Alle inzendingen over het licht op doeken van van Gogh

~ een pastiche ~ De tijden zijn slecht zegt de radio de gazetten, zij luiden eender nee, het verbetert er niet op integendeel, mon ami, au contraire wat u zegt, mon ami, wat u zegt Een vliegmachien met officieren zo lamdronken dat ze de Maas voor de Rijn aanzien en recht in de fietsen van de derde divisie belandt ze krijgen…

In de verte, ver van 't westen Achter Donau, Oder, Neisze Over bossen, bergen, weiden Aan Europa's buitengrenzen Dreunen kruisraketgranaten Van Kozakken en Tartaren In de verte, richting oosten Midden in 't begeerde goud Der Oekraïense tarwezee En 't winters oekraïnewoud Dansen duizenden met Sturm Und Drang door sneeuwbedekte steppen…

mijn deur staat nu ook altijd voor jou open ga tot het einde van de donkere gang zonder angst kun je verder lopen dan kom je waar je nooit eerder bent geweest ik ken jou jij bent niet bang voor het zich daar afspelend onovertroffen te vieren feest je zult zien iedereen die je kent is er allang jij miste hen en zij misschien jou nog…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

Vanuit de donkerte straalt het Licht je tegemoet vanuit de stilte komt de mooiste muziek je ten gehore vanuit het stille hart komt de zoete liefde vanuit onwetendheid bereikte mij elk inzicht vanuit de verlatenheid kwam ik jou tegen jij, die me dit alles gaf jij, Ster aan de Hemel, die mij de juiste weg wijst.…

op tonen van haar lievelingsmelodie vakkundig wordt haar beeltenis op 't doek gedreven over enkele weken zal de wereld haar geschilderde naaktheid beleven…

Niet de persoon die achterblijft op het doek van een schilderij een oneffenheid, een vage vlek maar het gewas, het veld en de lucht die naar verse lijnolie ruikt De geuren die verbanden leggen momenten onvolledig herscheppen een film gekunsteld in kleur beeld voor beeld op een rij Ik bouw jou op uit mij…

voluit valt het doek de onwetenden verlaten de voorraadschuur handen bebloed zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen sommigen keren op hun stappen terug vervloeken de vlag van het vaderland maar knielen voor de willekeur van meesters zij ontdoen zich van hun mantel ontbloten de borst toch zij zijn beschaamd al zij die onwetend zijn…

Zijn doeken doen, sinds Herman's laatste take off - inmmiddels wel een mille of negen, tien... Maar wie wat beter kijkt, die zal soms zien: Dit zijn geen echte Broden; dit is bake-off! Dus koop alleen nog met certificaat omdat het anders vast om broodroof gaat.…

Begeerte kleurde haar lichaamslandschap wazig; troebel trokken open ogen penseeltrekken op een doek van dromen. gevangen in zalige zielsverwantschap hield zij mij dat hele weekend gezelschap; ik en haar op weg naar Ons, geen ontkomen aan gehaaste harten die overstromen. een Leven vol liefde als nalatenschap.…

het krijgt een naam een gezicht en een baard wat was het je waard je naam te vereeuwigen was het de macht een schreeuw op te wekken probeerde je een kwart van de bekken tot sluiten te dwingen of was het de betovering van de Madonna die toekeek met half gesloten ogen hoe de olie werd bedrogen in doeken zonder herinnering -------…

Hij schrijft zijn zinnen zoals de schilder de verf strijkt op het witte doek woorden die bekoren zinnen die strelen met een pen die vertelt vanuit het hart rijmen hoeft niet hij blijft zich zelf sociaal bewogen hoezeer bewonder ik hem Van harte proficiat Roland Cobie…

Tussen de tegels Groeit een zondaar Die abuis en veel te rap Met doek en sjaal tot groen groeit En groter dan een reuzenstap Met vuist en hand op tafel slaat, Zo geeft hij toch zijn hand. Getrokken uit noodzaak Ligt nu een drakentand. Die met plezier de kegels raakt, Van dit benepen land.…

zonder doek slechts water en een breed penseel zo schilder ik een onvoorstelbaar winters tafereel met strakke streken breng ik water aan op een ijskoud raam zacht vriezen bloemen van kristal al naar het opengaan een transparant boeket als ode aan het jaargetij bloeiend op de ruit gezet…

Voor alle speurders valt een keer het doek Voor Sherlock Holmes, Maigret en Jacques Clouseau Voor Onkel X, Miss Marple en Poirot Maar naar de toedracht gaat geen mens op zoek Zij blijven in volharding op hun post Hun denk- en daadkracht raakt nooit opgelost…

in de woeste bezeten kop teistert het spookhuis van zijn kindertijd blokken basalt houden onwrikbaar de wacht onstuimige kleuren spatten uiteen vermengen zich met het wijde water golven slaan in dikke klodders op het strand woeste verfstriemen belagen het doek…

Braak ligt het land van bed en bad en brood Naakt straalt de zon, huid broeit in ongenade Keert zich tot koelte aan de kust en kade Waar middagstilte rust tot avondrood Verschoond van blik op bleke onderdanen Zie ik dat van de neusrug het montuur Is afgegleden in het tropenuur Boven de kreeft- en steenbok- keerkringbanen Hoe heet het zij…

Bij het bankje, vlak voor we er zijn, reikt hij naar de grond en gaat zitten maar hij lijkt niet goed te weten hoe, ik wacht Een man van de gemeente komt kijken en belt om hulp, sirenes Voorzichtig wordt mijn metgezel neergelegd Een vrouw klemt haar armen om mij heen en houdt me strelend vast Anderen kijken toe onvermoeibaar komt…

Nou net niet het meest veilige wat mij verkeerd aangeleerd is is ‘Voor het zingen de kerk uit‘ maar oh wat zing ik graag in de kerk maar ook in theaters, concertzalen de muzikale longen uit mijn keel wat zing ik graag samen met anderen die wisselwerking van emotie-klanken spanning, inspanning & ontspanning het zal kleiner moeten en op…

Zij was een vrouw van alle markten thuis en schreef sonnetten of een kundig vers. Haar vrije werk ontlokte veel gekners want menigeen vond dat gepruts; een kruis! Zij leed niet onder de gelaagde toon van de kritieken op haar dichttalent. Ze had een missie -zij was géén scribent om maar te zwijgen van een epigoon- dus rijmde voort, vergat…

De koe die hier in Tallinn zit te wachten Op aandacht die zij – nogal wiedes – krijgt, Is fraai gebronsd, heeft goede zin, maar zwijgt, Al heb ik een idee van haar gedachten: “In Frankrijk hebben ze ‘la vache qui rit’, De Esten hebben mij, het liefst bien cuit.”…

mijn rusteloze opgejaagde kinderhart sloot haar kamers het kan niet in me aarden niet bij mij landen mijn thuisloos zwervend hart op de donkerste onvindbare plek…

Stop snel uw oren dicht! Vrolijke jodelaar Oefent hier dagelijks Op hoge c Of zit die bangige Aspirantrodelaar Weer met zijn vingertjes Onder zijn slee?…

Voor hij de fles aan zijn mond zet leest de clochard tevree op het besmeurde etiket “Appellation Controlé.”…

Wat een betrokkenheid! IJslandse loodgieter loopt hier constant met zijn oog in ’t verband: Checkt door een ernstige vakdeformatiekwaal bij elke geiser of ’t vlammetje brandt.…

Een dakloze in Hongarije liet z’n hond geen honger lijen maar toen ie zelf aan eten toe was ging het beestje door de goulash.…

Het meisje werkend aan de naaimachine, ze moet nog tot een uur of zeven, trapt op het voetpedaal heel even alsof ze gas geeft in een limousine. En vanuit die chique wagen ziet ze heuvels die oneindig glooien in de ongestreken plooien van de jeans die ze zelf nooit zal dragen. Kleine meisjesromantiek werkt ook in een textielfabriek.…

Een Kazachstaanse taalpurist is volledig uit zijn dak gegaan toen hij Kazachstanen met een c in plaats van met een k zag staan.…

De horizon is niet meer mijn limiet Mijn existentie lost niet op in schimmen Ook nu rust onvolmaaktheid in de dingen Maar overdag, een onbewaakt moment Van rakelings langs oude dikke bomen Scheert vagelings een vlaag voor 't geestesoog Zwevend uit het niets in 't nu naar niets Naar een opgeborreld tweede leven Verloren zijn dan woorden…

Foto van een gezicht dat men straks in het openbaar niet herkent waaraan voorbijgelopen wordt Op de markt waait het doek van een kraam op zonder reden de marktman kijkt bevreesd maakt een gebaar en haalt omhoogkijkend zijn schouders op Geloof is een mooie zaak en afstand een lijn tussen twee punten…