Alle inzendingen over De Amerikaanse grenspolitie fouilleert de moeder van de tweejarige Yamela. Moeder en kind zijn als asielzoekers uit Honduras

Van alle dingen klein en groot Van alles wat op de wereld leeft Is het leven dat ooit ontsproot Een geschenk dat GOD ons geeft Het grootste geschenk van hierboven Is dat wat een moeder draagt in haar hart Een innig vuur wat nooit kan doven voor het kind wat zij heeft voortgebracht.…

Om haar tranen te doen stelpen, zij voelt alleen maar het gemis Om het kind dat er niet meer is . De moeder wordt nooit meer diegene die zij ooit was. Die ging heen met haar kind, zijn as ..…

al heel jong kreeg ik 'n kind door jou niet zo bemind, je wilde nog geen oma zijn en dat deed me dan weer pijn..…

Je lag zo veilig in mijn armen geboren vanuit liefde in mijn schoot je eerst lachjes waren juist voor mij je woordjes je wankele stapjes aan mijn hand zeg me, waar het mis ging wat deed mama fout woorden komen bijtend uit je mond je ogen staan zo koud zeg me waar het mis ging wat deed mama fout…

Buiten de proporties is de nacht mijn minnaar aan wie ‘k dacht en desnoods mij gaf in alle beelden die verwoord konden worden ik kende geen andere duister dan die ene met dat zwaard en felle ogen zonder wit bebaard en toch vrouw zij was een ruiter zonder paard doch koetsierde zij in alle wrangheden van haar te kort bestaan waar ze…

mijn moeder te zijn…

in elke handpalm draagt haar vreugdetraan een stille zaailing, klein op weg door witgewassen leed zo glimlacht tijd wat milder in haar opgevangen hart en kruislings legt ze zacht haar banden over hard geworden nacht het deert niet meer dat ergens daar een kind haar foute kanten ziet, het wrijft de onschuld uit haar grijze haren…

Zoals die was in volle harmonie wakend over haar kind?…

Mama ziet alles wat ik doe, ze let op mij – en leent soms ogen.…

Mama, als jij speelt dat je de moeder bent, dan – zal ik het kind zijn.…

Moeder, ik ben nu moeder, ik heb een kind! Warmte zoekt een weg door mijn hart op mijn borst naar mijn kind, ons kind! Ik koester het glibberig warme kleine lichaam emotie golft van huid tot huid de navelstreng verbindt tot mijn liefste trillend ons verlost. Ons kind, vanaf de eerste ademtocht intens bemind.…

als vader schreit huilt de kinderziel hulpeloos als het kind huilt troost moeder zijn geschrei als moeder schreit brengt het gehuil het gezin bijeen…

Mijn moeder huilt op zondagmorgen -ik mis hem zo en als een kind neem ik haar wiegend in mijn armen mijn moeder heeft verdriet en ieder woord schiet -stil maar, stil maar- nu te kort…

oogjes zien het levenslicht handjes pakken moeders lichaam een glimlachje tekent het geluk liefde gloeit tussen moeder en pasgeboren kind…

Maar o wee als moeder het lef heeft ziek te worden, o wee als ze wat gaat mankeren, o wee, o wee. Dan zijn de rapen gaar dan is de wereld in last. Want moeder mag niks mankeren, moeders zijn er immers altijd, moeders zijn er om kinderen op te vangen niet andersom. Moeders zijn er om hulp te bieden, niet te vragen.…

beelden van hoe het ooit was verschijnen bij het zien van kinderen spelend in het gras vader en moeder dichtbij zo was dat ook voor mij maar nu nu het niet meer zo is ervaar ik steeds sterker het gemis van jou om mij heen want zonder vader of moeder ben je zo maar ineens half minder kind en een beetje meer alleen…

Als moeder wil je bezorgd de levens leven -- van je kinderen.…

Het is moeder die steeds klaar staat, en helpt bij eindeloos getob. Wie waakt er steeds wanneer we ziek zijn, wie maakt zich zorgen over jou. Het is weer moeder die zich anders, geen goede moeder vinden zou. Een moederhart is heel begrijpend, het staat open voor ieder kind.…

Zij is moeder moeder der moeders een kind baren in een vergeten stal Klinkt gek, mal in mannenoren talrijk de engelen... die herders bekoren Schapen die staan te slapen 'onder het sterren blinken' schaapachtig vaak Het is...…

Je laatste nacht oud op nieuw om kwart voor 1 verliet je mij De vrolijkheid van het leven is eraf Vaarwel Mijn lieve moeder...…

tachtig ze schrijft het blijft zo prachtig haar lezen is een waar genot echt, ik smeed hier geen complot in stilte lees ik haar gedichten zo laat ik ook mijn geest verlichten mijn inspiratie slaat dan aan kan ik ook terug wat schrijven gaan ze is mijn held en toeverlaat wanneer het soms eens moeilijk gaat dan denk ik vaak aan haar gedicht moeder…

Moeder is niet dood ze groeit voort in al haar kinderen en 't bloeien van die loot geen snoeimes kan 't verhinderen het navelkoord ten tweede maal doorsneden maar moeders streng bloeit voort in 't diepste van ons leden haar vergeten zal niet gaan want bij het in de spiegel kijken zien wij voortaan omdat we veel op haar gelijken…

oneindig zijn wel de talenten van de onbetaalbare moeders die de tranen poetsen kunnen tot er een glimlach verschijnt om de mond van kinderen grenzeloos is ook het geduld van de moeders als docenten die ons voluit leren te leven door op het juiste moment de beslissende zet te doen volhardend is de verpleging van de moeders als dokteren…

door een amerikaans schip gevonden en werden in Amerika aan land gezet... Zijn moeder heeft het nooit geweten dat haar zoon het had overleefd Zij bezweek aan een ernstige ziekte en heeft zijn thuiskomst nooit beleefd…

De boom vertelt een groot verhaal Van honderd jaren lang Zijn takken bergen nesten En zijn vogels zijn niet bang Zij weten niet van dreiging Van hun vredige bestaan Van mensen die natuur en wind Hun gang niet laten gaan Ik hoop dat je mag blijven Want jouw zuurstof geeft ons lucht Nog eenmaal schuil ik naast je Afscheid met een diepe…

Zij wist zoals moeders weten Zij wist het zonder uit te leggen Mijn kind is anders Bijzonder getalenteerd En sommigen onwetenden Noemen dat verkeerd. Zij wist zoals moeders weten…

(Moeder Teresa; Agnes Gonxha Bojaxhiu) Tegenstrijdig echter slechts in detail klein van postuur, groot in daden met hart zo patri- cisch, zeker met goud omrand voor de minderbe- deelden binnen 13* jaar zowel zalig- als heilig echt verklaard door twee pausen geïnformeerd, op de hoog- te van...** Albania, Tirana, september…

Ik weet dat hij daar op me zal wachten, in die kamer waar wij elkaar geheimen toevertrouwen, die me beter zullen raken dan welk diner me ooit zal smaken.…

Hoe kan ik jouw boek sluiten terwijl jouw verhaal niet af is vijf jaar geleden reed jij bij mij vandaan sindsdien begon het immense gemis dagen werden weken, weken werden maanden, na al die jaren wandelt nog altijd de vraag door mijn hoofd ‘Lieve Jeroen, ik kan deze stilte niet verklaren’ Zestig maanden zonder één woord van jou niet wetend…

Rustig als een kind op de arm van zijn moeder -- zo stil is mijn ziel.…