Alle inzendingen over zon

Aarzelende zon en boven zee doorzichtig de rijstwafelmaan…

Het kind van de zon fluistert de sterren weg doet de maan verdwijnen bloost een wolkje laat de dag weer schijnen…

met een foto in de hand zit hij in zijn versleten zetel waar zijn zitvlak de tijd heeft uitgevlakt, tot eeuwig vermaakt zodat zijn dagen blijven duren vele uren langer dan zijn gevoel nog maar kan erkennen de glanzende glimlach blikt vijftien bij tien groot omhoog naar zijn gelaten ogen in zijn hart nog de warmte die armen om hem heen…

een golvend graanveld ruist na in de avondwind voor de rode zon…

Nog maar even later, straalt de zon, verwarmt de aarde, alsof de lente begon. Dan trekt de hemel dicht, er vallen hagelstenen, groot en stralend wit, ook zo maar weer verdwenen. Stukken strand zijn weggeblazen, de storm joeg het water op, zand werd meegesleurd, huisjes dreven als een notendop.…

Zoals ik als een levend ding mijn fiets zag staan, uren sleutelde, het zadel aaide, alles glom voordat ik slapen ging. Zo werk ik nu aan materiaal dat ik 's nachts van zolder haal: steun- wielen achter. Ik leun te zeer op wat is vervlogen. Maar ook dit zal gesmeerd lopen. Ik wil de afstand dichten. Doodmoe maar in extase op de Mont Ventoux…

Zon, brandende zon. Frisse, verkoelende wind. Een eindeloze lucht, strakblauw en zinderend. Heel in de verte piepkleine wolkjes. De aarde zucht, de aarde smacht met al haar poriën naar regen. De zon vervolgt zijn weg, zich niets aantrekkend van ons verlangen, onze inmense behoefte aan regen en nog eens regen.…

de roodkoperen zon boven het landschap geeft iets van verwantschap want ook ik maak nog wel eens een schijnbweging Lejo van Kuijeren…

je slaapt niet wanneer de zon jou doet bewegen en mij sprakeloos op de achtergrond zet ver hier vandaan de zomer sluit bloemen in je nog ongeleefde ogen, als zouden tralies stilzwijgend je huid doen verbranden en sporen achterlaten, licht en donker, open voor de dageraad zal ik je ooit vinden in de schaduwen van de aarde waar elk…

Hij keek naar de zon. De lucht kleurde langzaam oranje. Ze ging naast hem staan. Hij merkte het niet. Tikte hem op de schouder. Hij keek om naar haar. Zij straalde van geluk omdat hij bestond.…

Je ligt nog wakker en denkt aan de nacht wat komen gaat is onbekend men noemt het wedergeboorte maar sterven is wat ons wacht al wil je vleugels dromen zachte armen om je heen mijn lief, laat ons nu vrijen onder de zon beminnen niemand kan ons helpen armen reiken niet verder dan om het leven heen in zekere zin sta…

Ze krijgen van hun zonen dus nooit genoeg. Jij zigzagt als een haas door de defensie. Ik sta hier met een kater langs de lijn. De geur van gemaaid gras verzacht de pijn, maar 't wachten blijft nog op die ene actie…

Wanneer ik met je vrij zie ik sterren als onze lichamen elkaar treffen in t zonnige middelpunt van ons heelal en de hemelse stralen zich een weg glinsteren helemaal tot aan de uiteinden van tintelende ledematen…

Daar waar ’s ochtends de zon ontwaakt Daar is een land zo fijn Daar waar de hemel de horizon raakt Daar zou ik willen zijn Het ligt vlak naast luilekkerland Je hebt er vast over gelezen Het is aardig zoeken voordat je belandt Waar je in feite moet wezen Want daar zijn de mensen aardig en warm De bloemen geuren er zoet Niemand is er echt…

Wat kan dat tegelpad, die stomme stoep u schelen? Bent u tot eeuwig schrobben soms verdomd? Een waas van groen trekt van de malse grond. Tel de lentes die nog door uw aderen spelen. En laat vooral uw stramme ledematen zwijgen. U heeft uw zetel boven wel verdiend. Of is het waar dat u de gunsten van die vriend alleen door almaar sloven kunt…

Sterrenstof waait weg toch brengt de machtige zon het noorderlicht thuis…

Naar Jean Richepin Tsagh eens een cnape stervensgeern een valsche, vreede, boose deern. Sei totten cnape: 'hael mi terstont din moeders herte voor minen hont.' Hi ging en sloech sin moeder doot en vluchtte mettet herte root. Mer twyl hi loopt, stuict oppen steen en valt, - dat erme hert meteen. Al botsen op de harde baen, vingh…

Als de maan de zon verduistert heel de natuur naar het lichtspel luistert het licht op aarde uit lijkt te gaan moet de mens wel stil blijven staan Als de maanschaduw over de aarde jaagt en met zijn schemer het licht verjaagt de mens omhoog naar de hemel kijkt dan wordt zijn ervaring verrijkt Daar zijn de sterren die hij eerst niet zag de…

In het ochtendwit ben je opgestaan en je hebt toen je mantel van licht aangedaan om in stralend geel aan de hemel te staan en gehuld in oranje de nacht in te gaan Ik heb je gezien heel vroeg al vanmorgen en toen je vanmiddag de planten verzorgde ik zag ook hoe wolken zich voor je verborgen ga nu maar slapen, we zien elkaar morgen…

Samen wandelen in de warme zon, ik wou dat je daar nog eens van genieten kon. Genieten van de zachte regen, zitten op een bankje, ergens afgelegen. Mooie momenten wisselen, wat we bedoelden, en uitleggen wat we voor elkaar voelden.…

De zon valt naar beneden, Hij verstopt zich achter de heuvels. Ze neemt het licht weg, En de warmte gaat haar achterna. M'n liefde deed het ook. Een valk gaat de zon achterna, Maar net voor de heuvels wordt ze geraakt door een pijl Een diepe steek door het hart. Ik voel hetzelfde. De warmte trekt weg Door de zon.…

Lieve schat hoe zeer ik je wil het brandt zo hard maakt me haast bang de zon raakt je gezicht je ogen zijn gesloten de grootte van het strandlaken dwingt me tegen je aan geen bezwaar maar ik raak je lijf en hoe zeer ik je wil het brand zo hard heter als de zon hij laat je lippen fonkelen je glanzende huid glimmen glijdend langs de mijne…

zojuist hoor ik van honnepon lief kwekkend in haar capuchon dat als zij goed tennissen kon maar tot nu slechts bezonnen won met druppels toe in een regenton men haar mooi niet zag te wimbledon alvorens zij niet knap zonnen kon en regenen ver buiten de horizon vanaf centre court bij noorderzon…

Wat voelt dat fijn met je hart kiezen voor hetgeen echt bij je past Vertrouwen in overvloed als stromend rivierwater met de stroom mee De zon schijnt tintelende warmte omsluit je hart Kon het altijd maar zo zijn…

Als de zon des avonds daalt Staat mijn rozenboom vol rozen, Nog in 't avondlicht te blozen Dat zijn kruintje overstraalt. 't Boompje bloost en bloeit en blinkt In het midden van mijn gaarde, Waar rondom de duisterende aarde Reeds in schemering verzinkt.…

Maar het moest en zou Amos dit keer lukken de zon met zijn vlieger af te schermen. Tien seconden lang wist hij verterend vuur te temmen tot een haard die door de vlieger scheen. Maar toen sloeg uit zee een forse windvlaag hem de toom uit handen en werd het frame op roestig prikkeldraad gespietst. tomeloos in lichterlaaie de zon…

zoals ik haar beminde bemin ik haar niet meer ooit bij haar schaars verschijnen wierp ik mij voor haar neer hoe zij mij verleidde, verblindde verleidt zij mij niet meer zij is nog wel de mijne maar niet zo als weleer ligt zij op mijn terras kan ik dat niet verdragen als ware zij de duivel kan ik haar deo gratias verbazend snel verjagen…

O 's ochtends moet gij buiten zijn! De hemel, in de zonneschijn, 't is witte kant op blauw satijn. Hoe jong: het licht dat streelt en straalt, de lucht waarin gij ademhaalt, 't gevoel waarbij de ziele dwaalt! 't Is alles schoon! Het stroke, dat voor u ligt, op het mulle pad, 't is of het gouden glansen had. De groene rogge, grauw…

Maar de zon schijnt dwars door de wolken heen. Een straaltje bereikt mijn hart en zegt: "Zolang de zon schijnt zijn er kansen kansen om op te staan verder te gaan te genieten ook al is het maar van het feit dat jij er bent en dat de zon altijd schijnt ookal verstopt hij zich af en toe even achter een wolk."…

emoties vliegen hoog schaduwen de droom flirten stiekem met de zon in je sprankelende ogen die de klankkleur koestert en strelend verzacht wat eens trillend begon en mijn lippen bewoog tot ik kus je…