inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 4.087):

Lentekou

Er is niets dan de wind.
De tuinen zijn doorzichtig,
men ziet hun achterkanten leven.
Geen mist, geen regen,
alleen de wind, een dunne strakke wind
aanhoudend over door jong gras omhooggetilde,
omvergegroeide dorre bladeren.
De bomen zijn nog zonder glinstering,
oud, zonder knop.
Herinneringen weggestreken,
een voorhoofd onder pas gewassen
en in een doek gewonden haar.
Zij weigeren te wiegen
in een zo dunne wind
bedriegelijk als in een tijdperk van de rede
doen zij zich gelden in het volle licht en afgewend.

Het regent 's middags druppels warmte,
reddende scherpe stukken warmte in hard licht verstrooid.

-------------------------
uit: 'Spinroc', 1958.

Schrijver: Chris van Geel
Inzender: JB, 6 april 2020


Geplaatst in de categorie: jaargetijden

3.2 met 55 stemmen aantal keer bekeken 23.177

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)