets minder geslaagde erfenis van mijn vader geeft ma aarzelend toe. Wees er fier op, zei ze. Het is een echte karakterneus. Ja, daar was ik vet mee. Precies dat onderdeel had ik liever van haar gehad.…

harde noten gekraakt: dommelend door de domme discodreun, trein trekkend naar het land van zero onderweg afgehaakt op een smalle reep tussen zee en strand snel ondergedoken in het volle zwembad minder diep dan gedacht wachtend op het blauw van de nacht om te dobberen op haar golven zacht…

mijn blik bevat ineens veel minder ik er is een vreemde door mij heen gegaan ik zag lachen om verdriet met ogen die geen ander ziet mijn geest heb ik nog vrij het lichaam is niet meer van mij vaak ben ik bang dat zij me gaat verlaten mijn hoofd zal haten omdat ze me niet kent mijn stappen dwalen gedachten malen ik ben vergeten…

n blauwe lucht waarin ‘n berglandschap van lobbig geklopte room aan de horizon een eiland van grijs zand voor het eiland helderblauw water en daarin een stoel een stoel in het water niets meer niets minder en toch is de stoel zoals hij daar in het water onder de blauwe lucht met wollig witte wolken meer dan een stoel veel meer…

wanneer de donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst…

De blauwe vlinders leven op honing uit de toverwereld van veranderingen - het weer en de wind en de vleugelslagen van al de lichamen met meer of minder geluk opgelopen schade en tranen om ongewenste aflopen Ik masseer mijn zere buik vol vampiermotten Zolang ik leef zullen er blauwe vlinders opvliegen uit de schoot van mijn genegenheid…

Een macho vindt zichzelf een hele vent Maar is in wezen een vent die zichzelf niet kent Een bink, een stuk, een spetter Die stoer en branieschoppend minderen kloot, die etter!…

en opeens zijn daar de herinneringen wat was je toch een mooie man alle leuke en minder leuke dingen; dat een mensenleven zo veranderen kan...…

Vergeten tijd ligt achter ons, in angst baren we het leven, tussen geboorte en de eindigheid, we zijn schepen van de hemel en op de zee, we zijn het ontgonnen land, borelingen uit de eierstokken van de zon en maan, schepen worden kleiner, zeilen bollen minder , blouses minder wit, hét ontbrekende in volheid moet nog komen, als in boezem…

Een warme zomeravond midden augustus, Toeschouwers als Jan,Piet,Jef,Toon,Marie en Hollandse Klus, 3 meiden, 3 instrumentalisten op 1 podium, Even ver weg onze gedachte aan terreur, kernrampen met in elke apotheek extra veel jodium, Jazzy tunes en sexy looks, Hot pants met billetjes afgelijnd, Zangkunsten en performance wat minder verfijnd,…

Het mooie zit van binnen Dat duurt tot aan het end Het uiterlijk wordt minder Dat is algemeen bekend Wat ideaal? Wat schoonheidswaan? Zit je lekker in je vel? Laat dan de potjes en flesjes staan Met zo'n uitstraling red je het wel…

Toch voel ik wat voor jou , dat word niet minder maar wel meer. Je zal altijd een vriend blijven, want ik sta bij je in het krijt. ik zal altijd van je houden, en ik wil je nooit meer kwijt.…

de eeuwige andere kant ineens sta je er midden in als je wandelt in de stad over land door dorpen zoals sommigen nog doen jij en ik vermoed ik steeds minder mensen ze gaan het uit de weg dan hoeven ze niet te denken over asielzoekers het waarom van een spuit een verlaten boterbriefje de betekenis van verlatenheid alleenstaande nauwelijks…

Niets is minder waar! Ik laat mijn hond om half zes 's ochtends uit en zowaar: De merel zingt op het dak en fluit. De zon moet nog ontwaken... Ondanks de vrieskou verschijnt er een glimlach op mijn gezicht: "Koning Winter" blijkt toch voor de lente gezwicht!…

Ze vergeet ’t heet dement alles ze leeft bij de dag telkens weer ze wordt opstandig soms en dat komt omdat ze af en toe heel eventjes zich herinnert dat ’t ooit anders was ze dementeert, vegeteert op zichzelf geagiteerd reageert ze maar soms lichten haar ogen op, alleen worden die lichtpuntjes steeds minder.…

Woorden kunnen helen Woorden kunnen pijn doen Als iedereen daar bij stil stond Zou er minder pijn zijn Blijheid zien na je gesproken woorden....... Of de pijn zien in de ogen van de ander.... Als iedereen daar bij stil stond Zouden we weten waar we voor kiezen Woorden die helen Maken de wereld zo veel mooier…

toch, dat zachte die zephyr in mijn armen dat vriendelijke vreugdevuur waaraan ik mij kan warmen Ze ligt met mij verstrengeld tevreden, moegespeeld en ik zie in haar ogen dat ze mijn gevoelens deelt Maar wat is toch dat ijle, die gedachtenparasiet de schuldbewuste oorzaak van dit slepende verdriet Gewikkeld in een ochtend die vast minder…

in grijs gebied zonder haken en ogen onze verbazing niet gezien en heel misschien niet gelogen zingt een oud lied door haar starre vreemde pogen telkens weer die holle maar blije lach ik mag, ik mag luisteren met een treurig oor iedere week iets minder totdat ik niets meer hoor…

in je pupil rechtsboven zag ik de maan vannacht een bol van licht zacht in het zwart ik zocht naar kraters vond ze niet maar wel een traan verdriet geluk staan soms dicht bij elkaar twee centimeter of minder nog misschien van zo nabij had ik nog nooit gezien dat zelfs de maan om jou kon wenen…

gedachtengangen kronkelen ondanks de helderheid ervan emoties zijn rekbaar mijn lichaam minder... geef je over aan het gegeven, overkom wat je wilde vermijden schakel zintuigen uit en ervaar slecht en eenzaam zijn enkel illusies de één van het perspectief de ander van de vervreemding…

puin in mijn hoofd puin in mijn hart puin is wat mijn leven verwart puin ontsproten aan veel pijn wat langzaam wegnam mijzelf te zijn met pijn en moeite vecht ik terug tot zolang ben ik nog wat stug hoelang mijn weg ook zal zijn steeds bij het opstaan iedere morgen hoop ik dat het weer wat minder zal zijn zowel de puin als de pijn…

De dromer misschien, die vaag om zich heen kijkt en mijn beeld laat bezinken voordat hij begint te tekenen; zijn handen rusten in zijn ogen, zijn blik is zacht geen zoeklicht dat mij bleekt en minder uitlicht dan het verblindt…

Moeke zoveel jaren zonder jou ik ben nu zestig tweemaal zo oud als jij ooit werd nooit was het gevoel van gemis minder maar tja ik moest wel dragen in memoriam Antoinette Francoise van Zwol zelfs na vijfenvijftig jaar moeilijk te bevatten een kind zonder moeder voelt zich immer zo verloren…

Stram en stijf je voelt dat je ouder wordt in je lijf daar is niets op tegen maar je kunt je minder snel bewegen ach, en daar zie ik weer een rimpel erbij gladstijken wordt nu een heel karwei.…

Ben nog even langs m'n levenstuin gelopen meewarig licht ontdaan het hoofd geschud en voel me minder treurig als toen ik er nog woonde was dat de droom of verschoon ik nu een dubbel leven waak over mij ga met me slapen totdat er bossen blijheid fleuren en je wintertuin groeizaam wakkert zonder deze droom te storen.…

Morgen een speciale dag met heel veel tegenslag wij moeten meer gaan betalen menig mens zal hier van balen chronisch zieken hebben heel veel last hun inkomen wordt steeds minder aangepast en de mensen met hun aow daar valt het zeker niet voor mee en zo leveren wij allemaal in dat doen wij met heel veel tegenzin!…

Men vreest voor economisch diepe dalen Uw tientje is al 3 cent minder waard Omdat u niets meer koopt maar alles spaart Het wordt dus tijd de broekriem aan te halen Mooi meegenomen toch, zo'n half maatje Want hij zit nu nog in het verste gaatje. De Nederlandse economie is in het afgelopen kwartaal met 0.3% gekrompen.…

Mijn verstand staat even stil Wil niets horen, niets meer zien Al die beelden koud en kil Is dat de zin van het bestaan Ik wil niet meegaan in die waan Mag het ietsje minder misschien.…