Alle inzendingen over zo droomde ik

In België likt men nog steeds de wonden Die Marc Dutroux destijds veroorzaakt heeft. Waar jarenlang vergeefs naar werd gestreefd: De Belgen hebben nu elkaar gevonden. Wat niemand lukt in weet ik hoeveel jaar Dat krijgt een psychopaat daar voor elkaar.…

Ik heb vandaag geen kaart van u gehad En ook geen Mon Cheri die ik best bliefde Ik ben dus blijkbaar niemands stille liefde En had mezelf toch hoger ingeschat Maar al met al voel ik me knap genomen Hoewel er morgen ook nog post kan komen.…

het leven is hard voor zij die niet praten, met woorden bevroren in tranen gaan slapen, veel liefde... verloren!…

Moeder zijn Terwijl veel ouders – ik betrek graag ook de vaders hun kinderen toch als een prachtig cadeau ervaren. Maar het is wel… een heel groot pak. Je weet dat niet op voorhand. Je leest een paar boeken over opvoeden, maar niet dat je twintig minuten met je zoon zal discussiëren over een blauwe of groene sok. Dat je de hele stad zal…

Geen wandeling, geen bioscoopje pakken, Niet op bezoek bij ouders, broer of zus, Geen praatje of omhelzing, aai of kus, Niet op café om lekker door te zakken. Zo laat Corona aan ons zien hoe fijn Het was om even bij elkaar te zijn.…

boven het rijk van Silicon Valley hangt een wolk met gevaarlijke ziektekiemen, de waanzin nabij is hij, nog even dan zal hij ook hier verschijnen scheert als de wind langs het hok met de kippen zonder kop…

De toekomst van het verleden, is het verleden van de toekomst. Het zijn gedachten die nu ontstaan. Illusies die u in toevernu droomt. Onze toekomst en ons verleden, zijn vervormde herinneringen. Meer niet. Nooit minder. Ons verleden en onze toekomst, zijn gastvrije open deuren, die gesloten blijven. Het leven is een gevangenis, waarvan…

Eens was ik pelgrim Toen ik op weg was naar het verpleeghuis als een pelgrim met een boodschap van opbeurende troost en liefde in een klankvolle symfonie gevat als een sprankelend lied dat ik zong alleen voor hem die ik zo liefhad de klanken klonken zoet en sereen hij proefde het als bitter water die zijn vergetelheid onderdompelde…

Als vlinders komen zitten op je handen en je voeten likt elke gehuilde traan die het leven vangt op donkere dagen en de slapeloze nacht weet dan dat na diep verdriet ooit weer toekomst lacht dan zweven bloemen in je haren geurend als de mooiste zomerdag jou een blauwe hemel aanreikt die langzaam aan de kimmen trekt waar nieuwe hoop…

6 G zes g ik zit er niet mee ook niet op te wachten maar in 2030 'n feit dan wordt ik 78 jaar dan gaat digitaal alles nog sneller en met 85 jaar (2037) dan zit ik er ook niet mee maar zeker weten, zit ik er nog bovenop!!…

De dood kent geen vrienden ook geen vijanden enkel de ademloosheid gevolgd geheel stapvoets door rust zacht. Het zwaard van de nacht viel ik heb het vannacht zien schitteren. Het zwijgende ontdooide en bevroor spraakzaam vanuit een donkere diepte als ziel even verlicht weer opstaande nu definitief aan het lijf ontvlucht. Woord en daad…

Ik wil leven Want je bent er maar even Sta nooit stil bij een moment Beleef het heden En vergeet het verleden Wat niet is en wat niet blijft Je krijgt nooit problemen En bent een goed mens Als je jezelf altijd blijft…

je gaat hier weg je blijft ook hier waar ga je heen? je blijft bij mij echt heel dichtbij in mijn hart is er een plekje vrij voor jou alleen voor jou en wees niet bang dat plekje blijft altijd voor mijn lieve lieve Chico…

Een baby praat niet, toch begrijp je hem beter – dan volwassenen.…

Elke dag mis ik je lach Elke dag mis ik dat ik bij je was en nog aan je dacht Elke dag mis ik dat je me niet wou en toch gaf je kracht Feller dan de felste zon Stralen je beide ogen Feller dan het felste vuur Voelt mijn liefde verborgen Voeten glijden over hout Blote voetjes, warm noch koud Benen glijden door de lucht Billen dansen…

Verjaren: even kijken met dankbaarheid naar wat achter je ligt: de pijn, het verdriet, de lange nachten maar ook de zon die straalt en lacht. Het weten dat het leven een geschenk is al voelt het soms als een uittocht, een door de zee moeten gaan zonder te weten of er ooit een morgen komt. Het voelen van de vragen, de verwijten, de onrust…

Nog geen twee vierkante meter dat is maar weinig huid om contact te maken met zoveel mensen die mij aantrekken, alle kinderen die ik wel zou willen koesteren de koeien en de ezels bovendien met wie ik wel zou willen praten te veel dieren om op te noemen ook nog de wonderlijke wezens die planten zijn, hun kracht en aanvaarding wat…

Lieve wensen? ik wens jou toe wat je mij toewensen zou ik gun jou wat je mij gunnen zou ik geef jou wat je mij geven zou ONVOORWAARDELIJK…

De koeien kijken me aan alsof ze vragen: leef jij zonder gras?…

De ruiten beslaan, en er staat: ik ben er ook – als je het niet ziet.…

'k Deed m'n ogen open, voelend dat je er was niet slechts een verschijnsel nee ik zag, je wazig als door glas. 'k Was blij je te zien was al eventjes gelee 'k zie je niet zo vaak meer, maar volgend keer ga 'k met je mee. Dan sla 'k de ruit kapot met blote handen, heus want daar waar jij steeds weer heengaat daar wil 'k zijn samen met…

ook voor jou brandt er een kaarsje twee jaar mis ik jouw kriebelbaard jouw mooie kijk op het leven hoe jij genieten kon van muziek het kokkerellen gedichten, mensen een biertje, broodje paling het leven ook voor jou brandt er een kaarsje want het is stil, stiller zonder jou toch draag ik je met alle liefde mee altijd mee…

OMG O staat voor onder Niet boven, schuin of opzij O staat voor onder bij mij M staat voor mijn Mijn, niet van jou Ondanks dat ik van je hou G staat voor gedachten Als stemmen in mijn hoofd die roepen, Deel het dan, kruip niet weg. Want OMG wat kan ik onder mijn gedachten zijn.…

Ontwerp engelen en je krijgt mooie mensen (draai het maar eens om)…

Op goede dagen ben ik niet alleen loopt liefde mee, een stapje opzij is dan zo gedaan, als het ware in liefdes schoenen gaan staan en voelen en weten wat liefde zou doen, liefde die de ander begrijpt en neutraal houdt van iedereen, onrechtvaardig neutraal evenveel van iedereen omdat zij zoveel groter is dan wij Op goede dagen loop…

Gravend voor een nieuwe boom vind ik botten in mijn tuin die geleefd hebben waar ik nu woon in een huis als het mijne misschien wel hetzelfde aangekleed met vlees twee ogen en een mond een onbekende zoals de buurman met zijn wilde haren in badjas voor het raam zoals zoveel mensen personeel en passanten mensen die het druk hebben…

In lachspiegels en familiefoto's zoek ik de grenzen op van wie ik ben in gezelschap laat ik mijn lichaam deinen mijn ogen verwachtingsvol verscholen achter een goudgordijn van lange haren lonkend als een ster, met getuite lippen om te voelen hoe het is om wereldberoemd te zijn en dan des te meer mijn vaagheid te ervaren verscholen achter…

Begin! Met een kleine doos wat blaadjes en wat mieren, en oefen bliksem, vliegende storm en hemelse hand tot je het kunt, pak dan een grotere doos met meer spullen en veel meer mieren Die lopen natuurlijk niet netjes genoeg door elkaar, dus schud je de doos en af en toe hef je je hogerhand Daarna kun je het ook met twee dozen en heb je…

ben je daar daar waar de zon de zee kust in dat ene stukje waar ik net niet bij kan al reik ik nog zo met volzinnen in de naam van mis ik je iedere dag dichter…

Mama is mooi, en de garage met mijn eigen naam erop die ik nog niet kan lezen ook mijn fiets op Koninginnedag de bloemslingers op de auto's na een dagje aan zee met alle neefjes en nichtjes alles wat ik maak en weer afbreek, hijskranen gebouwen en tekeningen Mama zegt: jij woont op de Olympus omdat je zo bijzonder bent en alles mooi…