Netgedichten

netgedicht (nr. 4.077):

De Charlatan

Ik zie de schaduw van een gebroken man.
Naast hem sluipt traag het gitzwarte vlak
en vertelt dat ‘t laatste restje in hem brak
zijn lijf hangt, geen spoor meer van elan.

Er geurt het zoete bitter van manillatabak,
het was ooit samengeluk, hij huivert ervan.
Hemelshoog drapeert zich een sterrendak,
maar hij vervloekt haar mond; de charlatan

die ‘m, in 6 minuten, beroofde van ’t leven.
Er was altijd een ander, alleen was ze nooit,
in zijn gedachten is vreemdgaan geweven

met en zonder haar, is hij eenzaam gekooid
in een laan van verduisterde kastanjedreven
waarachter zij lachend zijn leven vergooid.