Alle inzendingen over individu

De blanke bloem, geboren In 't witte morgenlicht, Sluit bij het dagvergloren De blaren dicht. Maar 't gouden hart blijft gloeien In de ambergele kluis, Die lauwe geure' omvloeien En nachtgeruis. Zó is mijn ziel een bloeme, Wier fulpen urn omvat Wat mensentong niet roeme: Haar zonneschat.…

ze trekt een kring om zich heen soms laat ze een hand toe soms beantwoordt ze een vraag maar ze let goed op: niet te veel handen, niet te veel woorden daar gaat de kring kapot van Als haar vader haar nadert om haar een beetje te plagen laat ze hem maar begaan tot hij op de rand staat van haar kring, ze blaast hij wankelt op z'n kleine…

Ik nam aan je deel zoals wind deelnam aan het Westen verleidelijk met mijn Oosterse ogen je hield mijn hart tegen het jouwe alsof we voor altijd werden verbonden de geest voorgoed uit de fles we dronken oude jenever omdat er een muziekdoos werd gevonden oudere liederen over haveloos werk omdat ik naakt was schilderde je mijn lichaam…

Ik herinner me niets en zelfs dat niet, zelfs niet de wereld en zoals ik de wereld niets meer te zeggen heb heeft de wereld mij op zijn beurt niets meer te zeggen en toch blijven woorden uit mij stromen even nutteloos en even belachelijk. Vergeet die woorden nu onmiddellijk. Ik wil door niemand herinnerd worden. Zelfs niet door mijzelf.…

Er wordt gesproken, iemand spreekt. Kijk! Een druppel valt, en verandert in damp. Kijk! Een ego valt, er verandert niets. Er werd gesproken, niemand sprak.…

weten toen ik jong was wist ik veel maar niet dat een kroontjespen het fijnste schrijft als hij een beetje afgesleten is ook niet dat taal met opsmuk meer geluid maakt toen ik jong was wist ik veel maar anders dan gedacht…

in de schaduw van de dood voelt mijn aardse hoofd verwonderlijk licht de haast vliegt door de straten boven valt de tijd roerloos stil in de schaduw van je handen op mijn aardse vederlichte hoofd rust mijn naam in het ritme van een diep verlangen aangeraakt te zijn…

voorbij de tomeloze tijd zal het niet koud zijn als je roerloze hoofd de bevroren diepte raakt in gesloten grond rust je ontzielde hoofd niets meer kan je overkomen beroer de aarde blijf even bij me…

beroerde iemand je kinderhoofd toen het fragiel was toen je het wilde maar het niet vragen kon? beroert iemand je mensenhoofd nu het van steen is nu je het wilt als je het vragen kon?…

Lieve Droom, Ik kom eraan. Ik weet nu hoe ik door moet gaan. Mijn verlangens en wensen waren nog nooit zo helder. Ik kan nu eindelijk uit die koude enge kelder. Lieve Droom, ik sta achter mijn besluit. Ik wil eindelijk weg uit deze oude huid. Het belemmerde me, gaf me pijn en onrust. Eindelijk wordt nu mijn verdriet gesust. Lieve Droom…

werd jouw hoofd aangeraakt vandaag of was het gisteren ook niet lang geleden misschien een keer per ongeluk…

Zij kloppen aan de deur: zij klagen Dat ik niet luister. Ik berg voor allen die mij plagen Mijn kalme luister. Ik ben veel zachter en veel stiller Dan ooit geloven De durver, weter en bediller, Drukken en groven. Mijn huis een hoge en lichte kamer, Mijn dag een morgen, Ben ik een hemelse beramer Van aardse zorgen. Mijn…

Soms, als je iemand belt, of je wordt gebeld zeg je aan 't eind van het gesprek: groetjes hoor. Toch is het iets wat niet hoort, omdat: ik soms mensen aan de lijn heb, die alleen zijn. Aan wie zij dan de groeten moeten doen 'k heb werkelijk geen idee, dus zeg voortaan maar: Tot de volgende keer!…

Hij: Wat een achterbakse kerel is dat. Zij: Ik vind hem best wel aantrekkelijk. Hij: Precies!…

Zij: Jij bent zo heel anders. Hij: Anders dan wie? Zij: Anders dan ik natuurlijk. Hij: Gelukkig wel.…

binnen is regen gewoon regen een buitenstaander ben ik binnen buiten trekt aan me voorbij buiten val ik erbuiten ben ik verder van huis dan ooit binnen is de waarheid dichter bij me dan buiten buiten is regen gewoon nat…

Hij: Daar vliegt een hele mooie vogel. Zij: Hoe heet hij? Hij: Dat weet ik niet! Zij: Laten we hem dan opzoeken! Hij: De vogel is zojuist gevlogen.…

Ik zie de gekleurde draden. Ik zie ook de taaie vezels, die onze weefsels vormen. Dat zijn onze levensverhalen, geweven uit angst en moed. Het zijn onze gedichten. Zie de rode draden lopen, die ons innig verbinden. Met onze wondere wereld, en met elkaar.…

Stralende morgen met rijp op het weiland. Klaar voor ervaring van inzicht en kalmte loopt ze het licht in tot waar in de sloot verzonken in graafwerk de rattenvanger zingt. Vraagt ze schichtig naar dood en gevaren lacht de man in het ijs, die luchtbellen wijst van het wezen dat daar zich verschuilt. In lieslaarzen komt hij de kant op, zegt…

Wat haat ik roepende tierende lui Dik vet adoratie voor het fluisteren, pakt steeds verf. Tja, wat leeftijdsgebonden zeker, slecht gehoor Pech onderweg ergens, zintuigen werken te goed. Toch gewoon delicatesse ten voeten uit, prevelen fluisteren Werkt helend, moedgevend en verzachtend, vet bewezen. Liefste vriendin - toeverlaat - mijn alles…

Hoe goed was het om zelf de vleugels uit te slaan de eerste vluchten wat onhandig maar gaandeweg groeide 't zelfvertrouwen, ik kan op eigen benen staan. De vele hindernissen dienden mij het leerde, taal herkennend spreken de ogen wijder open-, en de blik verdiepte de wereld werd tot grote school, vandaag doe je het goed en morgen wellicht…

we verhalen levens in een notendop foto’s en etalagewoorden met weinig zeggingskracht je lacht het kunstgebit met gelig waas komt bloot ik verberg de apparaten in mijn oren zonder welk ik niet kan horen wat je zegt ik weet nog de lange vrouw die oma heette, grijs, doof en schimmig in haar ouderdom waar ik nu niet van wil weten want…

Zeg nacht, is er iets misgegaan want vele jaren heb ik diepe rust bij jou gevonden je bed gevuld met wol en donzen veren, warmte wiegde mij in slaap. Ik droomde vele dromen daar die ik mij graag liet overkomen het was je toegift om de dag weer aan te gaan en 's avonds weer te komen. Vannacht geschrokken opgestaan een klamme onrust had…

Van wat ik zag vandaag niet alles was een streling voor mijn ogen. En ik, onmachtig iets te doen. Van wat ik hoorde, ook vandaag het wel gestemde schoot te kort. En ik, gebrekkig in mijn woorden. Van al waarover men niet sprak, te veel waarover werd gezwegen. En ik, geen moed, dit zwijgen te doorbreken. Vandaag zag ik mijn zwakke kant…

Jij die om een naam roept voor status en leven in vitale spelonken die ons wildernis geven die met zaad strooit langs velden en wegen het vreemde hart ontdooit niets dan liefde zal je geven die moordt maar liefheeft tedere voeling van smart zal altijd anoniem blijven dat is het noodlot dat jou tart.…

Ik denk bij de regen slechts aan een paraplu, want ik ben heel simpel, simpeler dan U. Zout is voor mij oorzaak van een bruine huid, want ik leg de dingen erg simpel uit. Ik vind socialisme zonder meer verkeerd, want ik ben nu eenmaal ongecompliceerd. Praat ik over liefde, dan denk ik slechts aan vlees…

Wanneer een waterdruppel valt, valt een oceaan. Wanneer oceanen verdampen, verschijnen wolken. Wanneer wolken bevriezen, vallen unieke ijskristallen. Zoals ook unieke mensen bestaan. Vallen, opstaan en verdampen.…

Er brandt altijd een lichtje Naast mijn grote bed Als jij niet bij mij bent Een kaars, een lamp, een ledje Heb moeite met alleen zijn Zo vreemd en ongekend De stilte is geen pretje Stoeien met de slaap Onrustig en onprettig Hersens die maar malen Er valt ook niks te tellen Buiten loopt geen schaap Geen kruid helpt mij op weg De gekte…

De dagen zijn te lang, en krap mij toegemeten De dove rust des slaaps, van dalend licht tot licht Zo spoedig kan ik niet verdromen en vergeten. 'k Ontwaak, een zieke gloed op 't benig aangezicht. En elke dag, als nu, zet ik mijn doelloos zwerven, Mij zelve honende, opnieuw en immer voort. Mijn hart slaat jachtiger, hoe meer mijn krachten sterven…

's Ochtends zie ik het leven naast mijn bed. Ik verwelkom haar. Ze zegt: ik ben geen bezoeker. Ik denk: in welke tijd praat ik met haar? Ik sta op, zij staat op. Ik loop, zij loopt. Wil ze uitgelaten worden? Ze zegt: ik ben geen hond. Niet om over mezelf te vertellen ben ik bij jou, maar om geleefd te worden. In de drukte raak ik haar kwijt…