Alle inzendingen over Bevel

het voelt als prikkeldraad en haalt me open jouw goede raad scherpt punten aan waarover ik zal lopen jij bent niet het fluwelig type dat mijn weerbarstigheid zal strelen deelt gewoon kordaat de lakens uit zonder te bevelen het lijkt een compromis maar contracten zijn er tot op heden niet diepte is genivelleerd de hoogte hebben…

de schipper is een team. luister achter de nevelvoile zeilen - bevelen: vragen van wind, stroom aan het schip; richting: een antwoord dat de koers vermoedt. luister stilte verpulvert de branding maakt hoorbaar een reis naar de zon - zontijd: de benevolente zijnsfiguur die men eist, niet vraagt.…

De olifant die op zijn achterpoot gaat staan Het Hooggeëerd publiek kan dezer dagen Geen tijgers door een hoepel meer verdragen Dus worden wilde dieren weggedaan Geen beesten meer die springen op bevel Bij Circus Geert, daar zie je ze nog wél. ---- ALMERE - Steeds meer circussen laten geen wilde dieren optreden.…

Ondertussen ijskoude bevelen van officieren nauwelijks begrijpend. Wat kon het de leiders schelen wie hun soldaten diep in hun hart waren, waarvan ze droomden, waarop ze hoopten? De dromen van wie de dood wachtte, waren in ieder geval minder onnozel en verwoestend, dan de ijdele hunkering naar glorie op het slagveld.…

het bevel doorboort ons stil moment in je hoofd heb jij een muur…

eilanden doelloos drijvend losgeslagen dobberende ikken in eenzaamheid als wrakhout wanhopig op zoek naar het schip dat breuk liep op rotsen van onwetendheid ik zie bruggen soms wankel soms stevig geslagen tussen tijdelijke wij’s als handen hoopvol vasthoudend aan de liefde die grenzen vervagen zal ik zie stormen golven bevelen…

Laat me zijn wie ik ben zonder mij te leven laat me doen wat ik wil zonder bevelen te geven. Laat me huilen als ik wil lachen als ik het kan ik wil gewoon mezelf zijn niet leven in jouw ban. Laat me in mijn waarde en in mijn eigen veilig zijn stuur mij niet waar jij me wilt laat me niet leven in schijn.…

Ik beef voor geweld maar de dag is nog jong het ijzer in de zin is amper ontgonnen mijn wapens spreken stil als het schemer mijn pen hamert fel op het witgloeiend steen het licht van de letters vonkt van de kracht waarmee ik het aambeeld beveel ik plooi en ik kerf in het slijpen worden braam na braam afgerond tussen vijlsel…

Uit haar schreeuwden tegenstrijdige bevelen. Vuistgroot trilde ik boven haar uit. Vallen was genade. ---------------------------------------- uit: 'Otto. De juwelen het geweld. Het geweld De juwelen', 1989.…

ik schuw de hemel in het paradijs zij groeit in terminaal terwijl ik liever blijf in elkaar is warme liefde eindelijk gevonden waarvan we het bestaan nooit echt konden doorgronden in de boom met appel en de macht over bestaan laat ik de slang zijn duistere gangen gaan maar hap niet op bevel ik weet het ondertussen wel wantin…

Heer Jezus in de Hemel is steeds bij machte zieken terstond te genezen gelijk Hij deed tijdens Zijn leven op aarde de Heiland is echter geen wonderdoener onderworpen aan bevel de Vader en de Zoon laten hun kracht om te helen vol liefde opblinken tussen horende mensen opdat deze heilzame kunst mag schijnen over het werk van artsen en…

Beveel de laatste vruchten, zich te volmaken; geef ze nog twee zuidelijke dagen, maan ze aan tot rijpheid, en schiet de laatste zoetheid in de volle wijn. Wie nu nog geen huis heeft, zal zich er ook géén meer bouwen.…

Antigone wankelt, treedt buiten Thebe's muren, nippend van haar whisky beziet ze het slagveld: daar, naakt, verminkt, afschuwelijk mishandeld, ligt het lijk van haar broer, Polyneikos terwijl Socrates rapt over demokratie, spreekt koning Kreon zijn bevel uit: Polyneikos moet tot prooi worden van de honden en spindoctors, niet mag hij begraven…

Buiten woedt de laatste Beaamt haar heerschappij door snauwend onderschreeuwen brult om dit land bevelen Binnen past een ander pak om zwart zien te verbloemen Achter gebroken enkelglas blijft het louter lyrisch kristallen bolle beelden kiezen ze omlijnen steeds verliezen Zolang een ijzig vooruit blikken evenwicht voorspellen…

Wanneer wij hebben weggestuurd, wat ons Weerhoudt te zijn zo open als de ruimte, Wanneer wij, woorden-vollen, zullen zijn Zoals het woordeloze naakt en echt, Dan zullen wij de adem van de nacht, Het spreken van de sterren om de maan, De tekens die de bomen schrijven, weten, En worden in het woordeloze ruim Uitzeggers van een wonderzacht bevel…

Boogschutters anderen; op zijn blanke tel rijdt hoog de wind en overziet ze er all’, een knie gebogen, wachtend zijn bevel, richtend hun zilvren pijlen, spits en smal.…

vederlicht klinken de woorden die jij opleest van donker papier ze horen anders omdat je handen ze sturen met esoterische gebaren de kleuren in je blik en hun intensiteit doen diepgaand begeleid je streelt niet nog beveel je maar wij worden schokkend diep geraakt juist op die plaatsen waar panische onzekerheden leeftijd…

Ik peuter wat en mier verder in de woestijn is geen herder de wolf in schaapskleren gehuld huilt, doch de jager brult Brult tegen de karavaan die verder trekt naar Ispahan brult vanwege de vette kamelen en de ruiters die ze bevelen Eén raakt achter, wordt verslonden wolven vechten om de botten de karavaan is niet te stoppen de enkeling…

Het wordt verleend voor de desertie, voor de dapperheid tegenover de vriend, voor het verraden van onwaardige geheimen en het in de wind slaan van om het even welk bevel. -------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

op het talud overdag luistert hij, gedegen man naar de bevelen links en rechts ten uitvoer te brengen wat uitvoering werd opgelegd niet voor niets is hij de gids voor wie geleid het doel wil bereiken in de sterren reeds gesteld en ook naar waarde ingeschat na het landen van de zon onder het eenzaam geluid van koor na koor verstomd…

Op het kantoor kon ik het werk uitdelen, nu loopt mijn vrouw mij te bevelen, dan moet er in de tuin worden gewerkt en ook heeft zij weer een kapotte dakpan opgemerkt. En na het eten, wil zij van afwassen niets weten, maar ik ga liever wandelen in het bos, en als ik moe word, zitten op het mos.…

ik lig te ver van bomen af om het roerloze spreken te bezitten het heeft ook geen zin om eerder dan woorden de wind te bevelen of de blauwe plekken in de lucht die langzaam wegtrekken als halsgesnoerde lichtjes wat uit kruinen valt zijn jaren, samen gewaaid rondom een mond; dichtgestopt met schedels en afgestorven bloesems…

Bot frontaal of, Anders slinks, Omtrekkende bewegingen proberen Agerend tegen ‘n vijand veraf Schot op het hart gemikt Bars en onbewogen Bevelen geblaft Digitaal, zonder mededogen Tegen- en medestanders afgestraft In een poging te overwinnen Jezelf, tegen wie je vocht Finale terugtocht Naar binnen, Opnieuw een stukje leger.…

Gelijktijdig hoort hij weer het ruisen van de bomen, het krolse miauwen van katten, en boven dit alles uit de verliefde doffers, Vader (dood) schreeuwt bevelen tegen de honden, moeder (overleden) maalt - voor de zoveelste keer - koffie. Snel sluit hij de ramen van zijn huis.…

Het regent vreemdsoortige pijpenstelen Ze spuiten van boven direct op mij neer Ze halen de roest weg, verwijderen zeer Opdat ik mijn geest in balans kan bevelen De noodzaak is nu verstoken te blijven Van andermans lijden en ballast en kwaad Te mijden het ongevraagd geven van raad Ik ben nu gezandstraald en dat kan beklijven De drukpers der…

discipline gewoon wat inschikkelijkheid die wij ook de anderen vragen gehoorzaam zijn is niet doen zonder te vragen het is vragen naar de betekenis opdat rede ons overtuigen kan gehoorzaam zijn is geen schaap in domme modus het is een orde die vrijheid geeft in tijden die ons zo onzeker zijn gehoorzaam zijn laat het verstand ons bevelen…

jonge knuffels bewegen te ver de oude dag verdwijnt achter de evenaar nu denken ze nog aan een avondster heden leeft de vergeten beeldenaar kinderen vullen het prentenboek een album voor als ze niet meer spelen leven uit een andere levenshoek dan willen ze slim zijn brood verdelen denken gevonden in hun onderzoek en daarmee eigen geluk bevelen…

waarheid, die moet rijmen verlies ik mij in opgesloten vormen de leugens moeten klinken als geheimen de dagen moeten trots zijn, levens passen als tandwielen, ze draaien om hun assen momenten dwingen, ongewild omwroeten de klokken vrijheid, nooit meer te verrassen het mozaïek, in woord gegoten spijlen verdraaid de regels, uitgevonden normen bevelen…

Maar ik vraag je niets, 'k geef alleen een bevel: bemoei je niet meer met mijn leven. Je hoeft aan mij geen liefde meer te geven. 'k ga wel verder, helemaal alleen zonder mensen om mij heen. want mensen doen alleen maar pijn, ook al zeggen ze er altijd voor je te zijn.…

Dat werd dan 's avonds door haar afgestraft met dominantie en bevelen. En ach, ik deed het graag, haar naar de ogen zien, haar rode haren strelen. Ze was me keer op keer de baas, de kleine kat, ik was haar voetveeg en het kussen waartegen ze wellustig liggen kon. En dan maar snorren ondertussen!…