Alle inzendingen over gezicht

Een vergeten man straalt, Nog drie tanden in zijn lach, Bedelend langs het droompad, De ruiten jaszakken uitgescheurd, Zijn handschoenen missen drie vingers, Een paar eurootjes gebeurt, En duizenden lege gezichten, De opbrengst van een dag, Striemen in de snijdende kou, Zichtbare tekening in grauw gezicht, Vol honger warmen aan neonreclame…

Een traan die stil zijn oog uit sluipt Even aarzelt bij zijn wimpers En dan over zijn wangen kruipt Hij brengt zijn hand naar zijn gezicht Veegt beschaamd zijn tranen weg Langzaam draait hij zich dan om Een nieuwe traan is onderweg...…

Stil lig ik naast je Kijkend naar je gezicht Alle scherpe lijnen Die zich vormen Tot een krachtig persoon Zacht laat ik mijn ogen Glijden over je lichaam Alles wat ze zien Wordt ingezogen Tot een warm gevoel Vragend zoekt mijn mond Je warme lichaam op Kussend je gezicht Mijn tong zacht nippend aan je zachte huid Trillend van opwinding…

Laatst in het ziekenhuis Weer zo geschrokken Ik zag jouw gezicht Bij een ander in die kamer Mijn hart ging fel tekeer Jij was werkelijk daar En had me lamgeslagen Gemokerd met een hamer Daarna ging het wel weer En lag zij daar Mijn schoonmoeder Getroffen door die ziekte Met die grote K Zelfde gezicht en zelfde handen Wellicht in korte…

Met mijn hoofd op mijn kussen En mijn ogen dicht Denk ik aan je lippen Die zachtjes strelen over mijn gezicht.…

Die mijn gezicht heeft Je vertelt het, je ogen vertellen het, je wimpers vechten tegen opkomend tij. Ik koud en klein als een kiezel, nooit groter vijand van hem met mijn gezicht in jouw droom die steeds bovenkomt, mij onderduwt Blijven verdrinken, blijven lachen terwijl ik niet lach.…

zij woorden, wat verward In de douche zonder haar pyjamajas zag zij in haar spiegel zuivere smart Omdat ze zo gruwelijk eenzaam was tooiden tranen haar bedroefd gezicht Aldus troostte haar haar scherfje glas en bood haar ‘t uitzicht op..vals licht…

elke rimpel heeft een verhaal je had veel verdriet en dan is het logisch dat men dat in je gezicht vooral ziet.…

Ik kuste jouw gezicht na het ontwaken met een natte hand mijn ogen straalden geluk mijn haren nog wild door de wind aan het strand. Jouw ogen straalden die euforie kan ik koesteren voor jaren een virtuele bril heb ik niet nodig om een dergelijke realistische droom te ervaren.…

Tot vanavond, nachtelijke rust, een glimlach verschijnt op mijn gezicht, de ochtendzon heeft je goedemorgen gekust...…

Ik drijf op de golven van de zee onder een wolkenloze lucht waarin wat meeuwen op de vlucht; een windvlaag neemt ze mee Zoute druppels op mijn gezicht op mijn neus en op mijn wangen op mijn huid die is gevangen in de warmte van het zonlicht…

Maar die mij voorkomend bejegent, Die mij aan zich verplicht En zich mijn vriend durft te noemen, Die spuw ik in 't gezicht. --------------------------------- Immortelle LXXXIII (1878)…

tranen op mijn wangen van grenzenloos verdriet grote gaten in mijn hart van wat er is geschied probeer de tranen weg te vegen de tranen van verdriet probeer mijn gezicht te laten lachen maar mijn spieren willen niet…

turend langs je wangen naar de zachtheid van je gezicht praat ik met je ogen waarmee het hart beroeren kan gevangen in je ziel kijk je vragend of ik je helpen kan geef me je hand want met één vinger kan ik niet spelen…

Betoverende ballen aan een stok tonen hun kleuren in het heldere licht Zij zweven door de lucht en dansen op en neer; het lijkt zonder gewicht Dan prikt een punt in 't midden en spat een droom in mijn gezicht…

Rijmpje belde aan bij sonnet, of hij potentie had tot een gedicht Doe wat aan je vorm, zei hij, geen gezicht Je wordt gesproken zonder lucht, wordt liever ademloos gelezen De deur sloeg dicht, er volgde een nieuw couplet…

hij vergrijpt zich aan haar woorden zij begrijpt zijn woede niet en haar zinnen die hij afmaakt spelt zij telkens in verdriet kleurt haar gezicht met waterverf treurt haar grijze ogen nat zij had jong van hem gehouden maar zijn liefde overschat…

Je handen sloten zich om mijn wijsvingers je trok jezelf omhoog aarzelde tussen zweven en vallen op het tapijt de beentjes kromgebogen het gezicht rood van inspanning en opgetogen je vond rust op mijn schoot…

mijn letters zijn als wollige pluisjes die zweven boven het gras ze lijken eigenwijs strelen zachtjes mijn gezicht en het jouwe de wereld is groot voor hen ze komen neer met een plofje dat ik eens zou willen horen…

Een stelletje malloten, of noem ze idioten hebben onverdroten op kinderen geschoten Met afgrijzen gekeken Deed mijn gezicht verbleken zou kinderen willen wreken en de idioten dood kunnen steken Ben ik dan net zo slecht?…

een plaatje ben je hoe je knielend fotografeert, mijn vergeetmenietje vlinderlicht stap je m'n bloemenhuis binnen, het bloeit op uit jouw gezicht je spint, je strekt je pootje en haakt zacht in me met een streel vragend nageltje…

Je leerde kijken ogen mond gezicht Je leerde spelen doosje open dicht Je leerde lopen lampje knopje licht Je leerde lezen letter woord gedicht…

Het raken van de vloer zal je nooit vergeten, de rode druppels langs het gezicht. De kracht die je mij geeft zo fijn, of heb ik het toch mis? Mijn gedachten zijn bezeten, je leven voor altijd belicht.…

klapdeuren de bar links, toilet rechts het lampje boven het middenpad belicht witte matrozenpakken en ernstige gezichten van jongemannen die in shanghai hun onschuld verloren ik drink en wacht geduldig…

Voor Moslims is er nu een GSM die zich per GPS op Mekka richt, zodat je zeker weet dat je gezicht naar Mekka wijst en niet naar Bethlehem. Gebeden worden daarbij per express onmiddellijk verstuurd als SMS.…

Verkruimeld Als een vastgepinde vlinder Het stof van zijn huid gespoeld De lust, de overlast afgeschud Graait en tolt en zoemt Iemand onder mijn harnas Wisselt van geest en gezicht In een bekende schemer Een soort pluimgewicht…

je leerde kijken ogen mond gezicht je leerde spelen doosje open dicht je leerde lopen lampje knopje licht je leerde lezen letter woord gedicht…

Opeens spoten haar ogen het avondrood woest in mijn gezicht en ik besefte dat het laat was.…

als schaduwen duisteren in tijden van verdriet herinner dan de mooie dingen die je even niet meer ziet weet dat na elke nacht de zon weer warmt met licht om je tranen te drogen van binnen en op je gezicht…

Ik schreef voor deze keer geen leuk gedicht En daarmee heb ik u een dienst bewezen, Want wanneer u direct bent uitgelezen Dan nog vertrekt geen spier op uw gezicht; Dus moet u voor uw paspoort op de kiek, Herlees dan eerst eens dit gedicht van Driek.…