Alle inzendingen over liefde

Stil, wees stil: op zilvren voeten Schrijdt de stilte door de nacht, Stilte die der goden groeten Overbrengt naar lage wacht... Wat niet ziel tot ziel kon spreken Door der dagen ijl gegons, Spreekt uit overluchtse streken, Klaar als ster in licht zou breken, Zonder smet van taal of teken God in elk van ons. ------------------------------…

Rozengeur en maneschijn Zijn niet weggelegd voor haar. Schreit in stilte door de pijn, Zij nooit vormde ’n liefdespaar. Zij kwijnt weg in stil verdriet, Hunkerend naar zij zo verlangde, Wat zij wilde, kreeg ze niet, Haar gemoed zo zeer prangde. Zo gaat de tijd aan haar voorbij, Tot op zekere lentedag, Een heer op jaren kwam langszij…

Als je handen voelen als de hemel, zonder een greintje van geloof in mijn donder; als je ogen ongelogen de fijnste zijn om me in te verliezen; als je woorden, je stem, die mond! het leven lachen laten, glunderen als het even kan; als het ziek-zijn naar een achtergrond verdwijnt; het lijden kwijnt in jouw bijzijn, sterren vallen in het niet…

De aarde bleef zijn ogen het licht ontnemen, zijn mond vullen, zolang hij boven zijn hoofd groef naar een ingedaald leven; sterker dan elke zwaarte: de menselijke kracht, met vingers dromen te toveren, om overal boven te komen. Vanmorgen zag hij nog grond onder de riemen van zijn nagels, terwijl haar welving vergleed onder zijn…

Dichterbij voelde verderaf Verderaf van wie ik wilde zijn Wie ik wilde zijn voor jou Verderaf van wie ik was geweest Wie ik was geweest zonder jou Nooit meer alleen Maakte me eenzaam Dus wees niet kwaad En wees ook niet bang Als ik weg wil Naar waar de ruimte is Waarin ik, en ik alleen, wil overleven Geef me die ruimte Dan…

ik heb een witte roos gevouwen uit blaadjes van vertrouwen die groeiden in mijn handen lang is zij in knop gebleven omdat ik niet wist hoe ik haar mijn liefde en trouw kon geven totdat ik haar in een totaal wanhopig moment kuste en zij wonderwel zacht opende zij bloeit haar hart naar mij gekeerd omdat wij…

bevroren blauw ik heb een witte roos gevouwen uit blaadjes van vertrouwen die groeiden in mijn handen lang is zij in knop gebleven omdat ik niet wist hoe ik haar mijn liefde en trouw kon geven totdat ik haar in een totaal wanhopig moment kuste en zij wonderwel zacht opende zij bloeit haar hart naar mij gekeerd…

Zwetend. Zittend. Naakt op de rand van de zetel. Ogen op het tipje van de plant in het papiertje. Aangestoken. Zwijgend — alsof stilte iets goedmaakt. Je komt nog bij. Het lichaam trilt. Natrilt. Een diepe zucht — uit de kelders van je longen waar de rook nog hangt, vastgekleefd aan herinnering. Je huid brandt bijna net zo warm als…

Zwarte sluiers over het gelaat, gedachten botsend in de geest. Doolhof zonder uitgang, een ziel gevangen in beton. Verdwijnen in de mist, omdat openstellen moeilijk blijkt. De handreikingen zijn er, maar verdampen in onzekerheid. Deze doolhof lijkt het einde, echter hoop breekt elke muur. Een kleine lichtstraal door de kier, mijn…

Donderslag en regen het is nog lang geen dag Jij blaast kusjes in mijn oor Word wakker, ik wil geuren in jouw bloed Raak me aan, draai je om kus me, begeer me maak me fijn, laat me glanzen en zweven en zoemen tussen fluwelen hommels Laat jouw kusmondjes als fluwelen bloemblaadjes wegdrijven van mijn huid naar de sterrenzee en heel…

Cantilene Ambrosia, wat vloeit mij aan? uw schedelveld is koeler maan en alle appels blozen de klankgazelle die ik vond hoe zoete zoele kindermond van zeeschuim en van rozen o muze in het morgenlicht o minnares en slank gedicht er is een god verscholen violen vlagen op het mos elysium, de vlinders los en duizendjarig dolen…

Wij willen niet terug naar de tijd toen wij elkaar niet misten, wij de dagen ongemerkt, los van onze diepste verlangens, verkwistten. Het gisten, zogezegd, heeft, later wellicht beslissend geborrel gebleken, een substraat opgeleverd, wedervloeiende massa, tastbaar stollend gevoel in de adembenemende ruimte van ons samen. Midden…

Laat op de avond laat het zijn of vroeg in nanacht, licht liefst ver – al leent ook paarlemoeren dageraad aan dit publieke werk subliem cachet. Het zij een zwijgen van koralen vergaan van dorst in lafenis – van wakend ontslapen bevinding wellicht doe dus vooral de ogen dicht. Men neme niet de tijd die schenkt zich wijd en wijd…

Alles in het leven Duurt maar even Het heeft zo moeten zijn Het afscheid doet veel pijn Te jong ben je gegaan Wat is de inhoud van het bestaan Onverwacht is het je overkomen De tranen Zullen eeuwig blijven stromen Alles in het leven…

Elkaar vanzelf gaan kussen en strelen wanneer die geur er is of dat ene liedje Jouw liefde is zoet, ons leven is goed We hangen slingers op waar we elkaar kennen en blijven verkennen Jouw liefde duurt voort, ons leven is zoet We hoeven niet te tongen we strelen gewoon elkaars rug als het kan onder het hemd Jouw kussen zijn zoet,…

De eerste ogen die ik nog gesloten zie; de eerste adem voelen, als jij opent voor de dag. Als een refrein dat volgt op de hoogste tonen; aan de nacht herinneren slechts de kreukelzones, in onze lijven gegutst. Het gepruts daargelaten, vergaten wij elkaar niet tot leven te kussen. Nu jij mij weer verlaten moet voor een paar dagen,…

Jouw kussen smaken Naar honing en marsepein, Jouw borsten zijn zo zacht Als perzik en satijn. Jouw woorden zijn als ’t rijm Van Herman Gorter en Jacques Perk, Jij geurt naar mirre en jasmijn, Geeft ’n gevoel van in d’hemel zijn. Jouw liefde smaakt immer naar meer, Ik kan er geen genoeg van krijgen, Je afdronk is als de mooiste wijn…

zullen wij dan dit laaghartig land verlaten neem ik je met mij mee naar de ijle hoogten naar de hoogste berg zullen wij daar ons hooglied zingen met elke stap gebalde kracht met elke ruk van onze lenden klimmen wij hoger in de steile wand ademen wij dieper vrijer gaat ons hart sneller lichter slaan slaapdansend koorddansend op ijs…

《 in de geest van Hafez 》 Webben tover watter eerder was Het simpele idee of de gedachte Aan wat je meemaakt in de loop der tijd Je levensloop die jou in mootjes hakt Van dagen maanden jaren hoogtepunten En ijkpunten die zeggen waar je was De loodlijnen van leed en zwaartepunten Die jou vertellen wat of wie je was Geef mij dan maar…

Mijn zijn is met jou gevuld, ’k Zweef op de wolken van geluk Al mijn wensen zijn vervuld, Alles verdwenen mij eer drukt’. De sterren vliegen hoog boven mij, De maan zweeft met me mee, De roze gekleurde wolken Harmoniëren met de blauwe aard’. Jouw vormen zo mooi rond en zacht, Vullen mijn handen en ogen, Hebben stille hier op mij gewacht…

laat me dan nog als het wintert je uitgewaaide wilde zomerwind zijn de scheefgewaaide bloemenbogen de verwaaide wilde rozen in je stille witte wintertuin…

In jouw armen Is waar ’k altijd wil verkeren… Het is dé plek - Ik in deez wereld altijd wil zijn. Jouw lichaamsgeuren, Jouw zachte lichaamsdelen, Die jij met mij wilt delen, Wiegen mij naar ’n euforisch zijn. Zo bij jou te zijn zonder zorgen, In ’n roes van hemels toeven, Ver weg van aards venijn, In ’n paradijselijk zijn.…

Kon ik mijn leven overdoen Dan alleen met jou Kon ik de sterren van de hemel plukken Dan alleen voor jou Zou ik stinkend rijk of straatarm zijn Het zou niet uitmaken Zolang het samen is met jou Mag ik honderd jaar worden Dan alleen samen met jou Samen met jou wil ik oud zijn Samen met jou wil ik zingend door het leven gaan…

Ik liep door mijn tuin tussen bloemen en rozen een merel zong in eikenkruin een vlinder had een plek op mijn schouder gekozen. De nachtegaal sloot bij de merel aan een duet wie 't mooist floot even ben ik hierbij stil blijven staan. Die vlinder is nooit weggevlogen hij vloog rechtstreeks in mijn hart en is met wat lag in zijn vermogen…

De tijden zijn veranderd, de mensen niet lees ik plank na plank in vele talen in eeuwen bewaarde boeken die de wereld zo vanzelfsprekend beschrijven als ze ooit was 's Avonds beleef ik hun lotgevallen 's nachts droom ik ervan, elke dag kleuren ze mijn lichaam anders…

Bij jou ontspan ik een zachte ademhaling ik ben helemaal Bij jou hoef ik geen glimlach te dragen die wringt, geen stem op te zetten die boven mezelf uitstijgt. Je bijzijn legt geen druk op mij, maar nodigt me uit te zijn wie ik ben. Je hoort de diepe stilte achter mijn woorden en vult die niet op met haastige geruststelling. Je laat me…

Op het witte kussensloop Ligt Jouw lieve hoofd, Je haren liggen wijd gespreid, Je wimpers liggen gevlijd Op je blanke wangen. Iets mooiers bestaat niet. Als ik jou slapend zie, Voel ik me in liefde gevangen, Die mij nagelt aan ’t bed. Dan stokt mijn adem, dan smelt Mijn hart, dan vloeit Al jouw liefde in mijn bloed.…

De bron van warmte en licht was zacht gezonken Op 't ver gebergte en tintte d'avondstond, In iedre vezel waarde weelde rond, Die met de koele dauw werd ingedronken: Wij doolden om: haar starende ogen blonken, Een blijde glimlach glinsterde om haar mond, 't Was, of me aan haar geheel een leven bond... Zij oogde naar de kim van purpervonken…

het zou mij toch moeten lukken met de druk van jouw meelezende ogen die mijn tikkende vingers niet horen een poging tot een droge constatering te doen ik ben verliefd heel veel meer is daar niet voor nodig zoals overbodige tierelantijntjes of slingers fantastisch bloeiende wingerds van ijdelheid overschrijden al snel de limiet van zoetsappigheid…

‘Van Mars af, man!’ heb ik het wel gezien, fabulerend langs de bezongen rivieren: zij, die onomstreden zou kunnen zijn, zweeft – als er geesten geweest waren, hongeriger dan de jonge wolven, ik zou zweren, als vlees door mijn klauwen glippend, daar waar wij als poëtische sterren imploderen, in elkaars spectrale achtergrond vervallen; tussen…