Alle inzendingen over Liefde

Is de weg van de liefde het gouden pad Of zal het ons wijzen op een fatale misstap Met jou zou ik kunnen samenleven Gewoon vanwege wie je bent Of liefde nodig is, of alleen vriendschap De tijd maakt alles vanzelf bekend…

Als je nergens meer op rekent Je leven aan je voorbij ziet gaan Liefde niet veel meer betekent Dan een kusje voor het slapen gaan Laat dan je gedachten dwalen Langs wegen die je niet herkent Verlang naar oude idealen En wees degene die je bent Dan kan het je zomaar overkomen Dat iemand door jou wordt geraakt Dan begint het bloed te stromen…

Koud, donker en eenzaam klinkend als kristal verdrinkend in de knal vol melodie Ontzield, beschreven en bewezen uitgevoerd als schoolvoorbeeld voorgedragen voorgelezen Naar binnen toe bewogen gevoelloos afgedaan als les herhaling zonder vragen stellen zonder voegen of vertellen Trefwoorden raken niet ze zwerven vast aan de enkeling…

Ik heb u lief, nu en altoos, En of mijn droef en moede hart Bij andren rust of eenzaam mart* Om u: gij zijt mijn liefde, altoos.…

Zwarte schaduw voor mijn zon,terwijl het stralend mooi begon Je ogen sprankelend vol vuur,schenen door m'n dikste muur Ik werd geraakt tot in m'n ziel,vond mezelf vrij infantiel Als 'n kind weer verlegen,zeer onzeker in 't bewegen Samen werden we compleet,terwijl het nu zo anders heet Je glimlach lijkt nog zo vertrouwd,maar je ogen hard en…

Ik ben geen 'prooi'en je kunt me ook niet 'innen', Ik wil niet lekker naaien ik wil liever beminnen Je noemt me saai,slap en ouderwets, Ik noem 't dieper dan oppervlakkig gezwets Nee,je bent niet van mij noch ik van jou, Dringt 't tot je door dat ik alleen maar van je hou?…

Dagen zijn reeds verstreken, hoe ik ze ben doorgekomen weet ik niet. Voor mij leken het afschuwelijke weken ik ben verteerd door pijn en verdriet. Maandenlang leidde ik een prachtig leven, heel de wereld kon ik aan. Maar ik moet voor mezelf toegeven, dat ik een grote fout heb begaan. Ik dacht dat de wereld aan mijn voeten lag, dat jij en…

Ik ben je niet vergeten Ik had kunnen weten dat Die korte periode samen, zo fijn Voor mij niet genoeg zou zijn Ik blijf me afvragen Waar je bent, wat je doet Of jij ook nog wel eens aan mij Denken moet Hoe kan ik je vergeten Als ik nooit zal weten Hoe... Hoe alles met jou zal zijn Het doet pijn…

Liefde in woorden gaat nooit voorbij en is altijd dichtbij schrijven we vrijend en lachen naar de demonen die bang het bloed en het gif met dezelfde woorden en gebeden schrijven in kranten waar rouwadvertenties en beurskoersen niets meer veranderen…

Een prachtige liefde, ik maak het wéér mee!…

Als ik gelukkig ben komt dat gevoel door jou Als ik geloof is dat enkel en alleen in jou Als ik verliefd ben voel ik vlinders voor jou Als ik een leven wil opbouwen is dat een toekomst met jou Als ik een droom beleef is dat een droom over jou En als ik van iemand hou is dat alleen van jou…

Mogelijk komt er een moment Dat ik me kan laten gaan en dat ik consequent jouw liefde niet meer kan weerstaan...…

Met zo'n grote afstand, hoe hou je de liefde dan in leven? Kun je je in brieven en telefoontjes voor de volle honderd procent geven? Elkaar niet kunnen zien, want je bent ieder in je eigen land. Elkaar niet kunnen aanraken, niet even wandelen, hand in hand. Een liefde die eigenlijk nog geen kans heeft gehad om te groeien.…

Jouw liefde is ze een leugen? Je vertrouwde stem, is het de wind die fluistert in mijn oren? Je armen om me heen, zijn het die van de onzichtbare? Je tranen vloeiend op mijn lippen, zijn het enkel regendruppels? Jouw liefde ze is echt en ik heb jou gevonden...…

Als 'n klein hulpeloos wezentje lagen ze eenmaal in jouw armen, jouw liefde hadden ze nodig om zich aan te warmen. Wanneer ze nu naar papa vragen is er niemand die een antwoord heeft, want niemand kan 't gemis vergoeden de speciale liefde die een papa geeft.…

Wanneer de liefde wordt gewild, zoals het bouwen van een huis, dan is er wel een mooi gebouw, maar staat de wereld stil. Want dit is juist wat liefde wil: het dak eraf, de brand erin en hartstocht ongeremd.…

Samen hollen in het hoge gras Met je eerste liefde,hand in hand Wie vergeet nu hoe fijn dat was Pure onschuld,tere liefdesband En dan je eerste echte zoen Wangen gingen er van gloeien Je was in dit alles nog zo groen Het moest gewoon nog groeien Ook kwam dan je eerste liefdesverdriet Als bleek dat hij niets meer om je gaf Verder zonder…

als liefde vergaat voel je de verlammende kracht van een niet te beredeneren angst ervaar je de kilte aanwezig in gegeven warmte en op de vlucht voor de binding die jou langzaam maar zeker wurgt besef je dat gevangen in het pijnlijke proces van niet meer kunnen niet meer willen jij verlangt naar de stille rust van alleen…

Langs de donkere haren die je ogen doen oplichten Glijdt mijn hand langzaam langs je wang Je zachte huid en zijn kleur hebben mij doen zwichten En mij naar je laten verlangen, oneindig lang Vingertoppen raken nog net je arm Als ik je arm streel richting je hand Wanneer mijn hand de jouwe bereikt Heeft mijn opwinding mijn verstand overmand…

engel van liefde omhels mijn hart spreid jouw vleugels in een innig gebaar schep verlangen en hoop passie in dromen zweef op gevoel zaai liefde om me heen bezorger van geluk dagen vol dromen jij bent het einde mijn nieuw begin engel zo zacht laat mij leven nachten met jou liefde beleven…

Ineens zie ik haar een tot werkelijkheid gekomen droom. In een wereld verstild tot gedachten staar ik daar. Jaloers, op de wind die je zongeblonde lokken streelt. Jaloers, op het zand dat je natte blote voeten kust. Jaloers, op de zon die een stralende glimlach ontlokt. Jaloers, op de degene die in je ogen ziet wat ik had willen…

Moe van het verlangen naar een ademloze liefde heb ik verloren Maar de rust gevonden En met dit besef voel ik me als herboren…

Het reageerde met mijn eigen liefde tot de giftigste stof aller tijden. Na tachtig jaar ben ik eindelijk genezen, maar mijn arts voorspelt nog een week. Het was 'Liefdenium' dat mij in leven hield.…

De grote oorlog die we voerden – al wisten we niet waarom – was het bewijs van onze liefde, even onsterfelijk als de veldslag. Want we deden nog de moeite elkaar te overtuigen; slechts zwijgzame onverschilligheid had ons kunnen doden niet de grote oorlog…

je woorden zijn zo vol van alles dat ik niet meer weten wil ik kan me niet meer opdringen aan de liefde die ik voor je voelde geef me tijd, ruimte en de stilte want ik ben zo hopeloos verloren ik ben werkelijk waar verdronken in de liefde die ik niet kon horen…

is het een zucht naar liefde en compassie, en bevind ik me nu in een spinneweb? Het gras was écht niet groener, en geel is het nooit geweest... de liefde die jij me ooit had gegeven, mistte ik tót nu het allermeest.... Maar beiden begonnen we aan een nieuw begin, en vonden het geluk toch weer terug...…

Waar tranen als paarlen zich aaneen rijgen tot onmetelijke snoeren van intens verlangen naar een zee van liefde. Waar ondanks stormen de stroom me drijvend houdt gedragen door een deinend vlot op golven van liefde.…

in de stille nacht waar engelendromen vrede aan deze wereld beloven een sneeuwtapijt in zilverwit zacht geglinster van een ster weerkaatst zal een baby in liefde geboren zachtjes huilend de stilte verstoren waar vertwijfelde harten zich vullen met hoop dat toekomstdromen verscholen liggen in gesloten ogen van een kind…

Gedachten door denken en door dichten zal dat ooit eens overgaan ik weet 't, het moet de geest verlichten tot de woorden er weer staan Een wandeling, de golvende zinnen de storm, de honden, het zand en de kust waarom geeft mijn grote liefde mij nog steeds niet die innerlijke rust ?…

Ik hoor je stem en zie jouw lach Ik was betoverd de eerste keer dat ik jou zag Ik voel mijn hart en droom over jou Je bent voor mij een wonder van een vrouw Ik luister naar mijn verlangens en koester dan een stille hoop dat ik ooit op een dag door jouw gedachten loop…