160 resultaten.
er is een andere kant
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Pijn
tranen zien
stof is het uit het heelal.
Ogen zien dingen
die dagelijks groeien
als een woekerend ziekte,
binnen de muren van het lichaam
ligt de scherpte van de nacht.
Dit is de kennis van onwetendheid
het mes met vlammen
rusteloos
midden in het hart.
Laat mij je wakker schudden
uit het dagelijkse
uit de dingen die verdrukken…
de zee spreekt
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 80 De zee spreekt
De zee
nooit slapend, altijd wakend
zoemt door mijn oren
als een bij in haar korf.
Achter mij staat een eenzame den
waar de wind woorden uit schudt,
geluiden stijgen op, spatten uiteen
weer andere kruipen fluisterend
als een geheim in mijn oren,
alles is zwijgzaam van het luisteren.
De zee komt
trekt zich terug
spreekt…
de laatste van het eiland
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 132 Zo lang geleden al was het
dat de eerste
ver voor de anderen zijn eiland verliet,
allen zijn hem een voor een
achterna gegaan
allen dezelfde weg.
Overgebleven is er niemand meer
op die ene na,
alleen zijn huisje is nog bewoond
verder is het eiland verlaten,
leeg.
Oud is hij
wat doet hij hier nog
niemand is er
om hem gezelschap te houden…
onrust
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 117 Onrust
Steeds worden wij mensen onrustig
als er zelfs maar in de verte
wordt gepraat over God.
Sterker nog:
zelfs de geur van God
hoe liefelijk die mocht zijn
doet ons een blokje omlopen.
Breng Hem liever een of ander offer
laat alles maar branden
wierook, hars, hout of papier
laat de rook tegen de aarde slaan
en verdwijn dan met haast…
vakantie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237 In balans
Berg, rots, een ravijn
de tijd is van steen
de stenen zijn tijdloos.
De berg, een diep litteken,
zonder beweging
valt eeuwig het water.
Ik word bevangen
door onmetelijke rust,
steen op steen op lucht.
Voor mij de wereld
die zich ontvouwt,
onbeweeglijke zon.
Dan
even later......
Balans van duizeling
weegt mijn schaduw…
na het bezoek
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 68 Verdwenen zijn ze
de kennissen met hun
indringende stemmen -
ik adem rust.
Het was
uiteindelijk maar kort
toch ben ik gestruikeld
over hun woorden.
Waarom toch niet
de taal afschaffen
om alles
in kleuren af te drukken?
Genoeg is zwart en gal
met dwars daar doorheen
in levensgroot
hun initialen.
Ik adem rust -
de luchtdruk is…
meer dan een kennis was je
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 314 Ontmoeting
Op een morgen ontmoette ik je,
een zonsverduistering
die aan mijn tafeltje voorbijging
een eeuwig ogenblik lang.
Vanachter mijn kopje koffie
op het terras aan het strand
zag ik je naderen en wist
je herkende mij.
Je negeerde mijn groet
je negeerde mijn armzwaai
je negeerde mij
en je opgetrokken wenkbrauw
was of een mug…
Het geruis van denken
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 166 Ik ben erachter
wat het zeggen wil;
alleen zijn
eenzaamheid......
Brood, beschimmeld in de kast
verroeste hark in het natte gras
een vogel bij haar geroofde nest
verlaten worden door de ander
of iemand
voor altijd afwezig.
Beitel het maar in je geheugen:
eenzaamheid
een fata morgana in de woestijn
alles om je heen vlucht weg.
Een…
haar gevoel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 717 ´s Avonds nog heel laat
zit ze achter de piano
en brengt aangeschoten vogelklanken
en zwaargewonde lettergrepen voort,
en wordt door niemand in huis begrepen
omdat ze zo goed is
denkt ze.
Een leven lang is ze bezig
met beginnen
en opnieuw beginnen.
La Mer van Debussy speelt ze
steeds weer opnieuw
en denkt daarin te horen
het gehinnik…
de overstap
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 292 leven zo zeg jij ons
moet je durven dromen
zonder het nu te vergeten
want voor je het weet
is dat voorbij
het is moed hebben
lef om te geven ook
wie je bent en wat je hebt
de sprong ook durven wagen
naar het onbekende
de overgang
naar de overkant
leer jij ons
kent geen juist moment
is geen afscheid ook
een overstap is het
naar…
GODDELIJKE BACH
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 499 ----------------------------------------------
Deze hartenkreet heb ik gemaakt tijdens de herdenking georganiseerd door uitvaartverzorgingsbedrijf Van der Spek van mensen van voorbij...... in de Laurenskerk te Rotterdam, oktober 2011 en draag ik op aan Chris te R.…
Kleuter
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 71 Uit: 'O, die wijze koeien', Chris de Valk
Uitgeverij Abraxas/ Zuider-Amstel, Amsterdam…
Afslag naar de hel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 In de berm van de snelweg
staat een vrouw, ik ken haar
Ze lijkt op mij, op het gezicht
naast me in de zijruit
Ze komt dichterbij en ze buigt zich
voorover naar mijn knipperlicht
In het donker achter mijn stuur
breekt het zweet me uit
'Jongen, wat doe je hier?
Ik draai me om in mijn graf
van al mijn zorgen
om jou'
Mama, ik ga hard werken…
in het stille
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 177 in het stille schuilen wij
bij de oude beelden van toen
ook nu ons pad gescheiden is
duurt zo onze reis samen voort
luidkeels uit het hart
breken steeds weer nieuwe melodieën
die bij het voortgaan van de tijd
ons jou steeds weer genieten laten…
Zalig uiteinde
snelsonnet
4.0 met 9 stemmen 169 Ideetje van ons aller CDA:
voor mensen die naar knalvuurwerk verlangen
de bommetjes door klokgelui vervangen,
dan wordt het toch nog feestelijk. Nou ja .....
Ik zou maar niet op klokkenluiden gokken.
Ik vrees dat men de drank wel luid laat klokken.…
Eenden
gedicht
2.0 met 156 stemmen 26.769 Ze zijn al weg uit water
en moeilijk van bewegen
verruilen zij hun zwijgen
voor angstaanjagend kwaken.
Op de begroeide oevers
klapwieken zij omdat ze niet
hun snavel ongestoord
in water kunnen steken.
Met tegenzin op vleugels
verlaten zij de grond,
hun zware lichaam trekt
uit zicht het donker in.
----------------------------------…
De begroeiden
gedicht
2.0 met 19 stemmen 9.416 Hardnekkig trekken zij, beklemd,
het klimop over hun dood blad
omhoog dat groen en ongestorven
in ranken naar beneden hangt.
Zij zijn de onverwachten die
de wind niet kan ontbloten, die
zich niet ontdoen en snakken leeg
te ruisen, kaal, niet eeuwig groen.
---------------------------------------------
uit: 'Vluchtige verhuizing', 1976.…
Tussen seizoenen
gedicht
4.0 met 10 stemmen 6.707 Een kleur zijn ogen nu zij wind zijn,
het licht uit lucht gesneden.
Lang gras, nog levend hooi,
verminking waar oogst begint.
Ik groef in kleur waar vol de lucht,
in wind waar vol het gras van is,
in golvend gras, in slapend gras,
ik bracht zand aan het licht,
verpulverd weefsel, vacht om in te slapen.
Blad viel, sneeuw viel de bladeren…
Tussen seizoenen
gedicht
3.0 met 38 stemmen 13.925 Een kleur zijn ogen nu zij wind zijn,
het licht uit lucht gesneden.
Lang gras, nog levend hooi,
verminking waar oogst begint.
Ik groef in kleur waar vol de lucht,
in wind waar vol het gras van is,
in golvend gras, in slapend gras,
ik bracht zand aan het licht,
verpulverd weefsel, vacht om in te slapen.
Blad viel, sneeuw viel de bladeren…
Lentekou
gedicht
3.0 met 55 stemmen 23.196 Er is niets dan de wind.
De tuinen zijn doorzichtig,
men ziet hun achterkanten leven.
Geen mist, geen regen,
alleen de wind, een dunne strakke wind
aanhoudend over door jong gras omhooggetilde,
omvergegroeide dorre bladeren.
De bomen zijn nog zonder glinstering,
oud, zonder knop.
Herinneringen weggestreken,
een voorhoofd onder pas gewassen…
KUST
gedicht
3.0 met 5 stemmen 1.405 Zand leeft van waaien
De bomen tonen van binnen de aarde
het groen
Aan zee drinkt land
los schuim, een witte egel,
hunkerend, stekelig.…
SLOOT
gedicht
4.0 met 2 stemmen 825 Zo oud niet of hun jeugd treurt in de wilgen,
het water spiegelt ze nooit rimpelloos,
het gladde blad en niet bladerloos,
het is een dak waarover zij zich spreiden,
waarop een eend in landschap weggezakt,
met een gevluchte in de grond bevriend,
laag water zoekt en boven water tracht
een nieuwe eend te vinden die haar dient…
Weidevogels
gedicht
3.0 met 40 stemmen 17.891 Afzonderlijk en los en in een nieuw verband -
een donker dienblad is het land waarin
de scherven zijn verborgen.
Hun roep, niet uit het veld te slaan,
klinkt uit het nachtelijke gras
dat nog niet toe aan groeien is,
hoog en verfijnd.
Het vriest, het vriest bijna, de grond is nat,
alleen die ene stem is over, overal gehoord,
de variant van…
Spanrups
gedicht
2.0 met 44 stemmen 12.504 Een oog, een lus, een hoge rug,
dat onaanzienlijk takje vlees
dat lopend op zijn tenen stokt.
Een reuzenrad in miniatuur,
een viadukt, een ereboog,
zo vordert hij op weg naar groen.
Als iemand uit het midden leeft
dan hij, hij heft zijn lichaam op,
zijn houten huid kan op zijn kop
en op zijn achterbenen staan,
hij boogt op stilstand…
De ware weg
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 523 Diep ontroerd en gevangen
in een web van onrust
zoek ik tevergeefs
naar de zin van het bestaan
Een klank, een trilling
een traan van verdriet
openbaar mij de ware weg
en ik zing mijn lied…
Een regenachtige dag
gedicht
2.0 met 84 stemmen 16.801 De mensen schuiven stil
op fietsen door de lanen,
een enkele meeuw er boven.
In dorre blaren rent een merel.
Hij luistert, telkens,
de blaren maken leven.
De wind, een oude wind van toen
de mensen die nu dood zijn leefden,
spreidt breed, aanvaardt
al wat hij aanraakt.
Laag hangt de lucht, is overal grijs,
de hemel woont bijna bij ons.…
God's creatie, en de mens
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 115 Een gedachte vervlogen
door een illusie bedrogen
de wazige schets van een verwrongen wereld
en alles gelogen
De knop van de liefde
die pas bloeit wanneer harmonie groeit
en het onkruid, verstikt door ellende,
doodbloedt
in de ruïne van het leven
door het verleden getekend,
gezegend in de bron van al het leven
omringd door de bloei…
Klimduin
gedicht
2.0 met 62 stemmen 12.537 De dag breekt aan, kou uit een open ijskast:
een lap los zand tussen dor hakhout ingeklemd
onder de lucht die leger is van diepte
nu het gezichtsveld vol met wit zand is doortrapt.
Een trap, een voor de vorst te hoge duintrap in
een onontgonnen en barbaars Versailles van
geen enkele tree voorzien.
----------------------------------------…
Najaar
gedicht
2.0 met 78 stemmen 21.302 Zij voelen koud op stille banden.
Wie met een wagen bomen kruit
voert niet te tillen stilte aan.
-------------------------
uit: 'Tirade', nr. 200.…
Dalmatiner onweer
gedicht
3.0 met 20 stemmen 9.603 Het blaffen is begonnen
de bastaards spuwen vuur,
licht rent, in plassen spat
het hoog om duizend poten.
Mijn hond, de kop omlaag
hij bibbert in zijn stippen,
draalt om de tafelpoot.
----------------------------------------
uit: 'Verzamelde gedichten', 1993.…