inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 72.516):

Tijd

Verjaren: even kijken met dankbaarheid
naar wat achter je ligt:
de pijn, het verdriet, de lange nachten
maar ook de zon die straalt en lacht.

Het weten dat het leven een geschenk is
al voelt het soms als een uittocht,
een door de zee moeten gaan zonder
te weten of er ooit een morgen komt.

Het voelen van de vragen, de verwijten,
de onrust en de angst die je ogen vult.
De tederheid, het avondrood dat verwachting
wekt en de zorgen toedekt zonder schroom.

Het zien van de kalender die vertelt
dat je ouder wordt en hopelijk wat wijzer.
De rimpels die dieper worden, het zicht
slechter en het horen moeilijker.

Het beseffen dat een dag nooit terugkomt,
een leven slechts één keer gegeven is,
maar er is liefde, begrip, vriendschap
en dankbaarheid, soms slechts even?

... Vandaag verjaar ik.... ...

Schrijver: Adeleyd, 18 oktober 2020


Geplaatst in de categorie: verjaardag

4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 266

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Elize Augustinus
Datum:
18 oktober 2020
Och trieste dagen die komen plagen
als de zon in oker goud is onder gegaan
de mens nog niet tot sterven toe bereid
de ziel belaagd ten prooi aan zwartgalligheid
in 't stil vergaan denk aan onsterfelijkheid

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)