Alle inzendingen over OR bewondering

Ze bewonderen de zon reiken hun lange nekken hun kopjes draaien mee om al het licht te volgen…

(elfje) zonnebloemen met ogen groot als schoteltjes zien we elkaar bewonderend staan…

ze schildert met gevoel de vrouw als een gedicht op het witte doek zoveel bewondering in mijn fluister van vandaag…

Gezapige bewondering, Voor oppervlakte, Onder de kosmische ruis, Van oorspronkelijkheid.…

bewondering Meedogenloos en wreed Door kil geweld van één…

Toen de dag de avond op haar mond kuste, keek ik bewonderend toe, om dan snel huiswaarts te keren, de avond wachtte. Toen de avond de nacht omarmde, en de lichtjes in haar boog bloot gaf, keek ik bewonderend toe, legde mij te ruste. De nacht ging langzaam tot haar stilte.…

Ik bewonder de natuur ze is zo mooi zo puur lach naar de hemel en dan krijg je dat och het oog wil ook wat en zo´n meeuw heeft zat.…

de bewondering liever dan lief het liefst gewoon gebleven ik heb u lief maar blijf wel uzelf dan zie ik u gaarne…

kan ik naar waarde worden geschat overgoten door kristallen draai ik in mijn element zien mensen mij voor wie ik ben knikken vol bewondering naar mij, de ijskoningin…

ooit stond zij boven op een berg en mijn bewondering was groot toen eindelijk het kwartje viel belandde zij liggend in de goot…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

Ging hij heen Onder aversie of bewondering Meedogenloos en wreed Door kil geweld van één…

Ik voelde de wind al waaien voor hij onder je rok inging Toen hij dan begon te fluiten deelde ik zijn bewondering Ik ben vlug voor je uitgeweken na het zien van die windstreken…

Maneschijn barmhartig zacht daalt opnieuw neer verspreidt al zijn pracht verbaast me telkens weer Een hemel zeer vereerd dit schouwspel te dragen wat mijn hart nu begeert straalt antwoord op mijn vragen…

Een landschap gekoesterd door felle kleuren Ontvouwt zich als een gezicht De aarde draagt heel het gebeuren In tijdperken van vuur en van licht Wolken van verbeelding drijven mee met de rivier kreten van verrukte verwondering beantwoorden blikken verzadigd plezier Onvermoeibaar stroomt hij verder Glinsterend als een melkweg Met de hemel…

gulden zon drijft goudsculpturen in de zee weerspiegeld blauw als rode robijn in de trillende schemering streelt een nachtegaal de lucht met gezang groen groeiend gras gehuld in gesluierde nevel kleurt vol schitterend diamantgruis de maan hoog hemelend verblind de nacht als een straalkrans de wereld…

Gevallen, bijna haar vleugels verloren, maar ze richt zich op, voelt zich als herboren. Trots, dat ze het heeft gemaakt, ze heeft alles nog, is niets kwijtgeraakt. Minachtend, op het punt om weg te gaan, want ja, zij kan echt, op eigen vleugels staan.…

Het schijnt licht te zijn tegen zo’n achtergrond van meer dan spectrum alleen en geen palet drukt zich meer in kleur dan hier deze ochtend dit pijnlijk mooie landschap waarvan de zon haar mond open- valt en een gelukkige ziel zich wandelaar mag wensen.…

Vooral zijn duiven er om zich te laten bewonderen (in al hun gedragingen), dat zie je zo. --------------------------------- uit: 'Gegroet o........', 1998.…

Je haren wapperen in de wind een lok bedekt je oog je loopt als een gazelle, fier en torent hemelhoog... Ik geef mezelf de sporen nu en ga je achterna in't wuivend riet verdwijn je nu waar schuil je, primadonna... Daar lig je,hijgend als een hert dat der jacht net is ontkomen ik stoor je niet, dat is te wreed en zal niet aan je…

Kom binnen geachte lezer, zet je neder en doe of je lekker thuis bent. (Intussen knagen wij ongestoord tussen haakjes verder) De harde realiteit is hier een droom, een wereld in een wereld. Pas op voor onze woorden want ze vreten tussen de regels door en elke poging van een pointe onderstrepen wij met een knipoog.…

bewondering - non-verbale communicatie concentratie orkest en dirigent eensluidend meesterwerk -ongelooflijk mensenwerk ! ------------------…

In dat veld van rood en groen Waar de wind De bloemen in vervoering brengt Je haar golft mee Op de deining Van de groene zee In dat veld van wilde bloemen Waar jij je Liefkozen laat door de natuur…

Ach schone bloem Ontvouw je nog eenmaal Opdat wij Voor de allerlaatste keer Jouw kleurschakering Mogen aanbidden Sluit het licht Voor eeuwig op In je groenende blaadjes Voordat het duister Zijn intrede doet Dag schone bloem Genoten hebben wij Van je schoonheid Die nu verwelkt Maar in onze ziel Eeuwig groeiende is…

Hoe zij recht staat; dat ik zie hoe zij dit doet door zo te staan zoals zij gewoon is: haar voeten iets uit elkaar, haar armen neerhangend, haar kin iets omhoog; zo snel denkend, dat haar stem eerst liever wacht of het de moeite loont om het te zeggen. Juist zij is het die afkomstig is uit zichzelf. Al wie haar nadering heeft herkend,…

Ik ben sprakeloos, ik behoor te zwijgen, ik besef het, maar woorden stromen, niet te stuiten, als een waterval over mijn lippen, ik snak naar adem nu, hoor mijn hijgen het zijn loftuitingen mijn liefste, ik raak van jou buiten zinnen ik hou van je, ik bewonder je. Blijf bij mij, en ik zal je elke dag opnieuw beminnen.…

door de regenval staat er nog één laatste zomerse volbloeide rode roos in de tuin al haar andere metgezellen zijn verwelkt, verwaaid een schemering van droefenis zucht in mij geen enkele rozenknop kan ik meer zoenen heel eenzaam en alleen sta jij nu in volle glorie te bloeien nog eenmaal schijn jij met je rode gloed je kleurenlicht…

Ik zie in zijn vuisten het penseel die het leven laat leven, onbedorven patronen die zonder wetenschap zichzelf telkens klonen en waar kleur vele afgronden verandert in spreuken Hoedanig zoals zijn lot zal zijn dicht hij beurtelings langs paden die bezaait met scherven doch ook met lillapaarse bermen zijn die rijmen op de vele altaren waarvoor…

Warme handen strelen donkere ogen kijken de mond zwijgt waar de fluistering van mijn schaduw de wolf een lied zingt in de stilte van jouw schrijven…

een lichtblauwe gloed trekt op langs de hemelboog vol dalende en stijgende luchtbewegingen purperen dauwdruppels die deels in de schaduw liggen op ruwe afhangende takken schaduw silhouetten zweven boven het gerimpelde wateroppervlak ontstaat er een wereld van verschil die het frisse Friese landschap prachtig weerspiegeld op deze…