Alle inzendingen over vrouwen

Met zoveel veerkracht komt zij naderbij de aarde moet haar dragen lege glazen tinkelen op tafelbladen het grint knerst met elke schrede Zij gaat niet eens zitten blijft staan onthutsend naakt een Venus zonder armen witkoel als marmer van Delos in haar ogen smeult de zon…

Getrokken uit de modder, is zij een boerenmeid Worstelend met de varkens, levert zij dagelijks strijd Zij wil ontsnappen van de beesten, de riek en het hooi Weg van die mesthoop, de beer en zijn kooi Zij gillen en trappen, die vette beesten Ze snuiven en spugen, tenminste de meesten Terwijl zij op klompen door de stallen loopt En met iedere…

in pastel verf ik jou met meer kleur dan met of in zwart wit getekend lijk je schoner maar dat lijkt dus maar zo…

Sonja lieve meid deugdzame en vriendelijke dame der gehele gemeenschap Toeverlaat…

Hoe blond je was onder jouw gebloemde rok in je geborduurde slip het rijmde op de haren op je hoofd en ik verloor me in de naaktheid van de huid de diepte van je ogen de geuren en de smaak jij zei dat je nog wel even bij mij kon blijven maar dan echt moest gaan…

Zij nadert ik kijk haar aan herkenning In haar ogen zie ik de beelden van pijn en angst Ik herinner mij haar bevende stem toen ze smeekte te stoppen Toen was ze klein nu staat ze daar met ronde borsten voor me haar tepels priemen uitdagend naar voren Haar massale dijen staan in het teken van cellulitis Een echte vrouw…

Over zee trok een orkaan golven beukten op het strand flarden voor de maan schuim mengde zich met zand terwijl ze langs de branding liep gekromd, met natte wilde haren alsof een verre stem haar riep plots stil om over zee te staren om beter te kunnen zien een hand boven haar ogen een schip in nood misschien minuten lang, onbewogen…

ik zag hoe je je krullen blonder streek het pad van ogen liep en week als je een vinger wenken zag je plukte woorden van hun lippen, kuste ze en wierp ze als zoenen in een zelfgemaakt boeket van bloemen in hun schoot je geeft je bloot als zachte streling voor hun handen, met jou wordt achteloos gespeeld totdat het iedereen verveelt…

Laat toch vallen wat schier onmogelijk wordt te dragen; vat de moed veeleisende moed te dragen wat gedragen moet en vrieskou- koude volharding eist met twee voeten in de aarde.…

Toen ik hier nog niet zo lang woonde en de eerste baby amper wat geluidjes maakte in zijn witte wieg vond ik het keukenraam te smal om ver te kunnen kijken. Vandaag scheen me de witte tuin een wijds geval, met zoveel leegte na het opruimen van blokken. Een kwestie van gezichtsveld: het lijkt soms of een vrouw na jaren bovenaan steeds nauwer…

zij geeft haar leven lang en zal dat blijven houden totdat haar lief haar houden niet langer meer behaagt zij geeft haar liefde luid en zal steeds blijven baren totdat haar lief dat baren niet langer van haar vraagt zij geeft haar borsten bloot en zal steeds blijven stralen totdat haar lief haar stralen niet langer meer verdraagt…

Haar ronde lichaam glanst: verleid’lijk; zwart; geduldig zit ze in haar hoek te wachten, totdat een man passeert en haar ontwaart, want dan ontwaken er geheime krachten. Met een façade van verlegenheid lijkt zij voor hem geen enkele bedreiging; zij spint al zachtjes van genegenheid, vertederd door zijn mannelijke hijging. Lokt hem dan nader…

Zij leeft haar leven met slag en stoot overwint zij storm Vindt zij in iemand een veilige haven die armen om haar slaat Dan maakt zij die los na verloop van tijd Want zij verkiest het eenzaam lopen langs de vloedlijn waar zij steeds nieuwe dingen vindt na zware storm.…

De onzichtbare dam houdt het niet meer tegen alle beheersing is nu kwijt weg gespoeld met de regen die vanuit mijn ogen een spoor slijt Deze kolkende rivier verandert in een waterval als hij de rand van mijn kin bereikt het verdriet klettert in een dal alwaar ook de tweede dam bezwijkt Het hele lijf in paniek, de nood toestand van kracht…

zijn woorden rollen uit de mond, gesplitst in vele tongen, begrip en wijsheid kwijlen neer waar zij bewonderend zongen ze klampen zich aan rood glijdend richten ze zich op om aan zijn bron te laven het zijn geen gaven die hij toont als hij zich van hen verschoont het hermelijn trekt vrouwen die belust zijn op de macht de pracht en…

Tussen mijn beide grootmama's zat een levensgroot verschil Opoe ouderwets, zonder poeha's Oma moderne dame met eigen wil. Kreeg je bij Opoe kersen met pit bij Oma koek en kinder-likeur Oma haar haren waren zilverwit Opoe 'n knotje van onbestemde kleur. Oma breide knikkerzak en poppen nóg proef ik dat gezellig sfeertje Opoe zat sokken…

Zij, de koningin van mijn dag, de heldin van mijn moed. Zij, de glim van mijn lach, ze snoept van mijn goed. Zij, heeft vraat voor mijn zucht, is de zuiger van mijn stof. Zij, heeft passie voor mijn vrucht, proeft het wit van mijn lof. Zij is de droom van mijn vrouw…

Een kind heeft een kind in haar hart maar het ademt niet meer De geboorte is gestorven in de leeftijd van 83 Grijs kasplantje speelde na 76 jaar weer met haar vriendinnetjes op de bleek van moeder Streelde haar eerste hondje kuste weer dat mooie vriendje En ze was oud en jong in één lichaam Maar het is voorbij Ze is nu dood Het…

Was vandaag bij de gynaecoloog de wachtkamer zat proppie vol met dik en dun, van laag tot hoog wat heeft die man een 'kloten'baan... dat werk doe je toch niet voor de lol, maar hìj beleeft het vast en zeker als een 'verwachtingsvol' bestaan.…

't Kind onwetend zuiver spontaan 't Meisje hopen en geloven nog onbevangen De vrouw bereid tot geven en ontvangen 't Leven eenmaal gegeven geen weg terug ...…

Ik droom dat we wonen in een groot appartement durf het niemand tonen sta als 'huisvrouw' niet bekend. Kom na een dagje stappen in een brandschoon huis terug iemand is wezen lappen, soppen, boenen, vliegensvlug. Schrik dan wakker, nat van zweet wil de droom heel snel vergeten bèn geen slons zoals dat heet maar in dromen kwelt het geweten…

‘Natuurlijk is het schandalig dat er zo weinig vrouwen in topposities werken’ zegt Sigrun Vageng. Natuurlijk was het schandalig dat mijn moeder in ons gezin, in mijn leven een toppositie vervulde.…

Red de wereld met ontboezemende woorden, een geretoucheerde zoen en blote borsten Sterk je de mensheid door het tikken van je hakken, je harde grinnik en wolk van Boss Wil je mij beschermen door je smaak van slaap in de ochtend, het gerommel van je maag en broze beloften…

Soms heel soms baalde ik ook wel van het feit, dat ze wéér om aandacht kwamen vragen. Zei dan automatisch... straks, ik heb even geen tijd, om het vervolgens te laten vervagen. Als bleek dat ik "straks" écht vergeten was, en er véél later pas weer aan dacht, ja, dan kon ik me bést schuldig voelen. En dat is nou precies, wat ze tegenwoordig…

Een 'on'dankbaar bestaan voor vrouwen die zorgen dat aan alles wordt voldaan gisteren, vandaag en morgen. Stoffen, dweilen, schrobben een pleister voor een kind strijken en intussen tobben wanneer ze haar man bemind. Als ze 's avonds nà achten eindelijk neerploft op de bank zit ze niet op sex te wachten wel op een woord van dank.…

Wandelen aan het noordzeestrand Gedachten verdwijnen met de wind Even ben ik weer het kind Met papa en mamma hand in hand Honden rennen langs me heen Golven rollen over het zand Ik waan me weer in niemandsland Schelpen rapen, soms een steen Herinneringen komen bovendrijven De lelijke vervagen naar de achtergrond Ik gooi een stok voor onze…

Vandaag op de honderdste dag het elfde uur dat je mij verliet om een patatje zonder te halen bij 'Venetiaan' gedenk ik jou en huiver Hoewel aangegeven als vermist vond men geen spoor van jou zelfs geen deeltjes DNA terug Uit het buurtonderzoek bleek dat je verdween onderweg Nu om kwart voor twaalf zou ik als jij willen gaan opgaan,…

Vervarelijk festijn voor onverzaadlijk dorsten: zo hebben ze u gekend, bij smaad- of smeek-gebaar, die, donker van begeerte of heller liefde klaar, van u besmaald misschien, misschien u tarten dorsten. o Bralle broeiïng van het schroeiïg-hete haar dat ge als de kromme vlam van ene toortse torste…

dat het kan dat je denkt dit kan niet in het echt geen nakomeling van het spraakgezegende mensenras kan zo zijn zo zijn een vrouw kan aantrekkelijk zijn, mooi maar niet zo niet zo Niets is zo onwerkelijk als het besef der onwerkelijkheid Parmenides gelijke, geloof je ogen niet van zo een hoge schoonheid van zo een diep…

Een rustige, tevreden vrouw, die nam het niet zo nauw. Ze dacht bij d'r eigen, laat ze allemaal het p... maar krijgen. ik doe gewoon wat ik zelf wil. En weet je wat die vrouw toen deed? Nee, dat vertelt de historie niet, want dan, is er nog iemand die het weet!…