Alle inzendingen over Appels te koop...

En in het aarzlend ochtendlicht staat altijd nog die boom die nimmer voor het gewicht van haar appels is gezwicht…

Beits, zeep, appels, stof: ik houd van zoldergeuren – maar ik nies ze weg.…

Angstkreten rennen door de diepte van m’n ziel. Het vuur raast onblusbaar. Vlammen verschroeien mijn hongerige schedel. Rond mijn graf woekert alleen nog maar brandnetel. Een walm propt zich vol met verstikkend zwart geween. Letters zinken voor eeuwig weg onder mijn zware kleed. Geen rivier kan het razende vuur tot eindeloos schreien…

Midden in de stad staat een heel groot warenhuis Daar hebben ze enkel mannen te koop Op elke etage waar je ook komt Mannen in overvloed een hele hoop Je kunt kiezen met blonde bruine of zwarte haren Ze staan netjes ingedeeld op lengte en geboorte jaren Er zijn hele dure die staan voorverpakt in een luxe doos Maar ook goedkopere vaak opgeleukt…

Hoe kunnen we toch vinden wat echt tot leven leidt, wanneer zullen we weten hoe onze ziel soms schreit en zullen we die laven met wat niet is te koop; met levend water, voor nu en later.…

Haarfijn en op de man af schieten ze het plaatwerk: 89 geworden in een bejaardentehuis op Bornholm. Een halve eeuw terug had ze triomfen gevierd als prima ballerina bij het Koninklijk Ballet van Kopenhagen, waar ze model stond voor het bronzen beeld van Edvard Eriksen. Alles kijkt gerimpeld de lens in, vooral de armen als geploegde akkerstroken…

ik vroeg of je m ’n dromen wilde en je zei, ja ik wil wanneer de wind zuid is en ik alle woorden hoor wanneer niets wordt gedood wat jij bemint ik zal tot tien tellen en na honderd tot het heelal ik zal de zon over het water laten gaan, in lange bogen en over hen die wonen in jouw graf heen en weer, dieper en dieper tot…

ik heb een hekel aan mensen die pijn niet verstaan zomaar woorden zeggen zonder na te denken hoe een mens zich daarbij voelt dat trekken zij zich niet aan ze lachen liever dan te zeggen: hey kop op blijf doorgaan…

Ik ga naar de stad en weet nog niet wat ik kopen zal een dingetje voor niemendal Natuurlijk heb ik me daar weer aan bekocht! En is het weer iets wat ik echt niet had gezocht... Maar je wilt weer iets en dan blijkt... het is weer niets!…

Vertrouwen, weten, dat de 'ander' er is verbonden in liefde, dat altijd voorop een denkbeeldig lichaam, geen simpele vraag 't zal wel niét lukken die draaibare ...KOP!…

De gifslang in mijn hopkop ontzenuwt mijn angst, die tot de laatste stuiptrekking van zich afbijt. Rare paranoiamol. Het gebarsten spiegellabyrint schenkt de vrijheid achter hagen van zeewier en smaragd. Naakte goden en godinnen smelten samen. Gouden regens delen groene pepermuntjes uit. Mijn overspannen geest verdwijnt als een gammele marionet…

Als de kop bovenop zit, de munt onder, is het geen wonder dat er oeverloze discussies zullen ontstaan, echter, als de kop onderop zit de munt ligt naar boven, kan ik je in elk geval beloven, dat er recht zal worden gedaan, want dat zal altijd zegevieren!…

Handstand, een wereld op zijn kop. Met het hoofd naar beneden en mijn benen naar de top. Zo zie je je wereld in een lagere stand, terwijl het hoofd meer bloed krijgt en de kracht zich in je armen spant. Verplaats je je handen dan wankelt je verstand; krijgt het zicht op je leven dat van de andere kant.…

Er is zoveel te koop in deze wereld. Een materiële begerigheid houdt de moderne mens vandaag de dag stevig in zijn greep. Begerige ogen richten zich op een kopen; op wat niet gratis is zijn er geen krediet-limieten voor bij de rode streep.…

van de nacht, overweeg de kansen in een rimpeling van overmacht omfloerst door de lipstick op het bevingerde glas, soms te vol om leeg te raken en na de goot volgde een nog diepere plas, waarin het genot door bijsmaak is verbittert, al pratend je stem verloren van hoor en weder horen, in een geveinsde volmaaktheid, het was kop…

Het was kop of munt, het bleef een gok zij koos voor de zijkant, vaak wat vlak, soms getand en ik ? ik had geen keus..…

karel appel zoals iedere Co br A wilde schilderen als een kind d oor het falen hem gezien in de tweede wereld oorlog van de volwassen mens want wie kan ervaren de gruwel toen aanvaard…

‘vingers ontkiemen jouw kunst zoals schrijfrozen uit een hand’ - vicky hazen - en plots begon het te waaien heftig alsof aarde en hemel antwoord gaven terwijl ik slechts de stilte kon herhalen; gedachteflitsen, te ver van lippen om te baren, ontelbaar hoog, de appelbloesems…

Geplant door vaders hand gaf je vele appels jarenlang. Je roze bruidskleed sierde één keer in ’t jaar zo dat mijn tuin de mooiste was. 's Zomers zorgde je voor schaduw, zodat ik onder je kon lezen en ook je appels groeien zag.…

Ach Bellefleur, ge zijt een hele schone Met appelwangen, huid van abrikozen, Zo'n kinky hankypanky pinky lady Als ik zit als een goudreinet op rozen Im Haus am See - zie daar - la vie en rose Ge zijt een reine claude, kom, ga mee D'r zijn geen melige, maar toffe heren Die een meloen of twee graag consumeren Geen type groenteman, maar…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…

Je pakte de appel die de slang jou bood beloofde je vrijheid buiten het Paradijs Eva werd jij vogelvrij net als je dochters ze dragen jouw kostuum zoals ze zich kleden niet schromend naakt te zijn ze wanen zich een symbool van ’t vrije zijn met in hun hand restanten appel verwekken het dier in mij verwachten afstand…

Ze hebben me vaak niet begrepen en dat begrijp ik maar al te goed want ik ben een ‘rotte appel’ niet letterlijk maar figuurlijk een appel op weg naar totale vergankelijkheid een rode van oorsprong, een roodgloeiende hoogstens nu nog wachtend in de compostbak om als mest nieuw leven te laten ontstaan want voor je iemand of wat wilt kunnen…

We gaan voortaan wat meer insecten eten Wat meelwormsnacks en krekelruggetjes Of lekker zoet gezifte muggetjes De sprinkhaanburger is om op te vreten! De Jumbo weet wat goed is voor haar klantjes Al dacht ik daar wat meer aan olifantjes…

alsof de lucht audities houdt voor de ultieme meeuw, alle tragere, grauwere zal laten neerstorten elk ogenblik, daar rekenen we ergens op een onwijs gave appel die plots voor ons ligt met klem, met 'ik-word-terstond-rot-tenzij-je-schreeuwt- dat je-totnogtoe-alleen-appels-bij-benadering-at.…

Schud de boom wacht niet op plukkers - appel op je hoofd. De oogst is binnen appels en peren leken weer niet op elkaar. Het fruit van de boom heeft zijn vruchten te danken aan sterke wortels.…

Een simpele Purmerender deed Appel en Brood in een blender hij at van die pap en werd in een klap kunstzinnig en ook veel bekender.…

Het ruige herfstbos, vol dooreengeweven loof, heeft kunstig aanzien van oude, gerimpelde, maar smakelijke appels.…

Kijk af en toe nog even om naar het kind dat in de verte staart boven in die appelboom temidden van de appelgaard Kijk af en toe nog even om naar die blije kinderhand waarin een appel is gaan glimmen als een grote diamant Kijk af en toe nog even om naar het kind dat vrolijk fluit in zijn handje zeven appels dans hij blij de weg vooruit…

Er is geen appel te bekennen, geen vijgenblad ligt in de weg. Maar bij elke aanraking wijk je van me vandaan, je bent een lichaam van mist. Ik wil je bevriezen maar er is vannacht teveel zomer in mijn slaap zodat je als regen op me neerklettert, geen vijgenblad om onder te schuilen, geen appel voor de dorst.…