Alle inzendingen over 3. Passie

de stervende zon die oplost in een stille avondzee waar de dag zich verliest en hun verschijning begon elkaars armen strak dragend naar opzij hechtend als zijnde één voelen zij elkanders bloot ervaren zij zich als gemeen in voelbare spanning van zuigende emotie tasten zij elkaar de wangen het opstuivend zand bekoelt een prille passie…

Minnevuur, middaguur, driezitsbank en de boterhammen bleven staan Passionele woorden, vurige kussen en de middagzon zag het aan Vingers zochten, streelden lief wild eerst heen en weer, werden later op klamme huid meer en meer brutaal eenrichtingsverkeer en de tijd vloog veel te snel Voor de spiegel, later gekraste initialen in mijn…

in een vlucht vol fantasieën rees ik gewichtloos boven mijn lichaam uit ik zweefde alsof ik in een extase leefde kronkelend, naakt begaf ik mij op een groene maagdelijke weide tussen vonkelende sterren baadde ik gewillig in exotische hittegolven gepassioneerd en vurig taste ik toe…

Getoonde billen tonen jouw lust Met gedreven passie en wulpsheid Zo dring jij ongeremd in menig libido Grijpt ongecontroleerd om je heen En als geilheid je slachtoffer overmant Sluit jij je passief af in het zoekend zijn…

Door magische sferen Zal ik verkeren In een trance Vol expressie Waarin het vuur Der passie Zal branden Uit liefde Voor het ongerepte…

Twee mensen op de Boulevard Zon en wind speelt met hun haar Genietend van wat vrije tijd En natuurlijk van elkaar.…

De werkelijkheid is kaal en brandend leeg Zo zingt de dromenwever Kom in mijn rijk , Schone vrouwe, satijnen engel Vergeet de buitenlanden Zie het palet van avondkleuren Zij geuren naar rozen en jasmijn zoals je haar, zoals je lippenrood, dat de wolken openbreekt Weet je hoe mooi je lied is, de tere boog van je hals, het verhaal van…

kom laten we gaan dansen want ondanks alle energie brandt veel te klein ons vuur dus drijft er weer verdriet onder het spelen van het droevig lied op mijn gedachten bij je binnen en sprookjesbeelden die wij deelden lijken kille straten, eenzame stations van koud vertrek van veel gemis dus koester je maar aan het vuur van mijn nog niet…

Evenwicht zoeken kras zijn naam in een verlaten oud bankje met ziel en zaligheid plus een gepassioneerde tinteling stort je in een roes bedwelmd de ultieme overgave aan het deinen van de wilgentakken neerhangend langs de sloot o schoonheid laat jouw geur me niet verblinden bij het opstaan in de morgen pas in het broze duister voel…

in een rode gloed ontwakend laat de passie van de nacht het bed terug hevig kraken en zelfs al wordt er na nooit meer in geslapen toch zal men nog zwichten voor oogverblindende gezichten…

Rust niet maar daag me uit, daag me uit op een morgen op een morgen zonder regen bij een regen zonder bui Laat je lendenen niet rusten niet de heupen die ik kuste niet de branden die ik bluste op je warme huid, -'t zag er zo onschuldig uit- Maar stoei me, stoei me en vermoei me, alsjeblieft, rust niet rust niet maar daag me…

weleer is waar de passie naar de vrijheid lonkt die onverminderd vlindert in miljoenen zachtaardig kriebelende motjes zoek ik een gedicht dat zwicht als voorwaar er niet toe doet is sámen sterk in eenzaam vrij want alles geef ik toe maar die ik liefheb dat ben jij…

Je lieve zachte ogen vertellen me erg veel 'k Lees pijn, verdriet, een dicht gekropte keel. Droeve gebeurtenissen verbrijzelen je, je kon nooit delen In tederheid en warmte, mogen we samen helen. Massa's mensen genoten van je zang en je gitaar Volle zalen, ambiance, na de optredens wat stil gestaar. Je brandend verlangen, je intense hunkeren…

waar we samen krasten in oude notulen van voorbije nachten en vergeten passie nogmaals de dubbele oxer namen foutloos zwegen…

ver van beslagen ramen smelten zij innig samen in de branding van een lustige kust vol diepgang…

wanneer we vertoeven in warme wind horen hoe zijn lach passie vindt weten wij weelde kennen wij ’t graaien in zuchten verdwalen met zicht gericht naar betovering tot de gloed onze open harten toedekt en wij dagdromend de nacht verder waaien…

Als je mij jouw hand reikt Neem ik deze lieflijk aan Kijk ik je aan en zie Hoe jouw ogen mij beminnen Raak ik je aan en voel De hartstocht mij verlammen Kus ik jou en hoor Je ademhaling versnellen Begeer ik jou en ruik De geur van pure passie…

We staan op en ergens raakt onze passie verstrengeld.…

Zin je op te peuzelen Uitgehongerd Lief lijf koesteren Haren verstrengeld Begeerte wordt waanzin Uitgehongerd.…

Toen donderdag de hele godenbende het trieste schouwspel zag op 'n Haarlems plein besloot men: het moet afgelopen zijn met 't eindeloze zwelgen in ellende Als afschrikwekkende straf voor 't zieltjeswerven liet men J.C. opnieuw, symbolisch, sterven…

het is een bewogen dag vleesdoorweven tot in de uithoeken niets is nodig en alles onvermijdelijk stranden rijgen wrakhout aan het einde van hun zee rusteloos? ja, tot haar schuimkop definitief achter tralies zit en dan moet de avond nog vallen…

.| |____|____| |3.......|.........| |____|____| Horizontaal 1 Antwoord op 'Hoe?' (2) 3 Lekker glad. (2) Verticaal 1 Vrouwelijke kant. (2) 2 Gesneden stier die in Oss te horen is.…

-2-3-1-2-…

Haar familie is haar passie haar thuis, Die ik graag bezoek Traan van vreugde. Gezicht als geboorte. Heerlijke knuffel. Maar haar familie is haar passie haar thuis. Ze heeft zwart haar en een vrolijke schaterlach. Ze zoekt het lied van hoop. Stemmen die stralen. Maar haar familie is haar passie haar thuis.…

3 dagen lang zweefde ik in de verte in mijn diep geraakte spiegelbeeld door donder en bliksem te zwaar verdeeld 3 dagen lang was ik zwaar de klos viel dieper en dieper in het donkere immens grote bos te vaak ging ik zo los viel samen met de dieren in een vergeetachtig bestaan de aarde draaide wel door maar nooit,nooit gaf iemand gehoor…

Als je moe bent Dan ben je niet met de goede dingen bezig Want als je wel met de goede dingen bezig bent Dan krijg je energie Dus volg de weg die jou energie geeft En vind je passie Je passie is als die prins Die de prinses kuste die almaar slapen bleef Dus prinsesje lief Vind je passie en kus jezelf wakker…

3 dagen Zeeland met Pinksteren 2010 een zaligheid: ZALIG ZEELAND Het zoute Zeeuwse zand zilt zich zonder zunigheid zoet…

Ik schik en bind en vlecht haar haren Liever steel ik haar speld Dan schudt ze de wrong los Tot een deinend boeket Dan zing ik hees naar haar Een wierookpluim in een glazen tempel Gewijd aan de dorst die brandt, Om de druppel smeekt In een hotelkamer zwelt de nacht Voorbij en voor de sluimer Met de smaak van truffels Haar naakt rijst…

in bed deed ik mijn best niet aan je te denken vermenigvuldigde ik getallen van vijf cijfers met elkaar tot ik er opgewonden van werd ook poolzeeën, het mesozoïcum, de watersnood van 1953, het centraal station van amsterdam om vier uur 's morgens, de dagzaal van vrouwen-2 te duin-en-bosch, harry mulisch geheel ontkleed met alleen zijn sokken…

zij beeldhouwen achterdocht als een standbeeld zonder voetstuk zielig zoeken ze verklarende woorden ze liegen de richting voor door een oplossing aan te reiken en daardoor vallen de verraderlijke kegels om zogezegd zie ik het niet voel ik het niet maar ik weet dat ze vanbinnen beven…