Alle inzendingen over De iris van hoop

Alleen haar iris glinstert sterren. Licht ik mijn wuivende hand op. Het geluksmoment. Als een film in een map. Staat gedocumenteerd in mijn laptop.…

Liever hang ik in het landschap met een hoofd dat scheef hangt van verbeelding de vijvers ontwaren met bootje iris de blote ogen van ‘t oeroude baarvoets badend in arcanum Liever dan de naakte essentie vangen stokstijf op het doek gedwongen veel weerglans gebroken met barre ongenaakbaarheid de bevangenis van blootte…

Zolang we leven, leven we in de toekomst -- bij elke keuze.…

Bang scharrel ik rond, er zijn hier grote gaten -- die ik niet kan zien.…

Haar hypnotiserende iris doet mijn hart smelten haar doordringende pupil verrijkt mijn geest wanneer haar haarlok als een zonsverduistering de mysterie van haar stralende lach voorleest.…

(1) bladerentapijt een late merel zoekt daar zijn kostje tussen (2) de iris bloeit weer mijn hart is de tuin die haar voor altijd koestert (3) roodkoperen haar ogen die lachen zeggen kijk pappa kijk dan (4) voel jij hoeveel troost oneindig veel pijn en troost jouw snuitwerk mij geeft…

Lejaeghere Opgedragen aan Iris Van de Casteele Juni 2008…

Zoekende raken haar handen aan het onkruid op de stranden wordt haar iris zacht en blind waait haar droom weg op de wind hurkt ze roerloos vastgerankt toegedekt door wier en zand. Vertaling: Gerrit Komrij. ------------------------------ uit: 'Ik herhaal je', 2000.…

Mijn gedachten drijven, tussen droom en werkelijkheid. Als bladeren die vallen, dwarrelend in de wind. Nog met de warmte... van de zomertijd. Hun voedsel gevend, aan de grond waaruit... ze zijn ontsproten. Hopend op een nieuwe lentetijd. Antje.…

wat ben ik eigenlijk nog voor jou geen klank meer uit je mond een gezicht tot op de grond je hart zo kil en koud eens waren we goede kameraden maar dat was al vele jaren geleden we waren met zo weinig tevreden ook sterk zelfstandig en vastberaden we hielden van de gouden zon maakten reisjes naar die landen waar ik hoopte dat die zon, je…

in rouw en verdriet krom gebogen Het mensenhart is verduisterd met kwaad dat brandt als zout in een wond Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur voor het hout gekruiste raam zien we de kaarsjes staan Het stralende licht van het kindje dat in de kribbe ligt voor een nieuwe start met licht in ‘t hart Wanhoop veranderd in hoop…

nog steeds verborgen achter de thans woekerende iris aanschouwt zij de rimpelstroken rond haar geloken ogen in het spiegelglas van haar serviceflat de handschoen over haar knoken tegen 't jichtig reumavuur herinnert haar het verloren uur dat zij nog het mes hanteerde voor het avondeten vlak voor hij thuis zou komen de straten stromen…

Ik voel mijn spieren verslappen zoals dieren -- die in slaap vallen.…

Waar haal ik mijn kracht sinds chemie en natuur zijn verdeeld in de praktijk verstoord zijn de afspraken die er inherent aan blijven, O, dwaas en blind mensenkind! kom leven, terug naar dat feest, comfortzone voorbij, dan kan je weer nieuw geloven in het origineel, dat de natuurwet nooit liegt alles samenbrengt en terug heelt. maar…

----------------------- uit: Iris (1928)…

verzonken turen binnen klamme muren zijn het de bloedende handen met tranen gewassen de wisselende tekens aan de lucht is het de blinkende vogel die verblindt de nachtelijke uil met uitgeslagen vleugels zijn het zwervende schaduwen in licht en donker de parelmoeren wolken van het voorjaar is het het weifelende blauw van de iris…

Zie hoe ik verlang naar alwat groeit en bloeit en mij boomomzoomd in myriaden lianen hult in het panopticum van het uitspansel als gigantische kameleon in kaleidoscopisch woekerende kleurenpracht o ware het de kosmische Iris zelve, regenboog die nederdaalt in lauw spiegelende droppels ochtenddauw en Orpheus' stem…

Mijn knip is net zo leeg, als mijn hoofd, echter mijn hart is zo vol, dat het de ledigheid overtreft van voorgaande items.…

Emoties, liefde, hoop- en haat, toch beter als je verstand werken laat, daar: haat wordt verward met liefde, terwijl de hoop is vervlogen, de liefde vertrapt en haat een voor haar: onbekend gevoel is.…

Hoop, geloof en liefde zijn de pilaren van ons bestaan. Het zal ons steunen, waar we zijn of gaan. Dat zijn de dingen die gratis zijn in het leven, waardoor we rust in ons hoofd en lichaam kunnen creëren. Hou de moed in het leven, want het leven is ons maar 1 keer gegeven.…

ons hart de hamer en de slag klopt bij eenieder anders in voorspoed en in tegenslag haar ritme in onzekere dag het geluid van haar lied te zingen laten horen in het angstvol bonzen van de tijd bloeiend bloedend tot het graf in de jongste dagen nieuw en sterk door Gods ondoorgrondelijk werk…

Diep ademhalen: ruimte, kalmte, soms vreugde -- De echte nectar.…

Dagelijks leef ik mijn eeuwige leven in -- voorbijgaande tijd.…

Ze lijken vertrouwd, maar huwelijksrelaties -- zijn een mysterie.…

Het is laat, bedtijd, rondom de lamp walmt een wolk -- van witte motten.…

Mijn ogen jongleren doen hun best jou steeds maar weer te vangen je lijnen spelen pingpong in de piste van mijn hoofd kom toch binnen klim mijn trapeze in en nestel er een salto net achter mijn wimpers mijn netvlies heb ik schoongeveegd, mijn iris volgeschonken rakelings, zo mag je gaan langs glasvochtige hoeken mijn vangnet…

heden heeft een overschot in plaats van energietekort kijk maar, het barst van een surplus Aan wat verleden is, geen prul maar savoir vivre, rijk en gul een hervertelling van ons lot Waar Jupiter de oppergod diens Saturnalia ten hemel spreidt met donderend geweld en bliksems schicht uit het gewelf Achter een horizon van tijd keert Iris…

Je hoeft nergens heen, er is een Weg, je wandelt -- Dat is het leven.…

Hij bleef met opzet kleurloos buiten beeld En deed bewust allang geen mond meer open Daar hij niet in de gaten wilde lopen; Ja, onze Jaap heeft het perfect gespeeld. Want wie zich als nietszeggend type gedraagt Wordt doorgaans voor de hoogste post gevraagd.…

wimpertrilling verraadt de harde tegenwind een lichte blos vertrekt snel, maar wangenstrelend weer naar binnen naar de warmte van het bewustzijn en het bloedrode gemak waarmee de verbeelding zich graag laat kleuren geen vraag waagt het koele lippen te betreden overbodige antwoorden bevriezen blauwbekkend een luchtspiegeling in de iris…