onmachtig
ik lig te ver van bomen af
om het roerloze spreken te bezitten
het heeft ook geen zin
om eerder dan woorden de wind
te bevelen
of de blauwe plekken in de lucht
die langzaam wegtrekken als halsgesnoerde
lichtjes
wat uit kruinen valt
zijn jaren, samen gewaaid rondom een mond; dichtgestopt
met schedels en afgestorven bloesems
gebedssnoeren
die zelfs bij volle maan en aan deze zijde
de overbodige leugen niet verstaan
zelfs niet na een stortregen
---------------------------------------
foto: locatie beeldentuin Dehullu 2008
kunstenaar: Eberhard Szejstecki
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 14 februari 2009
Geplaatst in de categorie: psychologie
op te vangen en dan schonk ik ze aan jou; bloesemlang.
Subliem!
om het roerloze spreken te bezitten"
een prachtig aforisme aan het begin van een gedicht
en gretig gelezen.