Alle inzendingen over De Nacht OR Poëzie OR Taal

in de eeuwigheid geplaatst is de dood van een dichter de echo die op zijn woorden aast * een hart geraakt wel zoveel lichter immers bij leven taal verbouwen aan een zware plicht getrouwe met lippen zo fraai in poëzie gestemd en gehuld in een bul als levend beeld * zo iemand zal blijvend worden gedeeld…

en verdriet en die je laten vlammen van weemoed en verlangen die jij alleen en een ander soms niet ziet poëzie is misschien wel de ware ziel van onze taal die vrij is en onbevangen…

in Utrecht eens per jaar een hoogtepunt voor dichters, excentriek of juist gewoon om in de zaal of bij de microfoon te zorgen voor gehoor of voor een stunt je praat met hem met haar, met die en die in Vredenburg, de Nacht der Poëzie…

iemand trok het zwijgen uit de muur kerfde fragmenten in stenen hing papieren poëzie aan de waslijn beukte op de trom iemand huilde als een wolf in de nacht niemand kwam…

m'n god alweer zo'n moeilijk stukje tekst waarmee men iets van poëzie wil duiden de dichter maakt in taal geluiden waarvoor hij naarstig woorden zoekt... men stuit op wrange hindernissen en breekt de tong op lettergrepen weerom blijft men als lezer in 't ongewisse en de dichter onbegrepen…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Als u poëzie zoekt, moet u verder u heeft nog een weg te gaan maar u zult het zeker vinden want poëten die bestaan. En hun taal is te begrijpen ook al ogen woorden vreemd, verband laat het woord uw tijd bezinken tot de eerste stap in 't nieuwe land.…

Lucas Rijneveld Is dichter, maar ik zag de dichteres Als Nacht der Poëzie performeres Ik heb haar nu meteen maar eens gebeld "Wat was was, eer was was was, honingbij?" "Bekijk me dan, 'k ben nu een man!" zei zhij…

In slechts één taal verricht de dichter zijn poëzie en kladt vervreemde woorden voor zich uit en spelt verdoemenis met tekens uit den vreemde ***************************** Hoe dicht is de nacht als tonen van weemoed zich buigen over verzoening waar eens het zwaard gespleten persoonlijkheden achterliet in het moeras waar de dood ogenschijnlijk…

Slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht ons diepst omarmen heeft de droom omgebracht donker en zonder erbarmen zijn bloed en geslacht slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht. -------------------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1899-1940) Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…

op Franse ramen bleef jij tegen mij praten en ik luisterde de oude pendule aan de muur tikte zijn seconden strak omlijnd zijn het momenten uit je leven van heden en verleden waar stilte zwijgt in alle talen bied poëzie troost uit licht en schaduw waarover je niet schrijven kan het blijft zich hullen in nevels van stilzwijgen……

zijn vrouw schrijft ingewikkeld door duidelijkheid te verzinnen zij is Poëtisch gecrypt!…

gedichten op elkaar tot zware poëziepilaren als stompe torens staan ze daar onmondig voor zich uit te staren Ze spreken stil in toegedekte klanken preken, verwijten of bedanken verduisteren, versluieren of verlichten vergane luister en oranje vergezichten In regels liefde en relaties staan tedere letters, zwoele spaties verwarrende taal…

doe mij een lol en lees dit niet aan flarden ga het vooral niet analyseren probeer je even te amuseren het is geen mooi verhaal slechts een vrolijk spel met taal misschien is het niet leuk in jouw geoefende ogen voel jij je knap bedrogen omdat ik in mijn opzet faal dan heb je pech gehad helaas maar er zijn gelukkig netgedichten…

Mompelend probeer ik poëzie te praten, maar die houdt z'n klep. Goed. In de kelder dan?-…

ze lopen samen het water in een inham naar de zee twee jongens en een meisje op pad, in bad, of toch net niet ze zijn ver weg, te ver van mij om goed te zien van wie ze zijn waarom het meisje stil blijft staan haar hoofd voor even strekkend ver achter in haar nek, ze kijkt strak hoog de hemel in dan loopt ook zij weer verder door en alle…

geluidloos zoemen binnen een bepaalde tijd dan wel over de dag verspreid liefst binnen vierentwintig uur rijmen is verplicht maar niet achter elkaar dat wordt te zuur en valt men in zwaar verdriet allerlaatst lijkt het op moraal langs een langdradige zuil slechte gewoonte aan de haal verhaal van de geknapte uil simpel in Jip en Janneke taal…

, tot het ochtend gloren zonder rusten of verpozen is de poëzie tot steun voor de mensen die vermoeid zijn of gebroken en toch hopen dat er binnen en daarbuiten, woorden leven gaan.…

je glansde en polijstte niet maar brak en hakte stukken overbodig tot een vuur Je smeedde woorden tot een taal uit ongenaakbaar staal door het vlechten van metaal koud en hard of gloeiend heet uitgewalst tot strofen met het rood gevoel van diepe warmte je zinnen kaalgeslagen en gewet door het verleden snijdt heden door…

je loop is poëzie je naaldhakt in een lenteritme en zet klikkend puntjes op de ï je lippen zetten rood aan het eerste kleuren van de zon ontwakend in de dauw rijzend naar het stralend blauw je lach doet vogels zingen die hun dag beginnen als een pluisje zwart dat vrolijk opvliegt in zijn eerste start je heupen dagen uit lopen…

Het trio Meyles, Kalberg, Adjudant Geeft zondag acte de presence in Emmen. Wie van dit trio krijgt de meeste stemmen? Wie wordt er kampioen van Nederland? Streng maar rechtvaardig is daar Inge B., Gedichten.nl doet lekker mee.…

ik heb je lange vingers vaak met letters zien spelen in passen en meten om de inhoud de juiste vorm te geven je peinsde met de blik in de verte of daar misschien de oplossing stond geschreven en na enig gefrons viel heel voorzichtig een ei uit het dons jij ging voor schoonheid en intonatie waarbij linguïstische verstrengeling…

Mijn poëzie is beïnvloed door het marktwezen, door de krant :papieren vrede, oorlogen van telex en annex— uw taal is mijn konkrete muziek is mijn spraak. Geen openbaringen bezit ik anders dan die van de toekomstroman; uw wetenschappelijke dromen zijn mijn geloof, en mijn lachend ongeloof.…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

rust van poëzie…

ik ben woord, ik ben stilte op de grens tussen herinneringen waarin ik de toekomst zie van het verleden waar mijn identiteit verscholen ligt in tedere omlijning,tastend windend in mijn poëzie elk woord in gebalanceerd evenwicht een muze nog zonder gezicht in de taal van de straat van mijn jeugd in eenzaamheid van naderende stilte dat…

en sloeg als boeg beelden naar wie maar wilde horen taal schreef jij vele malen dichterbij eilaas geen enkele zin sprokkelde kromtaal recht zelfs aan zee waar jutten dagelijks brood verwierf stierven klanken af en raakten verloren in donderende golven jij noemde het poëzie…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

samenwerking Wil aan alles nieuw beginnen Vijf dimensionale taal Is erg diep in zichzelf gekeerd En uit zich meest in zwijgen De zinnen zijn geaccepteerd Berusting is hier eigen Zes dimensionale taal Is van beperking vrij bevrijd Poëzie, volkomen inspiratie En niet te stoppen door de tijd Geen gelijk maar liefdevolle gratie Hoog dimensionale…