1449 resultaten.
GELUKKIG ZIJN
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 1.399 Z'n vrienden zal hij dan verliezen
maar z'n geld dat groeit maar door.
Dan zal hij op het eind ontdekken
dat hij door rijkdom alles verloor.…
Diffuus licht
netgedicht
3.0 met 38 stemmen 68 vrijblijvend
dragen geluiden
de wereld langs
tuinen en huizen
verliezen volumen
en vullen zich in
onderscheid met wat
hoorbaar overblijft
deze mêlee van
leven en bestaan kent
een vitaliteit die als
dag en nacht samengaat
waar donker en licht
geluiden met seizoenen
kleuren oogst warmte
het schaduw gebeuren
pas als de nacht…
EN OMGEVING
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 543 in het gras net zo koud als de stenen
die niet willen smelten als je valt
sneeuw daalde neer op mijn geweten
wat bleek ik een integer mens te zijn
zonder aan kracht te verliezen in de schepping
ik maak het groen om tussen te wonen
zonder de klacht maar enigzins in te perken
want van liefde krijg je nog rode oren
alles fluit mee in de bomen…
Verloren droom
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 590 In het zwartste git van de nacht
raken gesproken zinnen zoek
ijlend wil ik dromen ontsluiten
nogmaals in een roes verdrinken
Jouw ogen zet ik uit mijn hoofd
vlij ze voor even naast mij neer
smoor jouw blikken met mijn kussen
sloop immer voortrazende hoop
De angst om wéér te verliezen
verdringt elke rede van denken
het licht van de opkomende…
Het laatste licht
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 79 ik zag hoe
de dag schemerde
voelde me verloren
in het donkeren
van het laatste licht
nog had jouw
gezicht een
stevig profiel dat
scherp tekende in
toenemende duisternis
en warmde je
hand de ongeziene
verbinding met het
geheel dat ik aan
het verliezen was
omdat de kou
opkroop en vertwijfeling
je blik vertroebelde of wij
elkaar…
De zon
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.225 het leven als een feest
De zon weerkaats in je blonde haar
Je bent zo mooi, met dat licht in je haar
Dat je bij me bent
Kan ik haast niet geloven
Je liefde was voor mij vervlogen
Nu zit je hier aan mijn zijde
Ik kan wel dansen in de zon
Het geluk, stroomt door mijn aderen heen
Je pakt me hand, laat niet meer los
Wil je nooit meer verliezen…
En dat je
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.022 Dat je nooit opgeeft,
Niet voor mij of voor jezelf…
Dat je nooit verlangend kijkt,
Naar het blauwe hemelgewelf…
En dat je nooit zult zeggen,
Dat je het leven niet meer ziet…
Dat je niet stopt met lachen,
En langzaam dood gaat van verdriet…
Want niet jij en niet ik,
Zal de ander ooit verliezen…
En niet jij en niet ik,
Moet ooit een nieuw…
Elkaar het leven geven
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 997 Wij spelen een spel, mastermind
daar we houden van geven en nemen
verslavend aan elkaar en aan het spel
en niet de wil om simpel te verliezen.
Ik sluit nu toch mijn ogen
want het kaarslicht dooft nu langzaam
je voelt mijn warmte, je voelt mij
zo geven wij elkaar het leven.…
Oorlogswerk
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.020 Buiten woedt de laatste
Beaamt haar heerschappij
door snauwend onderschreeuwen
brult om dit land bevelen
Binnen past een ander pak
om zwart zien te verbloemen
Achter gebroken enkelglas
blijft het louter lyrisch
kristallen bolle beelden kiezen
ze omlijnen steeds verliezen
Zolang een ijzig vooruit blikken
evenwicht voorspellen…
Tover staf
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.097 Heeeey een toverstokje in het stof
wat zal ik daarmee eens gaan wensen
geluk en lief voor alle mensen
dat lijkt mij werklijk uiterst tof
Geen ziektes meer of ongelukken
vaarwel met pijn, de dood gevangen
geen mens kan zich meer echt verhangen
in de spiegel zien we ware stukken
Wie schildert kan geen ezel kiezen
het doek valt niet meer te verliezen…
Na-zomer
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 508 elke keer is een laatste keer
voelen we minder, is er ongeduld
zien we minder, telkens weer
worden we armer, maar rijker
verliezen we elkaar, onze tederheid
nu zijn we weerbaar en we winnen
in de maatschappelijke strijd -
We kunnen toch altijd opnieuw beginnen?…
winterkinderen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 987 prille dons nog aan ze kleven
ze gissen slechts naar wanhoop en berouw
hun winter is een heerlijk sleetjerijden
een zweven op de gladgeschaafde noren
de pijn beperkt tot tintelende oren
geen flauw benul van ongeneeslijk lijden
toch zullen jonge dichters eens bevriezen
of kennismaken met het zwarte wak
hun onschuld zal het van de vorst verliezen…
Dodenwals
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.163 Wieven sjansen
moerassen rottend geuren
bomen bruin en zwart verkleuren
daar wil ik eindeloos met je dansen
Lachend zwierend draaien
gierend om het stervend licht
dat ondergaat in donkerblauw
zich schemer hult in diepe rouw
voor de duisternis gezwicht
Verloren gaand in de omhelzing
van kille armen rond mijn hals
machteloos de tijd verliezend…
Een olijf, een appel en het kind
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 2.432 De vroege appelboom
met meer gewicht dan fruit
een kroon die naar de hemel reikt
even diep als zijn wortels
de gronden doorgronden
in deze onvoorwaardelijke verbintenis
ene is vrij om zichzelf te verliezen,
mijn moeder.
Hoe ben ik dan zo ver en krom gegroeid?…
Vurig verlangen...
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.258 willen
met mijn eigen schrijf vertier…
Een atheïst zou ik zeker zijn
in een gezin van grenzeloosheid
Geen gezeur over god en diens geboden
Heerlijk genieten van mijn vrijheid…
De stilte mogen proeven in mijn geest
Niets opgelegd krijgen, alleen maar kiezen
Zelf de wereld ontdekken in mijn illusie
Mijzelf nooit meer aan die oppergod te verliezen…
Lokvogels
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.259 een man zoekt leven
wikkelt woorden in zilverpapier
spuugt tussen platgestreken vouwen
er wonen geurende seringen in zijn hoed
een vrouw ziet de man
haar handen vouwen lelies
de wind raakt verward
wiegt alles om haar heen
de vrouw schudt met losgeraakt haar
zoete lippen lokken vogels
alsof zij de aarde aantrekt
buigen takken beleefd
verliezen…
Stapt hij straks aan hand gedwee
gedicht
3.0 met 19 stemmen 13.978 Beklimt hij stroomopwaarts bodem
verliezende stuwwal?
Aan mijn hand in zijn groeiende mantel
stamelt hij traag mij een weg vraagt
wat ritselt zo geel aan de wandel.
Het is een herfstblad vader pas gewaaid.
------------------------------------------
uit: 'Drievuldig feilloos vals', 2005.…
wind
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 369 de wind is schuchter vandaag
vanachter de duinen schuurt het zand
over de golven die stil blijven liggen
naast elkaar stappen we voort
we zeggen net zoveel als de kracht
van de branding die er niet is
vandaag tenminste
morgen kan het anders zijn
als de wind stormt uit het westen
dan houden we elkaar vast
niet om elkaar te verliezen…
"Ik Verloor M'n Hart"
hartenkreet
3.0 met 31 stemmen 1.059 gefaald
Ben véél te ver
Van je afgedwaald
Tot ik het vond
Waarvan ik niet wist
Dat jij dat óók
Zo had gemist
Iets onvervangbaars
Raak je kwijt
Je voelt het wegglippen
Hebt nu zóveel spijt
Jij nam me voor lief
Hebt daar gefaald
'k ben nu te ver
Van je afgedwaald
Ben té verliefd
En moet dus kiezen
Ben bang dat jíj
Mij gaat verliezen…
Speldenprikkend
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 56 donker duwt
de avond het
laatste daglicht
voor zich uit
in het langer
worden van
schaduw verliezen
kleuren hun huid
nog schijnen
spaarzame stralen
hun lijnen van de
laagstaande zon
in het langzaam
doven van boven
speelt nacht zijn
speldenprikkend spel
in een voortdurend
bewegen komen
lichten elkaar tegen
in een vast decor…
Dansende metaforen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 333 wanneer je weer afdwaalt in onzekerheid
en ontkenning, het enige dat wacht,
wacht je op mij in een zomernacht
aan oevers van alternatieven
regeer jij over zinloze lethargie
commandeer jij zinnen
als sprakeloze koninginnen,
diep in jouw horizon
van zwijgend beminnen
tussen glurende heksen
met onderkinnen
wil ik mijn betoog
aan jou verliezen…
Gewetenloos
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 146 Onverantwoord was het plots gedaan
zij trok conclusies en ging heen
maar zij kan die liefde niet verliezen
want zij voelt het door merg en been.…
WAAR BEN IK?
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 798 In mijn hoofd is iets gebeurd
ik voelde het wel
maar kon het niet vertellen
alle contact ben ik aan het verliezen
waar ben ik nu, waar loop ik heen?
wat doe ik of wat deed ik net?…
Vriend zonder vader
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 249 De ziekte van jouw vader
schilderde heimwee aan zee
papieren schepen op golven
van een onzichtbare wereld
de aftakeling, zijn dementie
het verliezen van zijn geest
toen de planeet verkoos
te zwijgen, ademde jij
onzekerheid, zocht naar
veiligheid,
maar de dichtgetimmerde waarheid
had geen spijkers op laag water, slechts
onbeminde voeten…
verwarm de pijn
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 302 verlicht de pijn met zachte handen
die langzaam gedachten verlichten
dat eenzaam gevoel verdichten
want soms doet kou de huid verbranden
wel duizend ogen gingen voorbij
slechts terloops een glimp verliezend
twee ogen, ze bleven onvindbaar
misschien wel verloren voorgoed
verwarm mijn pijn met zachte handen
die strelend gedachten verlichten…
Intellectueel
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 459 Dat artikel over graviteit
Een man die je niet kent
kun je niet verliezen
Van die kamer aan de tuinkant is het jammer
maar van de intellectueel
och...…
In een doorzichtig kokertje
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 843 Wassen en watergolven
zegt haar grote zus
na twee knipbewegingen
blikt in de spiegel
een heel ander kind
met kloppend
hartje volgt ze elke
handeling
de bruin
gegolfde bundeltjes
niet uit het oog verliezend
met dansend korte haartjes
verlaat ze kijkend naar haar zus
de stadse kapperszaak
het plastic kokertje
trots in haar hand geklemd…
de rust van september
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 162 nu komt de natuur tot rust
lage zon verlengt schaduwen
avondnevels verdoven dagen
dempen het goud van afscheid
bomen verliezen hun pracht
kale takken buigen in de storm
daar is hoopvol leven verborgen
in de kille en donkere grond
maanden van felle verstijving
en sluipende dood trotserend
kiemend in de levenswarmte
van de klimmende lentezon…
Niet zo snel - sonnet
snelsonnet
4.0 met 14 stemmen 733 Een Leidenaar liep naakt de marathon
En werkte daarmee hard aan zijn conditie
Alleen maar met zichzelf in competitie
Dus niet gehinderd door een peloton
Zo had de wedstrijd weinig om het lijf
Wie met zichzelf speelt, heeft niets te verliezen
Maar toch kreeg hij het aardig voor de kiezen
Want halverwege werd hij wel wat stijf
Zijn lichaam…
Wij zijn gelijken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 202 wij zijn gelijken
jij en ik
tastbaar, voelbaar
door alles heen
soms op weg
dwalend in niemandsland
smachtend, lonkend
naar de onbereikbare overkant
ik ken jouw angst
voel jouw pijn
het verliezende, waarin je graag
een winnaar zou willen zijn
de deur kan soms klemmen
het is zeker, dat het hekje piept
maar, de drempel is niet hoog…