Alle inzendingen over OR riool OR landschap

Kattestaarten in een sloot van een purper waarbij zelfs een distel bloost bramen blinkend zwart frambozen die bekoren hondsroos van een schuchter rood een landweg op een heuvel een helling vol van peren een uitzicht kerketorens ver…

Het paadje in het landschap van de grote oude meester leidt nu ergens anders heen zijdelings van bomen wortelend onder olieverf vervangt een sprietje met respect zijn signatuur wordt de mei langzaam maar zeker in haar bloei tot staan gebracht nu ik de contouren van een vrouw zie, zittend onder de es hoe ver is ze van mij verwijderd…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

Je ogen zijn een landschap. Het blauw is de lucht, De bijtjes van goud. Ik ben verloren in dit landschap, Waar ik zo van houd. Je wimpers zijn lang en zwart, Zachtjes strijken ze langs mijn wang. Ik voel je adem als een koel briesje En ik voel me gelukkig, Maar ik weet, het duurt niet lang.…

de fletse zon hangt tussen het grauwe wolkendek en de grijze zee een kracht die geen lawaai maakt keert het donkere hart naar binnen onder een glazen stolp het stroperige gevoel niets dan wachten in de verte vogels als kleine stippen zoekend naar al het eetbare…

Kijken hoe het licht wandelt over het land met de schaduw aan de hand hoe de ruimte vorm krijgt van zien --------------------------------- uit: 'Tussen zon en maan', 2002.…

Ik wens je een landschap, zo compleet dat ik er haast niet ben, dat jij bemint en ik herken, waar ik de weg nog weet. Onder de grote varenblaren die hier lang geleden waren wijs ik je de bloemen aan die ook niet meer bestaan. Dan sta je stil, knijpt in mijn hand, en roept: Waarachtig! Daar!…

landschap het constant golvend blauw en grijs belijnd door steeds weer wuivend groen ruw onderbroken door puntig witte vlekken tikkende touwtjes tegen een verticaal het altijd stromend water naar het laagste punt strak overtrokken door een gebogen horizontaal stevig ondersteund door sterk betonnen palen schitterend belicht door…

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde. Er staat een reiger met mijn blik te staren: Een visser schrijft de lijn der piramiden En knielt voor zoete Boeddha, nu hij inlegt. De Griekse krekel des te luider roept, Nu 't christlijk vesper de avondkerkklok luidt. Eens leg ik af de oogopslag der ziel.. 'k Reik u de hand, mijn allerschoonste…

vogelgeluiden in vreugde de leegte van dat landschap vullen stap voor stap…

-------- -------------------- grutto waadt door groen in de verte woedt de stad onhoorbaar vliegtuig -------------------- --------…

onder slapeloze wolken kermen de takken van twee oude eiken over blauwe velden roept een bange vogel ik denk aan de zachte sporen van woorden die jij naliet in het landschap van mijn hart…

losgekomen van de wal word ik zoveel zachter geen kind zo aanwezig als het kind dat er niet meer is betoverd door het licht het diepe blauw altijd het geluid van water en wind losgekomen van de wal alles glanst als ik loslaat geen landschap eerder een visioen als ik loskom van de wal…

ik zag een landschap en schreef het zwart op wit nu heb ik een landschap maar het is er niet ik zag een doek vol eenvoud en oorsprong over de seizoenen een landschap vertellen over de onmacht van een dichter…

als ik denk: ik zwerf door de taal dan is de taal een landschap en ik ben de vrolijke voetganger maar als in dat landschap enorme zwarte wolken zich samenpakken, weet ik opeens: de taal zwerft door mij en ik ben zelf het landschap in afwachting van de storm…

De grande dame onder de rivieren met armen donker als de rio grande vernoemd naar martiale vrouwenstammen een niet te temmen volk op edele dieren in duistere wouden van een mythisch verleden trokken vrouwelijke ruiters onversaagd ten strijde een reuzenslang meandert tot in de haarvaten van groene longen als grande…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

Door poeders, drankjes en gebruik van pillen Zit grondwater vol resten medicijn. Zo ‘n medicijnencocktail is best fijn, Die moet je dan ook zeker niet verspillen. Vandaar dat voor een nóg gezonder leven “Veel drinken” door uw arts wordt voorgeschreven.…

Schrijf me, maak me blij wees een engel, jij zet je liefdespijn liever niet opzij Onze liefde blijft wij zijn één en vrij onderga het, dan gaat ze nooit voorbij Altijd weer zul jij Zywa zijn voor mij…

Geen gele staanders meer tussen het groen. Pech onderweg? Bel mobiel of app. Dan komt er hulp voor onder de klep. De praatpaal gaat deze zomer met pensioen. Ach zei een wegenwachter, niets verloren Er blijven problemen tussen de oren.…

Dat jij de bodem bent geweest van mijn lichtzinnige bestaan heeft mij vertraagd verrijkt van geest nadat je plotsklaps bent gegaan sinds jouw vertrek spuw ik mijn gal met sterke drank in het café ik leef vanuit een vrije val en sleur de liefste mensen mee uit jouw postume aureool span ik ternauwernood een boog mijn vogelvlucht uit het riool…

Groen met loofliederen beladen bomen oogverblindende oases woestijn vol ongemak rolprent van wat ik waakzaam droomde luchtig mijn grauwsluiers riool van blinde hemelwolken stilte vergalmd restanten aan dak van de wereld gehangen zo flitst het lyriek loofgeluid de bruiloftzang voorbij het was de tijd van slaap die mijn waarachtigheid beroerde…

Levende poezie zuurwrang vruchtloos ontoegankelijk hoog glanzende culturele poepdoos beschamend lijkenwaad rechtstreeks uit diepe zielencultuur vingerrijk verleden verzuchtend het nodeloos weten hoogmoedig steekspel der gedrochten de gouden spoelbak verblind oogwaarschijnlijk op dwarshout gericht stinkend het riool indrijft wetenschappelijk…

Wat is het dat mij in de schoot geworpen wordt meer dan men redelijkerwijs van een man verwachten kan het is als het velijn dat me van het vlees getrokken wordt nog voor ik slachtrijp ben en dat in ogenschouw neemt en soms ben ik een schaap in wolvenvacht doend alsof ik een wolf in schapenvacht ben ondertussen aanstalten makend te…

met mijn wenkbrauwen hang ik aan de stoeprand dit kikkerperspectief biedt nieuwe mogelijkheden de stroom van de goot gaat voorbij het riool in vervuiling van de straat verdwijnt als sneeuw ik vlieg hier in spiegelbeeld door lucht en wolken anaeroob als ik ben een bevrijdende vlucht thuis in het slijk der aarde proef ik de bitterheid…

Ik kan me verbeelden een geduldig landschap te zijn, dat in de winter wacht op andere tijden. De werkelijkheid is anders. Het is meer een stervend landschap in de herfst, dat een strenge winter wacht en dan moet lijden.…

hij vond het lege landschap toen hij niet langer zocht hij gaf zich over zijn queeste stierf een stille dood licht lucht en ruimte in het lege landschap het was alles…

De zon gaat midden op de straat staan, roodgloeiend -- zijn hete adem.…

Stil ligt het landschap als voor het oprapen Stil ligt het landschap in vroeg zonlicht Aan zomen de wilgen,geknot waaks..maar zwijgzaam Wij zijn het die niet slapen.…

"Niets kan zachter golven dan een golfterrein" denkt de dame met de grote hoed en de suède handschoenen. De heer die haar galant terzijde staat, kijkt heel even naar haar borsten in de roze crêpe jurk en slaat dan met een forse slag het kleine witte balletje een heel eind verder.…