212 resultaten.
Wat vrouwen kunnen
hartenkreet
1.0 met 11 stemmen 1.976 Wat vrouwen kunnen
met niets dan levendige lichaamswarmte:
het met hun vingers bezingen van aangename dingen
omdat ze alle tien durven leven in en
met emotie –hij verbrokkelt en is bangelijk broos.
Het bijna rustgevende van tijdloos zwerven in
een afgesloten doos, zijn bed en andere
woordenloze oorden; haar niet meer willen zwijgen,
zijn…
wat het hart wordt aangegaan is met het hart
gedicht
2.0 met 32 stemmen 17.316 wat het hart wordt aangegaan is met het hart
zo weer losgemaakt, er hoeft daarover geen wanhoop te zijn.
over het algemeen is men vrij in het merendeel van zijn organen,
tenzij een hand als ze slaapt en de uitgeputte roede.
maar het ware verdriet ziet weer elders. loopt er met een wijde boog omheen.
verdwaal in omliggende velden tot bijna de ochtend…
D [U] D
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 723 Onze liefde was leuk,
Onze liefde is nu bijna een breuk,
Onze liefde gaf vaak problemen,
Onze liefde had dit ons niet moeten ontnemen..
Het is mijn medeschuld,
Maar van jou meer schuld,
Want jij wilde er niet aan werken, jij wilde niet komen,
Ik kan nu alleen nog maar van ons samen Dromen.…
een uitgemaakte zaak
netgedicht
1.0 met 7 stemmen 392 ik hoor je nog narrig
dat ik je niet begrijp
mijn koeterwaals geen taal
in jouw verfijnde wereld
waar niet met bakstenen gegooid
op onbegrepen hoofden
ik hoor je pen nog krassen
met de felle githeid zoals
alleen gevallen kraaien kunnen
bij het pikken van een lijntje
om dan in de stilte
van de wereld ontkleed
mijn liefde uit te drukken…
Snijd alle knopen los
gedicht
1.0 met 12 stemmen 9.861 de nacht een onschuldig anachronisme. Jurken
van grijs, de lichte rouw, in mijn bed krioelt het
van overgrootmoeders die haastige woorden nog
happen, de zwanenhalzen in elkaar verstrengeld.
Dit ochtendlicht een mes met benen heft, snijdt
knopen van de rouw. Mijn hoofdkussen mompelt
wat brokken Bach, mechanisch, maatstrepen
van crêpepapier.…
dat verzint vader niet
hartenkreet
1.0 met 19 stemmen 2.515 al die mannelijke gevallen
die zo nodig willen wippen
moeten leren zakjes knippen
en fluiten uit hun ballen
hebben ze straks nog wat om handen
als ze van hun plaats gewipt hoog van bomen
zwevend in de lucht op harde stang uitkomen
met bal en zakbreuk heel stil landen…
Het scherven pad
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 128 het is breukenoorlog
op het scherven pad
jonge planologen
hebben het helemaal gehad
ieder zit met lijm en kwast
zijn perspectief te herwaarderen
het licht vliegt alle kanten op
is niet meer te repareren
de wereld van hiernaast
is aan diggelen gegaan
transparantie was de kracht
die hemel dichter bij de aarde bracht
de poort blijft dus…
naar Canossa
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 126 ik zal naar Canossa komen,
blootsvoets en kaalgeschoren
me in het stof wentelen
as over mijn hoofd strooien
en naar je kruipen op mijn buik
nederig je schoenen kussen
ik zal gelaten wachten
op een blijk van aandacht
al was het slechts een trap in mijn buik
ik zal blijven hopen
op vergiffenis
al weet ik niet
wat ik verkeerd deed…
De verloren zoon
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 665 En dan ineens is ze daar weer, de onbarmhartige leegte.
Want dat is wat hij achterliet, toen hij ervoor koos om alleen te gaan.
Alle banden verbroken, van iedereen gescheiden
behalve van zichzelf, maar ook dat is maar de vraag.
Niet begrijpend en onbegrepen zocht hij zijn weg in een wereld
die niet de zijne was. Geen vader, moeder of zus die dat…
moed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 151 is je stilte,
het stugge zwijgen
dat hem monddood maakt
enkel lafheid?
of vraagt het moed
van je hart
een moordkuil te maken
en toe te zien
hoe hij wegzinkt
en drijfzand
hem de mond
vult?…
orkaan
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 157 De liefelijke naam
van de orkaan
paait de windhoos niet
die wervelend
een spoor van vernieling
zuigt
door de paradijselijke eilanden.
de kramp
die mijn nart beklemt
sedert
je mijn leven verwoestte
heb ik niet naar jou genoemd.…
bloemenkrans
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 143 op de prinselijke
ruiker rozen
die hij liet bezorgen
voor haar verjaardag
volgde slechts
stilte
de mededeling
"bloemen noch kransen"
in de doodsbrief
las zij wellicht
letterlijk
of misschien
belandde hij
-ongeopend-
in de schuif
bij de brieven
die hij moeizaam spelde
in de lange weken
ziekenhuisverblijf,
wachtend op het eindelijke…
Werken aan je relatie
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 481 hou van me met
je hamer, verwen
me met de zaag
de schouwarts zegt:
‘t valt me mee
want je hart is
mooi gebroken
hou van me met
je drilboor, streel
me met ‘n schaaf
de schouwarts zegt:
ik zie een deuk in
‘t vertrouwen en
‘n krasje op je ziel
hou van me met
je beitel, bemin
me met je bijl
de schouwarts zegt:
de schade…
Meer
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 151 Als een meer,
Sprong ik in je.
Warm water,
De kant dichtbij.
Dreef ik verder,
Steeds dieper.
Niet meer staan,
Zwemmend.
De kant uit zicht.
Onrustig draaiend,
Buik of rug.
Het water.
Kouder aan
mijn benen.
Reddeloos.
Drijvend naar
De waterval.
Stroming,
Afgrond.…
Land van genade en verdriet -1
gedicht
4.0 met 1 stemmen 3.896 tussen jou en mij
hoe verschrikkelijk
hoe wanhopig
hoe vernietigend breekt het tussen jou en mij
zoveel verwonding in ruil voor waarheid
zoveel verwoesting
zo weinig is overgebleven om voor te overleven
waar gaan we heen van hier?
je stem slingert
woedend
langs de kil snerpende zweep van mijn verleden
hoe lang duurt het?
hoe lang…
Ruzie aan het diner
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 165 Ze zaten wat verderaf aan een tafel,
zwijgend in hun eigen chagrijn.
Een knappe vrouw, niet zo jong meer,
boos starend in haar glas wijn
en een wat rossig uitziende heer.
In het conflict dat er duidelijk heerste
werd niet gepraat maar kwaad gezwegen,
het “eigen gelijk” was kennelijk erg groot.
Een toenadering zal hier niet worden gekregen…
Alleen met ons beiden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 157 De kamer is keurig, niets op aan te merken,
maar hij is niet in het eigen vertrouwde huis.
Het medische bed komt nog het beeld versterken,
dat dit een andere plek is dan ons warme thuis.
Wij eten op tijd, maar niet aan dezelfde dis,
jouw en mijn tafel staan daarvoor te ver uiteen,
hoewel jouw tafelgenootschap veel groter is,
nuttig jij en ik…
Onze boom
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 199 Ik ben nog één maal
naar onze boom gegaan,
die met zijn kruin in hartvorm
waartussen de zon onderging.
De boom werd een skelet.
Vluchtende vogels
floten herinneringen.
Gekerfd stond er onze naam nog in.
Jij verdween en door die kerf
bloedde de boom dood.
De bladeren vielen zoals de minuten
en zo nam de woestijn in bezit
wat een vruchtbaar…
je kop is vol weten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 378 je hebt alles
verbrand en verdaan
schoenen versleten
hielen gekust
klieren gesust
je trapte teveel
op eer en geweten
je snoof
inhaleerde de tijd
spoog op de toekomst
het verleden
heeft je bevrijd
omdat alleen oud
je vertrouwd is
nu kom je bij ons
je handen zijn leeg
je kop is vol weten
je maag zonder eten
geen huis en haard…
Hernieuwde dialoog
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 83 het scheurde
niet helemaal plotseling
maar wat verbonden was
heeft zich een eigen
plaats toegeëigend
verkent voorzichtig
haar nieuwe plaats
gehavend met wat
pijnlijke rafels
resterend uit breuk
er is geen achteromkijken
kleinigheden overdrijven
wel liefdevol over de
zere plekken wrijven
in hernieuwde dialoog
een noodzakelijk…
pleidooi voor een deukje
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 118 volmaaktheid bestaat niet
en laten we daar maar blij om zijn
blij met elk deukje of schrammetje
een ieder z'n eigen schadegevalletje
met het litteken als herinnering
aan een pijntje van gisteren
we lopen uiteindelijk allemaal
wel iets op een scheur breuk wond
of wellicht een gebroken hart
maar het geneest na verloop van tijd
en je…
Als kunst
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 117 nog is het glas
niet gebroken maar
de breuk spiraalt
grillig omhoog
jij hebt kunst
uit je mond doen
ontvlammen in vorm
veelkleurig neergezet
het groeiproces
bleek te gespannen
toen is de kiem voor
een barst al gelegd
we keken en beefden
hoorden het scherpe
geluid van verscherven
hoog boven ons uit
de top was gelukkig
onbeschadigd…
water is mooier dan ijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 838 mijn steen is gebroken
door de tijd van voorheen
in zon en door wind heeft
vocht mij sijpelend gewroken
water is mooier dan ijs
in de hand van ontdooier
je wacht tot de nacht en
mijn breuk is dan je voltooier
in heldere maan
oogt de kou, zij vriest
in seconden de monden
die zeggen dat ik van je houd
gespleten ontwaak ik
en ruim…
De gewetensfunctie
netgedicht
2.0 met 50 stemmen 25 er zitten
breuken
in de aarde
hun lijnen zijn
de bekende
gevaargebieden
waarvan de
korst naast warmte
ook gassen en
invloedssferen
lekken die een
pittig gevoel
van desoriëntatie
geven dat je
meeneemt
als schaduw
en vervaging
in de neerslag
van een andere
vreemde realiteit
altijd is er even
in confrontatie
de strijd van eigen…
Bitterzoet
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 711 Stokken strijken stille snaren
tonen lijken gegeven
als een breuk in het leven
de trillingen die steeds
dieper doordrongen
het levenslied
moeilijk te beschrijven
laat staan te bespelen
op vier snaren
toch strijken stokken
de vier snaren
en voel ik tranen komen
vanuit de bodem van mijn hart
merk ik hoe het verleden zich met…
tot bloei in duizendschonen
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 382 ik was het kind
dat hulp nodig had
ik raakte zacht je mannenhart
ik groeide
op de kale rots in breuken
wortelden mijn barsten
ik was gebroken door
de hand die met mij knoeide
het eigen lijf dat ik verfoeide
voordat ik kon verwelken
zond jij mij regen
om te helpen ik fleurde op
je kuste me
tot bloei in duizendschonen…
in breuken wortelden mijn barsten
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.207 ik was het kind
dat hulp nodig had
ik raakte zacht je mannenhart
ik groeide
op de kale rots, in breuken
wortelden mijn barsten
ik was gebroken door
de hand die met mij knoeide
het eigen lijf dat ik verfoeide
voordat ik kon
verwelken zond jij regen
om te helpen, ik fleurde op
je kuste me
tot bloei in duizendschonen
zo kon ik…
als tijdlijnen in handen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 592 stenen liggen
aan je voet
ik zie de breuken
in je wanden
als tijdlijnen
in handen
geëtst door je
gedachtengoed
je ontlook
de aarde als
een kale rots
massa kartelde
met puntig trots
in ongenaakbaarheid
passeerde je
de eeuwenloze tijd
je bent nu broos
en zacht meegaand
in koude nachten
is je hardheid
langzaamaan gebarsten…
Je wispelturigheid
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 184 de zon schijnt
toch regen je
in dikke druppels tranen
zwaar hangen ze
aan zomerbloemen
vol kleurige verhalen
vullen snel
de kleine breuken
in de droge herfstgrond
ik kus de
donkere wolken
van je natte mond
laat jouw lach
niet meer verstikken
door je wispelturigheid
zie de lage zon
weer lichten
in je ogen
zij helderen…
Minnaars
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 309 We kwamen elkaar weer tegen
en lieten de lust zwaarder wegen
dan een weg te vinden
in de breuk van de onbeminden
vrienden in verraad
we zouden ieder naar de eigen bron
maar één van ons begon
van rode rozen, sterren en de zon
te spreken, dus die sentimentele onzin
werkte toch en we vonden elkaars lijven
en ontdekten dus te laat
dat we…