Alle inzendingen over rots

(Välkommen till Jokkmokk) Poolcirkel, Sami, rendieren en sneeuw Leven in toendra, honderd jaar na eeuw Pingo, palsa en permafrost Samisch Verheffende verhoging in moeras Via Trondheim en de Noordkaap kerk & rots Welkom in Jokkmokk, dus aange- komen De zeer lange reis vorderde gestaag door veel elanden gadege- slagen Vervolgens…

We waren toch zo mooi, nu ligt ons tulpenblad te rotten in de geul, tot pulpenzooi op de corso fel gekleurd en veel,  maar zonder steel en op de velden tulpen zonder kop er op. Mensen zijn onpijlbare wezens verplaatsen ze zich weleens in onze tere levens? wij verwerden tulpen zonder tulpenkop maar zij....…

Dank Heer, voor Uw liefde en trouw Dat ik U steeds mag loven en prijzen En U alle hulde en eer mag bewijzen U mijn Heer en rots, waarop ik bouw.…

Dank Heer, voor Uw liefde en trouw Dat ik U steeds mag loven en prijzen En U alle hulde en eer mag bewijzen U mijn Heer en rots, waarop ik bouw.…

Dank Heer, voor Uw liefde en trouw Dat ik U steeds mag loven en prijzen En U alle hulde en eer mag bewijzen U mijn Heer en rots, waarop ik bouw.…

de zeis gewet met keihard ijs gaat doden in de tuin ik ben het sterven zat verdwijnen zal dat puin granieten bloemen hakken zich in steen naast zwartbasalten dromen lava zal tot stolsels komen mijn stalen hand verploegt de rots tot ongenaakbaar zijn mijn tuin gaat heen en steen ontluikt in stil bestaan de tijd ontkent het…

Nooit meegehuild met rotte zooi Der nog trots over , echte leven bikkelhard wel zo mooi. Goede Vrijdag.... 't blijft me heilig Wel om transparante redenen, en dat stemt veilig. Best nooit ofte nimmer wanhopen, boodschap van iemand met geweten Me ingeprent en me onverdroten ingepepeperd mama,papa, wel geweten.…

je druifde in mijn wijn voelde schraalheid op mijn lippen wat in groen begon moest rijpen in de hete zon ik wist je achter het centraal massief de kale bergen na de imposante bariérre leveren nu eindelijk de beste Corbiére jij weet van overleven de kale rots kon jou de kalk geven die je nodig had de scherpte van karaktervast…

Ik was in Utrecht, zocht een woning Keek goed rond, schrok me rot Wil je wonen, huur of koop Betaal je grof voor een krot Goud bleek blik na bezoek aan doorzonwoning op een hoek Nooit groot onderhoud gedaan Jaren zestig, alles krap Prijst een babbel met een map het als buitenkansje aan!…

bast van een boom zomaar aan de kant van de weg in tijdloze herkenning we deelden jaarringen kruisten hete zomers aan en benoemden winters in koudste herinnering jouw lach gaf glans aan de muren van ieder gebouw in deze groeiend warme gemeenschap wij waren de ziel die zich verjongde in baby’s de trots van ieder gezin en de rots…

Kracht uit zich door een natuurlijk geweld Gaten tussen bomen Een boomstam door natuurkracht geveld Een zwarte specht was in je gekomen Gehavende stammen vertellen over eeuwen In jouw holten sliepen spreeuwen Je hart was rot tot diep in het zicht Een proces dat doorging totdat je was gezwicht Verspleten tot houtige vezels Judasoren vergelijkbaar…

ik zag je bergen kleurig landschap glooien je rots onzichtbaar in ver perspectief ik voelde het verborgene in plooien maar had het zonlicht en je geuren lief ik zag je water vallen langs de breuken het zwart van de ravijnen donker diep golven moesten vaak een uitweg beuken als jouw rivier haar stroomgebied verliet je passie moest ik los…

ik heb je aan mijn vork geregen Neptunus is de naam en jij mijn faam grijs-groen was je kabbelend verlegen maar nu verstik ik je bij volle maan je koos de vrijheid langs de vlakke kusten bruiste je woede op de harde rots op jouw gedein konden de schepen rusten orkanen zweepten je tot woeste trots we vochten tot de laatste sterren doken…

je vingers op de rots een hand met energie geladen tastend naar de lijnen die potentieel laten verdwijnen in een wisselende stroom het lijkt een droom om alles weer te weten tijd als factor te vergeten in steen vloeit de geschiedenis tot heden weer ineen magma is mijn hart zee en wind koelen hitte van mijn huid in vogels vinden zich…

Bij mijn lange reis door het waaiende duister van de stormende levenszee verlang ik naar een vaste rots boven de kokende golven om stevige steun te hebben maar ik klem mij vast aan een kleine sterke zuil die liggend voort host wild danst springt en duikt op het brullende schuim doch onverstoorbaar koers zet naar de lage enige ster aan…

nog krult je lach in de hardste bouwstenen van onze fundamenten de veste die al generaties lang met degelijke normen- en waardenspecie de tijd heeft getrotseerd nog is de sleet buiten nauwelijks zichtbaar lijkt wat achterstallig onderhoud maar de echte breuk en scheuren komen diep van binnenuit waar rot en putlucht heersen over…

." Hi ging en sloech sin moeder doot en vluchtte mettet herte root. Mer twijl hi loopt, stuict oppen steen en valt, -dat arme hert meteen. Al botsen op de harde baen, vingh plots dat hert te spreken aen; Al weenen vinghet te spreken aen: "Och, jonghe, hebs di seer gedaen?"…

Zonder gezicht is de haat tegen haar god wiens plan als vonnis aan haar werd voltrokken en zonder mond vervloekt zij fel het lot dat baren degradeert tot domweg fokken van leven dat straks toch ontbindt en rot. Daar ligt ze dan, ooit was ze uitgerekend, nu is ze uitgeteld aan één en twee.…

Terwijl je ligt te slapen arriveer je in het land der dromen Ik ben overal geweest Waar ik gewoonlijk niet zou komen Onvoorstelbaar wat je meemaakt Terwijl mijn lichaam ter ruste ligt Ren ik me rot, in sloppen en wijken en vlieg van hot naar her in een bliksemschicht Ik wilde eens vliegen en dat lukte nog ook gewoon een aanloop nemen, je…

Bedelf me onder geschreeuwd verdriet, van leegte en liefde verlost en bijzonder als dat het was, vergeet het toch niet Weet dat ik de getoonde kracht bewonder, dat tijd de de grootste wonden dichtgiet Toon de moed om het leven te verkiezen, al rot het de benen onder je lijf vandaan Al zou het in de zomer zelfs nog vriezen, al is de toekomst…

De klokken, lang rechthoekig formaat,zonder wijzers, tastbaar landschap, de zee en een rots, hield ik in mijn handen. De eerste klok geurde naar de zilte zee en toonde mij het strand bij eb; ik hoorde het water naderen, de vloed kwam opzetten.…

De kaalgeslagen rots tilt de burcht in de nevel Met verlaten trots glijdt de nar onzichtbaar door het geknakte riet. Zijn daden laakbaar rijp voor boeien, ketting, knevel. De weg is traag, schier oneindig onbestemd gebroken zijn hart, gescheurd zijn schamel hemd. Waartoe, waarom ?…

." Hi ging en sloech sin moeder doot en vluchtte mettet herte root. Mer twijl hi loopt, stuict oppen steen en valt, -dat arme hert meteen. Al botsen op de harde baen, Vingh plots dat hert te spreken aen; Al weenen vinghet te spreken aen: "Och jonghe, hebs die seer gedaen?"…

beitel en zaag mijn vingers zien bloeden als ik ze aan scherpe kanten openhaal maar wil in tijd naar een eeuwige lente om haar schoonheid tot in alle zomers te verlengen onze leefwereld is in gelijke vormen opgebouwd met blauwdrukken onder eenzelfde atmosfeer en uit dezelfde grondstoffen ik heb de ziel gezocht uit de formatie rots…

beitel en zaag mijn vingers zien bloeden als ik ze aan scherpe kanten openhaal maar wil in tijd naar een eeuwige lente om haar schoonheid tot in alle zomers te verlengen onze leefwereld is in gelijke vormen opgebouwd met blauwdrukken onder eenzelfde atmosfeer en uit dezelfde grondstoffen ik heb de ziel gezocht uit de formatie rots…

Je bent voor mij zo belangrijk Ook al ben je er je zelf niet van bewust Jij bent voor mij een rots in mijn bestaan Altijd klop ik met mijn problemen bij je aan Zonder vragen steun je mij Als ik kom met mijn verdrietjes Heb je altijd een luisterend oor Geeft me advies, helpt me er weer door Je hebt niets tegen mijn levensstijl Spoort me…

dat je mij had gekozen ik deed je blozen tot op het bot maar nu na een tijd voel jij je rot je denkt me niet te kunnen geven....... waar ik volgens jou naar verlang het maakte jou bang je trok je terug achter die vreselijke muur en nu betaal ik dat erg duur........…

Rond een kern van rots ligt een mantel van ijs Zij tolt in een ijl gas De blauwe maan die om haar wentelt keert altijd dezelfde wang toe in een gelijk tempo tollend om de as Zij reist meer dan twee eeuwen in een wijde, ovalen baan om de zon te ver voor die lens die bol staat te tasten naar die schaduwvlek rond haar onzichtbare evenaar…

Nu bréékt het leven open, Een vrucht van rijpheid rot. Wij stellen onze hope In 't uiterst nòg op God! O Christus, opgestaan! Open uw paradijzen! Laat ons met U verrijzen, Die sterven gaan!…

De rots die 't rotste lijkt, dat is de vis die mediteert hoe stil en hard hij is. Als je rotsvast gelooft, word je er een. Met spons en alg begroeid, want die vernis penseelt de zee. Zijn ogen ver uiteen. Twee kachelruitjes, waar de vlam verdween, oranje mica in de duisternis. Een kleine steenvis heeft het nog niet door.…