Alle inzendingen over familie

Ik zag je op die en die foto in mijn eigen gezicht er zijn spiegels die altijd liegen in elk tijdsgewricht…

Mijn ouders zijn gescheiden Al 1,5 jaar lang Ze gaan allebei met iemand anders Ja, ze horen niet meer bij elkaar Nu is het al weer 1,5 jaar geleden En het doet af en toe nog steeds pijn Maar die dag die ik altijd aan het dromen ben Dat m'n ouders weer samen zijn Zal nooit meer komen Soms zou ik het wel willen Weer heel even bij elkaar Dan…

Liefste Grootmoe! 'k Zal eris Gauw een briefje U schrijven. Wij zijn nog gezond en fris Allen met ons vijven. Grootmoe, 'k heb zo leuk gedroomd Van een spierwit bokje; 't Stond getuigd en opgetoomd In ons kolenhokje. Ook een wagentje voor twee Stond er zo bezijden. Vindt U 't ook niet heerlijk hé, Met een bok te rijden? o Ja, Grootmoe…

De uren zijn al lang geteld, staan 'em alledaags voor ogen - Hij poetst nu druk zijn glans uit het antiek en wat geleefd werd ligt tot eenvoud ingedikt: zijn Gooise stoomtram en huzaren, 't liefje dattie trouwen moest. Z'n zwijgen heeft geen nieuwe naam, de schemer valt en binnenwaarts breekt tochtstrip uit clivia's en kieren.…

In oma’s tas vond jij het maar een zootje, want onder zoute drop en pepermunt, tussen de kruimels van een krentenbroodje lag er een potlood met een losse punt. Een bonte zakdoek: gister nog gewassen, de kam, een briefje en een veil'gheidsspeld; met elastiek een bundel paperassen, het leren beursje met wat rinkelgeld. Maar was je eens gevallen…

Opa, heeft hen nooit gezien: mijn kleinkinderen en hij wilde er wel tien. Het zijn drie meisjes Daar zorg ik soms voor En elke dag,dat ik er ben kom ik genietend door Je beleeft alle kleine dingen de uitspraken en wat ze verzinnen. Hun leven is met mij verweven Er valt dikwijls zoveel te beleven. We delen liefde,zorg Genieten…

Het sneeuwt. Op het plein worden de sporen gewist. De man zoekt in zijn krant wat hij mist, wat hem stoort, boven het hoofd hangt en wie zich vergist. De vrouw slaapt, wordt niet gehoord. De torenklok, op de tijd achteruit, slaat geloofd zij de heer om zich heen en de huizen rollen als egels op elkaar in. Een schoorsteen hoest, werpt een koord…

meer en meer valt je bedrading uit jouw tasje draagt je laatste zekerheden je wilt wel meedoen pakt steeds mijn hand midden in een zin staar je naar nergens het beeld op je DVD springt plotseling terug samen met jou zing ik bekende kinderliedjes…

Trekkend aan zijn sigaar zat opa tegenover mij rustig na te denken tijdens een schaakpartij. Maar altijd kwam 't moment, dat hij begon te praten, zeggend: 'De één zou 't doen, de ander zou het laten'. Dan blies hij een rookgordijn, viel fel mijn stelling aan en zag ik steeds mijn kansen geheel in rook opgaan.…

Tussen Pasen en Pinksteren, nog net te koud om te terrassen, tussen bakken wiegende gele Narcissen, en andere voorjaarsbloemen; vind ik jou, op een stoeltje, in de tuin, met je petje schuin op je hoofd, een biertje in je hand, en je oude pijp in je mond...…

Als ik op een dag een deur open doe en zonneschijn komt mij tegemoet onder een hemelsblauwe lucht zie ik een oneindig groen veld overkapt met een regenboog met al mijn dierbaren daar onder zou ik er nu doorheen stappen…

Mijn broer is machinist Stuurt met losse handen alle mensen door het land Als jongen van een jaar of 13 heb ik heel even stiekum naast hem op de bok gestaan Vele jaren zijn vergleden als vergezichten uit een coupéraam trokken zij aan ons voorbij Het spiegelei verdween al eerder En nu mijn broer zijn laatste treinrit maakt Verliest het…

hij zet een zestal vallen met blokjes kaas voor ratten gooit akelig precies kiezelstenen naar naderende katten strooit gif in iedere hoek gleuf en gaten niets of niemand die aan zijn liefjes zaten vertroetelend aaiend vertrouwt hij hen toe van mijn vrouws gezwets wordt ik zo ellendig moe bronchitus roggellend in zijn houten burcht ruimt hij…

ik ben ooit verknipt geraakt steeds als ik dat probeer te lijmen zie ik de schaar verschijnen had toen al geen schone lei het tabula rasa was niet helemaal van toepassing op mij vreemde genen hoorde ik mompelen als de ouderen samen konkelden over kerk en maatschappij dat ging dan over mij dan knipte ik die info weer aan stukken…

uren van onbegrip warme tranen die zich dan nog wegen banen worden dagen weken jaren van op automaten stromen die tere insteken weg drukken om op de weg verder te gaan volwassen en bevangen de zekerheid blijft het moment zal weer komen dichtbij zullen we weer zijn voor we ooit verstommen dat we elkaar verstaan tot je op een dag verstijfd…

Tante Jans is dood. Het komt niet onverwacht als je oud, ziek en 86 bent. Maar het klinkt alsof iemand zegt de Westertoren is gesloopt, of de Cuyp voorgoed verdwenen de grachten zijn gedempt. Maar zelfs zonder dat zal Mokum Mokum wezen, dat is maar water en zijn slechts stenen. Daar kan Amsterdam wel buiten Maar zonder tante Jans mogen…

Stiekem vallen mijn tranen, daar waar niemand ze ziet. Naar beneden langs mijn neus trekken zij banen, Uiteindelijk geluidloos op mijn bureau. Ze vormen al klein plasjes, driftig veeg ik ze weg. Ik wil niet huilen, ik mag niet huilen! Helende tranen trekken banen, met een minderende vloed. Langzaam kom ik weer tot rust, deze tranen doen…

Zusje, waarom jij waarom maak jij je los van mij waarom, vraag ik mij af waarom ik jouw zus niet meer zijn mag waarom doe je dit zusje denk je niet dat ik ermee zit ben je dan zo'n grote meid zusje bedenk goed waar jij je niet op voorbereidt Ik hoop dat je gelukkig bent zusje, ik mis je daar maak ik je even op attent…

Vaders Maken deel uit van een familie. Vaders Zijn heel belangrijk, anders was je hier nu niet. Vaders Doen meestal grappig, maar hebben ze humor? Nee. Vaders Zijn ook maar mensen, Maar jij, Jij bent anders dan andere vaders. Waarom? Jij bent míjn vader. Míjn liefste vader.…

Soms ben ik een engel en soms ben ik een trut Soms ben ik je redding, soms van geen enkel nut. Soms, aan het eind van de tunnel, ben ik dat lichtje dat voor jou schijnt En soms ben ik dat obstakel waarvan je wenst dat het verdwijnt. Soms ben ik diegene die je nooit meer wilt laten gaan, En soms zou je willen dat je me die avond had laten staan…

het huis van mijn oorsprong is als nieuw bepleisterd met de rij populieren de seringen de rabarber nog steeds zichtbaar achter ze zijn niet meer van ons ik kwam er zondag langs de leeuwerik zong kinderen speelden de pioenrozen op het erf de dag dat mijn vader stierf het ongeloof van mijn moeder de egel die 's nachts hoorbaar schuifelde…

mijn kleuterjaren,geplette boterhammen met chocolade op zaterdagmorgen Sjors en Sjimmie ,geschreeuw van spelende buurkinderen klanken van het getingel van een bel, mijn opa op zijn bakfiets,als dorpsomroeper zijn geschreeuw waaide wondermooi naar binnen moeder druk in de weer met de was bij de waterbak vader oefende op zijn orgel…

Ik knijp mezelf Elke dag weer, Het lijkt wel een droom Maar dat is het niet meer. Maar liefst twee wonderen En dat in één keer, Verwondering, dankbaarheid, Elke dag weer. Met vijven genieten Dag uit en dag in, Mijn weelde, mijn rijkdom, Een prachtig gezin!…

Nu leeft de hele familie met mij mee. O ze is zo trots op mij! Ze zet de bundel op haar lijst. Ze woont in een dorp, ver weg met haar ouders en haar zusjes en haar broertje. Drie keer per jaar komen ze in Amsterdam. Dan gaan ze naar opa en oma en dan moet ze broodjes smeren en afwassen.…

'Nu onze ouders het huis uit zijn', zullen onze kinderen zeggen, 'krijgen we ruimte voor onszelf' 'Geen gezeur meer over: zou je dat nou wel doen eet je wel gezond, kind zijn jullie thuis vanavond werken jullie niet te hard zit die dakkapel er al in waarom altijd die speen neem die kleine dan gewoon in bed dat komt vanzelf wel goed -ja…

broer broertje lief ik hou van jou en weet je jij ook van mij binnenkort verlaat je mij je bent oud genoeg voor jouw eigen huis je eigen thuis anderhalf jaar geleden werd je al 'volwassen' men zegt.. over drie jaar volg ik je de wijde wereld in broertje, zul je me vertellen wat zijn de gevaren daar in de grote wereld…

groen is gif jongen geloof wat ik je zeg ligt niet aan het meisje hoor maar aan de kleur je zal het zien jij denkt ooit nog wel eens aan me terug sprak een man ooit op de bouw dat moment is gekomen dat lezen jullie nu samen met mij zie bij jou en je moeder in de ogen een lichtje betoverd bruin toveren we dit verhaal verder held in mijn…

Stop, doe dat niet raak het niet geen denken aan zegt zij ik hoor niets ik wil niets behalve mijn eigen drang en voordat ik het besef heb ik pijn wat ik ook doe luisteren, dat moet ik…

Nog raarder dan dat we niet meer kunnen lachen praten elkaar aanraken is dat ik je portret heb neergezet en dat je nu al bent veranderd in verhalen. Dat je over nog wat jaren via de prullenmand bij oud papier belandt vergeeld, een beau van oma, geen één van je opeens extravagante gepassioneerde onberedeneerde jongehonderigheden heel.…

Een hond, een vader, een moeder en drie kinderen hoeksteen van de maatschappij vrolijk vliegerend op het strand een tableau vivant passend in Nederland…